Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ορισμένα θέματα πού ταλανίζουν την περιοχή της Πύλου, επ’ ευκαιρία της επίσκεψης της κυρίας υπουργού Πολιτισμού σε ξενοδοχειακή μονάδα στην περιοχή, για την παρουσίαση του βιβλίου από τις εκδόσεις ΜΕΛΙΣΣΑ “Το Βασίλειο της Πύλου – Πολεμιστές - Πρίγκιπες της Μυκηναϊκής Μεσσηνίας”.

Να θυμίσω ότι τα μνημεία Γάλλων και Ρώσων πεσόντων κατά την ναυμαχία του Ναβαρίνου στην νήσο Σφακτηρία έχουν υποστεί με τον χρόνο ζημιές και κινδυνεύουν σε καταστροφή [έχω στείλει email με σχετική ενημέρωση στο υπουργείο και στις πρεσβείες]. Το μεσαιωνικό υδραγωγείο του Νιόκαστρου Καμάρες έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και με την ευθύνη του δήμου. Καθώς και το νεοκλασικό κρηπίδωμα στο παλιό λιμάνι της Πύλου εδώ και χρόνια καταρρέει. Επίσης, λόγω βλάστησης και εγκατάλειψης το Παλιόκαστρο είναι επικίνδυνο για ατύχημα και ιδιαίτερα στις ακάλυπτες υδατοδεξαμενές.

Το παλιό Γυμνάσιο Πύλου παραμένει τα τελευταία έξι χρόνια σε κατάσταση εγκατάλειψης, όπως και το παλιό Νοσοκομείο. Επίσης, το διατηρητέο σπίτι της Ελένης Μισυρλή καταρρέει, αφού δεν έχει τηρηθεί η επιθυμία τής θανούσης για δημιουργία ιδρύματος με τον εκάστοτε δήμαρχο Πύλου πρόεδρό του.

Η διάνοιξη τής οδού Σαχίνη ως πεζόδρομος που είναι ο φυσικός δρόμος που οδηγεί στην πύλη του Νιόκαστρου, καθώς και οι αποθήκες του ΑΣΟ στο κέντρο της πόλης που είναι κλειστές εδώ και χρόνια και είχαν χρησιμοποιηθεί παλιότερα για μηχανουργείο του πρώην πειράματος Νετρίνο και παραμένουν ανενεργές. Θα μπορούσαν κάλλιστα να παραχωρηθούν στο δήμο για να γίνει ένας πολυχώρος πολιτισμού από το να μαζεύει τρωκτικά.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα τοπίο απαράδεκτο στο ιστορικό κέντρο της πόλης της Πύλου που μόνο πάρκινγκ έχει καταντήσει παρόλες τις δήθεν απαγορευτικές κοκκινογραμμίσεις.

Υπάρχουν πολλές λύσεις, αρκεί να υπάρχει όραμα και δυστυχώς εδώ και χρόνια όραμα δεν βλέπω να υπάρχει.