Το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες βρίσκονται σε στασιμότητα και αναμονή. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια τεράστια απογοήτευση από την πολιτική της κυβέρνησης, που ξεπερνά το 70%, ενώ όλη αυτή η δυσαρέσκεια εκτονώνεται σε διάφορες κατευθύνσεις, χωρίς όμως να παίρνει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία παραμένει έτσι πρώτο κόμμα, χωρίς όμως να έχει πλέον ελπίδες να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει μια μικρή άνοδο δημοσκοπικά, εξασφαλίζοντας τη δεύτερη θέση, αλλά με ποσοστά που δεν φαίνεται να απειλούν την πρωτιά. Από εκεί και πέρα, οι υπόλοιποι κάτι κερδίζουν, κάτι χάνουν, χωρίς ωστόσο να διαμορφώνεται κάποιο ρεύμα ή ελπίδα συνεργασιών, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυβερνητικό σχήμα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο στασιμότητας, οι πληροφορίες για τη δημιουργία νέων κομμάτων θεωρούνται από κάποιους ως πιθανή λύση για τη δημιουργία δυναμικής, που θα ανατρέψει το σημερινό τέλμα. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα νέα κόμματα θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερο κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, δημιουργώντας πρόσθετες δυσκολίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Οι δημοσκοπήσεις πάντως δεν δείχνουν ανατροπές, αλλά περαιτέρω κατακερματισμό, γι’ αυτό και οι προθέσεις για νέα κόμματα δεν επιταχύνονται· υπάρχει στάση αναμονής.
Ο Αλέξης Τσίπρας, με την παραίτησή του από τη Βουλή και την ουσιαστική αποχώρησή του από το κόμμα που τον ανέδειξε πρωθυπουργό, φαίνεται πως εξετάζει τη δημιουργία νέου κόμματος, με μόνο παλιό στοιχείο τον ίδιο. Μπορεί ένας πρώην πρωθυπουργός να εμπνεύσει νέους ανθρώπους; Μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις πέρα από όσους τον ψήφιζαν παραδοσιακά; Κανείς σήμερα δεν γνωρίζει.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως δεν του δίνουν ποσοστά μεγαλύτερα από εκείνα που τον οδήγησαν στην αποχώρησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια, δεν μπορεί να υπάρξει αξιόπιστη μέτρηση αν το νέο κόμμα δεν παρουσιάσει τα πρόσωπα που θα το πλαισιώσουν. Αν κρίνουμε πάντως, σε επίπεδο Μεσσηνίας, από τους πρόθυμους να συμμετάσχουν στο νέο εγχείρημα, μόνο νέοι και άφθαρτοι δεν είναι. Και δεν μιλάμε για τις γνωστές φαιδρές περιπτώσεις που, «σπρώχνοντας» με το γνωστό τους θράσος, ψάχνουν ρόλο και βήμα. Αν, λοιπόν, με αυτά τα «υλικά» δημιουργηθεί κόμμα, οι σημερινές μετρήσεις θα πρέπει να θεωρούνται υπεραισιόδοξες. Με δυο λόγια, δεν μπορεί να μετρηθεί κάτι το οποίο κανείς δεν γνωρίζει, ούτε να θεωρηθεί νέο κάτι που στην κορυφή του έχει το παλιό.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον έτερο πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος φαίνεται έτοιμος για νέο κόμμα, αλλά διστάζει να κάνει το επόμενο βήμα. Τα κόμματα δεν «χτίζονται» εύκολα, και εκτός του Νομού Μεσσηνίας και του γνωστού του πυρήνα, ο πρώην πρωθυπουργός δεν διαθέτει ιδιαίτερη δυναμική. Τα πράγματα μάλιστα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, καθώς στη Βόρεια Ελλάδα δραστηριοποιούνται ήδη δύο ισχυρά κόμματα που έχουν την ίδια ατζέντα με τον πρώην πρωθυπουργό, τα οποία επιπρόσθετα απευθύνονται με μεγαλύτερη άνεση και συνέπεια σε νεανικά κοινά.
Οι δημοσκοπήσεις και εδώ είναι μάλλον υπεραισιόδοξες, γιατί μόλις εμφανιστούν τα πρόσωπα, ο πήχης θα κατέβει σε επίπεδο μάχης για την είσοδο στη Βουλή. Να μην ξεχνάμε ότι και άλλος πρώην πρωθυπουργός δεν κατάφερε πρόσφατα να εισέλθει στη Βουλή, γεγονός που, αν και δεν τον δικαίωσε, πλήγωσε το κόμμα που τον ανέδειξε, στερώντας του τη δυνατότητα ανάκαμψης σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία. Αν ο στόχος του πρώην πρωθυπουργού είναι να «τιμωρήσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να τον αναγκάσει σε παραίτηση πριν ή μετά τις εκλογές, τότε η δημιουργία νέου κόμματος ενδέχεται να επιτύχει τον σκοπό της.
Οι πολίτες παρακολουθούν την πολιτική στασιμότητα και αναμένουν από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού να ξεδιπλώσει τις κινήσεις και τις προτάσεις του. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι τα πάντα θα διαμορφωθούν στον πυκνό χρόνο της προεκλογικής περιόδου -η οποία ενδέχεται να μην είναι μία. Η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό θυμίζει έντονα το 2012 και δεν θα αποτελούσε έκπληξη να προκύψουν ανατροπές μέσα από νέες συμμαχίες και συμπράξεις, που θα δώσουν νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Η ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης θα «σπάσει» αναγκαστικά, έμμεσα ή άμεσα, τον κατακερματισμό. Την εξέλιξη αυτή κάποιοι τη φοβούνται, ενώ άλλοι την επιδιώκουν -γιατί ακόμη και το μικρό μέρος μπορεί τελικά να πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο της εξουσίας.
panagopg@gmail.com
