Ουσιαστικά, η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού απομακρύνει από τη Νέα Δημοκρατία τους ψηφοφόρους που προέρχονται από το Ποτάμι, τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά συσπειρώνει τόσο τους δεξιούς πρώην οπαδούς της όσο και τους ακροδεξιούς, που αναζητούν εναγωνίως πρόσβαση στην εξουσία. Προφανέστατα, ο κ. Μητσοτάκης διαβάζει στις δημοσκοπήσεις ότι το δεξιό ρεύμα είναι ισχυρότερο από το κεντρώο και αλλάζει ρότα, χωρίς μάλιστα να μπει στον κόπο να εξηγήσει γιατί διέγραψε από το κόμμα τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ενώ υιοθετεί την ακροδεξιά ρητορική του τελευταίου. Προφανέστατα, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Αντώνης Σαμαράς ενδιαφέρονται κυρίως για τη νομή της εξουσίας και, για αυτό, εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό, ενώ γνωρίζουν ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να λύσει μόνο του το πρόβλημα της μετακίνησης του πληθυσμού από τις φτωχές στις πλουσιότερες χώρες.

Στην πραγματικότητα, το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πρόβλημα αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου. Ακόμα και αν οι πλούσιες χώρες αποφάσιζαν να στείλουν τεράστια οικονομική βοήθεια στην Αφρική και την Ασία, δύσκολα θα έφτανε στους οικονομικά ασθενείς κατοίκους τους, εξαιτίας της διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας που κυριαρχεί στις φτωχές χώρες. Μέσα σε αυτό το διεθνές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, οι κραυγές κατά της μετανάστευσης είναι τουλάχιστον υποκριτικές και απευθύνονται στο ένστικτο των πολιτών, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τους κινδύνους που εγκυμονεί η γήρανση και η μείωση του εθνικού πληθυσμού.

Ο μέσος πολίτης, που γεννήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε ένα ακμαίο χωριό της Μεσσηνίας και εσχάτως πηγαίνει μόνο σε κηδείες συγχωριανών του, επειδή δεν γίνονται πλέον βαφτίσια και γάμοι στην εκκλησία του οικισμού, φοβάται ότι στο τέλος οι ξένοι μετανάστες θα κατακτήσουν άκοπα ό,τι αυτός έχτισε με κόπο σε όλη του τη ζωή. Πάνω σε αυτόν τον φόβο εδράζεται τόσο η ακροδεξιά ρητορική όσο και η υποκριτική στάση των πολιτικών, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν έχουν μέλλον χωρίς μετανάστες.

Εξίσου υποκριτική και επικίνδυνη, βεβαίως, είναι τόσο η αριστερή ρητορική για τα ανοιχτά σύνορα όσο και η αριστερίστικη φαντασίωση για τους μετανάστες, που θα ανατρέψουν τον καπιταλισμό στις μητροπόλεις του. Σε κάθε περίπτωση, λύση δεν αποτελεί και η διαρκής ενίσχυση των διεφθαρμένων καθεστώτων, που εκβιάζουν με αύξηση των μεταναστευτικών ροών για να αποσπάσουν περισσότερα χρήματα.

Οι λύσεις, όπως και σε πιο απλά προβλήματα της ζωής και της κοινωνίας, είναι οδυνηρές και πολλές φορές απρόβλεπτες. Όποιος υπόσχεται θαύματα με έναν νόμο, απλώς ενδιαφέρεται για τη νομή της εξουσίας

lathanasis@yahoo.gr