Ενα από τα διαχρονικά δομικά προβλήματα για την τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας είναι η έλλειψη κλινών. Η αύξηση των τουριστών τα τελευταία χρόνια οφείλεται αφενός στο γεγονός μιας πολύ μεγάλης εμβληματικής επένδυσης και αφετέρου στο ότι στην περιοχή προστέθηκαν εκατοντάδες κλίνες μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Εκατοντάδες ιδιοκτήτες σπιτιών δημιούργησαν δωμάτια προς ενοικίαση, ενώ ταυτόχρονα έγιναν δεκάδες επενδύσεις σε νέες οικοδομές με σκοπό τη μίσθωσή τους σε τουρίστες. Πρόκειται για επενδύσεις εκατοντάδων μικροεπενδυτών που είδαν μια ευκαιρία και τοποθέτησαν τις οικονομίες τους σε αυτή τη δραστηριότητα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτές οι επενδύσεις δεν επιδοτήθηκαν από το κράτος ή τον τραπεζικό τομέα με τη μέθοδο «δανεικά και αγύριστα», όπως έχει εφαρμοστεί σε πολλές «επενδύσεις» κατά το παρελθόν.

Η στροφή ιδιωτικών κεφαλαίων μικροϊδιοκτητών στον τομέα της τουριστικής φιλοξενίας έχει οδηγήσει στην ανατροπή ισορροπιών τόσο στον τομέα της κατοικίας όσο και σε αυτόν της φιλοξενίας. Η έλλειψη επενδυτικού ενδιαφέροντος για κατασκευή κατοικιών προς μακροχρόνια μίσθωση έχει οδηγήσει σε αύξηση των ενοικίων, ενώ η αυξημένη προσφορά τουριστικών κλινών έχει ανατρέψει τα δεδομένα στον τουριστικό κλάδο. Η δύναμη της αγοράς έχει κινήσει τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση και, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι κρατικές παρεμβάσεις συνήθως δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερες στρεβλώσεις.

Οι περσινές παρεμβάσεις της κυβέρνησης επέφεραν στρεβλώσεις, οι οποίες αποτυπώνονται σε λιγότερες διανυκτερεύσεις τουριστών στη χώρα και, βέβαια, σε αυξημένα έσοδα για το κράτος. Παράλληλα, η επιδότηση ενοικίου στις μακροχρόνιες μισθώσεις όχι μόνο δεν μείωσε αλλά αύξησε τα ενοίκια. Η εξέλιξη αυτή ήταν απολύτως αναμενόμενη. Με απαγορεύσεις και φοροεπιδρομές δεν μπορεί να λειτουργήσει μια ανοιχτή οικονομία. Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός οδηγεί σε πολλαπλές χρεοκοπίες — κάτι που το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να γνωρίζει πολύ καλά μετά την περιπέτεια των τελευταίων χρόνων.

Η επιχειρηματικότητα που στηρίζεται στη λογική «δανεικά και αγύριστα» από τον τραπεζικό τομέα, μέσα από την παρέμβαση του πολιτικού πατερούλη, δεν έχει θέση στη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα. Ο προστατευτισμός στην επιχειρηματική δραστηριότητα αποτελεί στρέβλωση σε επίπεδο ανοιχτής οικονομίας. Το μοίρασμα επιδοτήσεων δεν συνιστά πολιτική αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων, αλλά λειτουργεί ως καύσιμο για τη διαιώνιση των στρεβλώσεων και την ενίσχυση των ανισοτήτων.

Ο περιορισμός της βραχυχρόνιας μίσθωσης για να δουλέψουν τα ξενοδοχεία της Μεσσηνίας αποτελεί αντίληψη του περασμένου αιώνα. Το «δώστε μας λεφτά για να γίνουμε επιχειρηματίες» δεν έχει θέση στη νέα εποχή. Η περιοχή έχει ανάγκη από μικρές, μεσαίες και μεγάλες επενδύσεις στον τουριστικό τομέα. Ο ανταγωνισμός και η προσφορά σε όλο το εύρος των εισοδηματικών στρωμάτων οδηγεί τα πράγματα μπροστά. Το κλειστό σύστημα προστατευτισμού είναι η αλάνθαστη συνταγή αποτυχίας.