Η έλλειψη ξερών σύκων έχει οδηγήσει σε άνοδο των τιμών τους, σε επίπεδα που καθιστούν ιδιαίτερα ελκυστική την καλλιέργεια του συγκεκριμένου προϊόντος. Αν οι τιμές παραμείνουν σε αυτά τα επίπεδα και τα επόμενα χρόνια, είναι βέβαιο ότι θα δούμε σταδιακή αύξηση της παραγωγής. Θα έχουμε δηλαδή αντιστροφή τής μέχρι σήμερα πορείας, όπου για πολλά χρόνια οι συκιές ξεριζώνονταν και στη θέση τους φυτεύονταν ελιές. Η αλλαγή στην καλλιέργεια θα προκύψει, όπως πάντα, από αυτό που κάθε παραγωγός θεωρεί συμφέρον για την τσέπη του.
Η επισήμανση αυτή είναι σημαντική για να καταλάβουμε όλοι ότι τα σύκα ή η κορινθιακή σταφίδα δεν εγκαταλείφθηκαν λόγω κάποιας «συνωμοσίας», αλλά επειδή δεν ήταν οικονομικά συμφέρουσα η καλλιέργειά τους. Οι αποφάσεις, στον αγροτικό τομέα όπως και σε κάθε άλλον, λαμβάνονται με βάση τη σχέση κόστους - οφέλους. Έτσι, οι αναδιαρθρώσεις στις καλλιέργειες προκύπτουν από τις δυνάμεις της αγοράς. Κανένα προϊόν δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν υπάρχει κατανάλωση και ζήτηση σε τιμές που να καθιστούν συμφέρουσα και αποδοτική την καλλιέργειά του.
Το πρόβλημα με τα σύκα ήταν και παραμένει η διάθεσή τους στην αγορά. Η λειτουργία ενός μονοπωλιακού συστήματος δεν είχε ως στόχο την ενίσχυση της κατανάλωσης, με αποτέλεσμα να μην διαμορφώνονται τιμές που θα καθιστούσαν επικερδή τη συγκεκριμένη καλλιέργεια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με στρεβλώσεις που γνωρίζουν καλά όσοι καλλιεργούσαν σύκα στη Μεσσηνία, οδήγησε τελικά στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας. Οι συκεώνες δεν αναδιαρθρώθηκαν, γιατί οι αγρότες δεν είχαν όφελος, και έτσι εγκαταλείφθηκαν. Αν όμως οι αγρότες διαπιστώσουν ξανά προοπτική και οικονομικό κέρδος, είναι βέβαιο ότι θα φυτέψουν συκιές και θα αναστήσουν την καλλιέργεια.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι σε μια ύπαιθρο με ελάχιστα εργατικά χέρια και με την αβεβαιότητα να κυριαρχεί, είναι δύσκολο να πειστεί κάποιος να επενδύσει σε νέες συκιές μόνο και μόνο επειδή το προϊόν αποδίδει καλά για δύο χρόνια. Η οικοδόμηση εμπιστοσύνης δεν είναι εύκολη, ιδιαίτερα όταν υπάρχει ένα βεβαρημένο ιστορικό προηγούμενων αποτυχιών. Αυτό που χρειάζεται είναι να πειστούν οι παραγωγοί ότι η αγορά του προϊόντος λειτουργεί με διαφανείς και κανονικούς όρους. Μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ώθηση στην καλλιέργεια και να επιστρέψουν οι αγρότες στη συγκεκριμένη ευαίσθητη παραγωγή, η οποία θα έχει πολλαπλά οφέλη και για την τοπική οικονομία, μειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο από τη μονοκαλλιέργειας της ελιάς. Η εμπιστοσύνη είναι, λοιπόν, το μεγάλο ζητούμενο για την αναδιάρθρωση της συκοκαλλιέργειας και αποτελεί προτεραιότητα πάνω από καθετί άλλο.

panagopg@gmail.com