“Χρειάζεται μια γενναία απόφαση της Πολιτείας, γιατί όντως υπάρχει επικινδυνότητα”, επεσήμανε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Καλαμάτας Βασίλης Κουτραφούρης, για τα επικίνδυνα ιδιωτικά διατηρητέα κτήρια που έχουν αφεθεί στην τύχη τους, κατά το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, απαντώντας σε ερώτηση - παρέμβαση του συμβούλου της μείζονος μειοψηφίας Κώστα Τσαπόγα.
Το πρόβλημα είναι σοβαρό, διαχρονικό και πανελλαδικό, δεν αφορά μόνο την πόλη της Καλαμάτας.
Είναι πολύ πιο σοβαρό για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, γιατί η κατάσταση έρχεται από μακριά, από τους σεισμούς του 1986. Μετά από τόσα χρόνια κτήρια που έχουν χτυπηθεί από τον Εγκέλαδο, επιδεινώθηκαν και πλέον στέκουν ακόμα όρθια ετοιμόρροπα. Και είναι ευτύχημα, θαύμα που δεν έχει γίνει κάποιο κακό. Γιατί πρόκειται για κτήρια που βρίσκονται σε δρόμους στενούς, με συνεχή κίνηση ανθρώπων και οχημάτων.
Δικαιολογημένα ο σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας εξέφρασε την ανησυχία του, με την παρέμβασή του. Και αυτή είναι ανησυχία όλης της πόλης, που πρέπει γίνει γνωστή, να ευαισθητοποιήσει την Πολιτεία, την κυβέρνηση και τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς (ΤΕΕ για παράδειγμα), ώστε να ασχοληθούν σοβαρά και να δώσουν λύση.
“Είναι μια μεγάλη ευθύνη της Πολιτείας διαχρονική, για την οποία δεν έχει κάνει τίποτα. Εχουμε ένα νομοθετικό πλαίσιο που όχι απλά δεν δίνει κίνητρα στους ιδιοκτήτες, αλλά δίνει αντικίνητρα για να αξιοποιήσουν τα διατηρητέα τους. Μόνο οι επιτροπές ελέγχων που έχουν να περάσουν, για να τα επισκευάσουν, είναι απαγορευτικές”, σημείωσε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος.
Είναι υποχρέωση του Δημοτικού Συμβουλίου και του Δήμου Καλαμάτας να μην αδιαφορήσουν για την κατάσταση αυτή. Θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία, να αναδείξουν το πρόβλημα και να απαιτήσουν λύσεις, μέτρα που θα μπορούν να εφαρμοστούν πανελλαδικά. Να απαιτήσουν από το ΤΕΕ προτάσεις και από την κυβέρνηση να τις λάβει υπόψη της και να θεσπίσει κίνητρα για την προστασία, την ανακατασκευή και τη θωράκιση των διατηρητέων. Και περιπτώσεις που υπάρχουν ιδιοκτησιακές εμπλοκές, κληρονομικές εκκρεμότητες, μπορούν να αντιμετωπιστούν, με κίνητρα και ευκαιρίες.
Το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει τη διάσωση των διατηρητέων με στόχο την προστασία της ανθρώπινης ζωής.