Το αεροδρόμιο της Σιουδάδ Ρεάλ ήταν το πρώτο ιδιωτικό διεθνές αεροδρόμιο της Ισπανίας. Κόστισε περίπου 1,1 δισ. ευρώ και σχεδιάστηκε με το όραμα να αποτελέσει εναλλακτική λύση για το κορεσμένο αεροδρόμιο Μπαράχας της Μαδρίτης. Εγκαινιάστηκε το 2009, αλλά η πορεία του ήταν σύντομη, καθώς η διαχειριστική εταιρεία του αεροδρομίου συσσώρευσε χρέη άνω των 300 εκατ. ευρώ, οδηγώντας τελικά σε πτώχευση και αναγκαστική διακοπή λειτουργίας τον Απρίλιο του 2012. Μετά από επτά χρόνια αδράνειας, άνοιξε ξανά το 2019, αλλά χωρίς τακτικές επιβατικές πτήσεις.
Μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του αεροδρομίου ήταν η έλλειψη πραγματικής ζήτησης. Ενώ το αεροδρόμιο διαφημιζόταν ως κόμβος, η γεωγραφική του θέση, σε απόσταση περίπου 221 χιλιομέτρων από τη Μαδρίτη (απόσταση περίπου ίση με την απόσταση που χωρίζει την Καλαμάτα από την Αθήνα), το καθιστούσε μη ελκυστικό για τους περισσότερους ταξιδιώτες. Η προσδοκία ότι θα συνδεόταν με τρένο υψηλής ταχύτητας (AVE), μειώνοντας τον χρόνο ταξιδιού στη Μαδρίτη σε λιγότερο από μία ώρα, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Αυτή η μη εκπλήρωση μιας κρίσιμης υποδομής απομόνωσε το αεροδρόμιο και το κατέστησε πρακτικά άχρηστο για τον σκοπό που σχεδιάστηκε. Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, η σύνδεση της Μαδρίτης με το αεροδρόμιο Σιουδάδ Ρεάλ μέσω τρένου υψηλής ταχύτητας (AVE) θα μείωνε τον χρόνο ταξιδιού σε λιγότερο από μία ώρα, ενώ η διάρκεια του οδικού ταξιδιού είναι περίπου 2 ώρες και 33 λεπτά. Η σιδηροδρομική σύνδεση δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή -μεταξύ άλλων αμφισβητήθηκε η βιωσιμότητά της, καθώς το ακριβό εισιτήριο του τρένου υψηλής ταχύτητας δεν ήταν ελκυστικό για επιβάτες πτήσεων χαμηλού κόστους (low cost).
Τα συμπεράσματα… δικά σας.
