Η οικονομία της Μεσσηνίας μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη συμβολή εργατικών χεριών από μετανάστες; Η απάντηση είναι γνωστή. Τόσο στον αγροτικό τομέα όσο και στον τουρισμό, χωρίς εποχικούς εργαζόμενους που είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οικονομικοί μετανάστες, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Μιλάμε βεβαίως για οικονομική δραστηριότητα με τις σημερινές τιμές και αποδόσεις, οι οποίες αφήνουν κέρδος στον ιδιοκτήτη και στην τοπική οικονομία.
Με μεροκάματο, για παράδειγμα, 100 ευρώ στη συγκομιδή αγροτικών προϊόντων και με την αντίστοιχη επιβάρυνση για ασφάλιση, μπορεί να έβρισκε κάποιος εργάτες, αλλά προφανώς δεν θα είχε κέρδος, οπότε θα προτιμούσε να αφήσει τις ελιές στα δέντρα. Για να ξέρουμε δηλαδή τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία και να μην λέει ο καθένας ό,τι του κατέβει στο κεφάλι.
Οι μετανάστες και η εργασία τους αποτελούν κομβικό και σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και εξασφάλισης εισοδήματος για χιλιάδες μικρούς και μεγάλους αγρότες, αλλά και επιχειρηματίες και βιοτέχνες κάθε μορφής και είδους· από την οικοδομή μέχρι τη μεταποίηση και από την εστίαση μέχρι την ελαιοσυγκομιδή. Θα περίμενε κανείς ότι η συγκεκριμένη οικονομική πραγματικότητα, που επισημαίνεται συγκαλυμμένα αλλά απολύτως ξεκάθαρα ακόμη και από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, θα διαμόρφωνε και την αντίστοιχη πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος των μεταναστών. Δεν θα έκανε δηλαδή κεντρική πολιτική την ακραία λαϊκίστικη ρητορική στοχοποίησης των μεταναστών και της συμβολής τους στην οικονομία της χώρας.
Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει, γιατί η ελληνική κοινωνία είναι εκπαιδευμένη να φοβάται τον ξένο και το διαφορετικό. Δεν βλέπει την ευκαιρία και το μακροπρόθεσμο όφελος, αλλά μόνο τον βραχυπρόθεσμο «κίνδυνο». Δεν συζητάει για το πώς θα εντάξει καλύτερα τους οικονομικούς μετανάστες στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας, αλλά πώς θα τους διώξει και θα κλειστεί στην αυτάρεσκη εθνική της μοναξιά.
Σχετικά σύντομα, θα διαπιστώσουν όλοι ότι θα υπάρχει μια οικονομία που δεν παράγει πλέον τίποτα και τα «σπουδαγμένα παιδιά» της θα φεύγουν μετανάστες -όπως ήδη κάνουν- για να προσφέρουν την υπεραξία τους σε άλλες χώρες, που δεν φοβούνται τόσο πολύ τους ξένους ή, μάλλον, παίρνουν και αξιοποιούν αυτούς που θέλουν για την οικονομία και την ευημερία τους. Εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να βουλιάζουμε όλο και βαθύτερα στον αυταρχισμό και την απανθρωπιά λαϊκιστών τυχοδιωκτών, που ποντάρουν και επενδύουν στα ταπεινότερα ανθρώπινα ένστικτα.
panagopg@gmail.com
