Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:

“Την ώρα που η κοινωνία βοά για τη διασπάθιση κοινοτικών πόρων, την ώρα που η ακρίβεια τσακίζει τα νοικοκυριά, η στεγαστική κρίση αγγίζει όλο και περισσότερους εργαζόμενους και οι νέοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, η κυβέρνηση και η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας επιλέγουν να αγνοήσουν τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Αντί για μέτρα ανακούφισης, φέρνουν προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που παρουσιάζεται υποκριτικά ως “προστασία των εργαζομένων”, ενώ στην ουσία αποτελεί την πιο κυνική παρέμβαση υπέρ συγκεκριμένων εργοδοτικών συμφερόντων. Με πρόφαση την “ευελιξία”, επιχειρούν τη διάλυση θεμελιωδών εργατικών κατακτήσεων, όπως το 8ωρο και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Κύρια σημεία του Νομοσχέδιου

I. Συνταγματική Εκτροπή

Το νομοσχέδιο παραβιάζει ευθέως βασικές διατάξεις του Συντάγματος:

• Άρθρο 22 §1: Η εργασία ως δικαίωμα δεν προστατεύεται – υποβαθμίζεται μέσω της ατομικής διαπραγμάτευσης.

• Άρθρο 22 §2: Οι όροι εργασίας πλέον δεν ρυθμίζονται μέσω συλλογικών συμβάσεων, αλλά επιβάλλονται μονομερώς ή «συμφωνούνται» ατομικά, σε συνθήκες εξαναγκασμού.

• Άρθρο 25 §1: Θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την αποδοχή 13ωρων ημερήσιων ωραρίων και την καταστρατήγηση του 8ώρου, θεμελιώδους κατάκτησης από το 1920.

    II. Υπονόμευση της Συνδικαλιστικής Δράσης

Το σχέδιο νόμου:

    • Καταργεί ουσιαστικά τον ρόλο των συλλογικών συμβάσεων, επιτρέποντας την απευθείας «διαπραγμάτευση» εργοδότη–εργαζόμενου.

    • Αποδυναμώνει τα σωματεία, παρακάμπτοντας τον κοινωνικό διάλογο και τη συλλογική εκπροσώπηση.

    • Δεν προβλέπει κανέναν μηχανισμό διασφάλισης για το αν η συναίνεση του εργαζομένου είναι ελεύθερη ή προϊόν πίεσης, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο για “πλασματική συναίνεση”.

    III. Ευρωπαϊκή Οπισθοδρόμηση – Παραβίαση Οδηγίας ΕΕ

Σύμφωνα με την Οδηγία 2022/2041 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα μας έχει ρητή υποχρέωση να αυξήσει την κάλυψη των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις στο 80%.

Αντί αυτού:

    • Το νομοσχέδιο προωθεί ατομικές συμφωνίες χωρίς τη συμμετοχή συνδικάτων,

    • Υπονομεύει τον κοινωνικό διάλογο,

    • Και θέτει την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκού κεκτημένου, αντί να την ευθυγραμμίζει με τα πρότυπα κοινωνικής δικαιοσύνης που ισχύουν στις υπόλοιπες χώρες-μέλη.

Χώρα Ανώτατο Ημερήσιο Ωράριο Διευθέτηση Χρόνου Συλλογική Σύμβαση

Γερμανία 10 ώρες (με έλεγχο) Περιορισμένη Υποχρεωτική

Γαλλία 10 ώρες (35ωρο εβδομαδιαίο) Μέσω συμβάσεων Υποχρεωτική

Ισπανία 9 ώρες Ελεγχόμενη Υποχρεωτική

Ελλάδα (ν/σ 2025) 13 ώρες Ατομική συμφωνία Όχι απαραίτητα

    IV. Παραβίαση Διεθνών Συμβάσεων (ILO)

Η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέλος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) και έχει υπογράψει δεσμευτικές συμβάσεις που:

    • Εγγυώνται την ελευθερία της συλλογικής διαπραγμάτευσης,

    • Προστατεύουν τη συλλογική αυτονομία και τα εργασιακά δικαιώματα.

Τυχόν εφαρμογή του παρόντος νομοσχεδίου ανοίγει τον δρόμο για καταγγελίες και διεθνείς κυρώσεις, όπως είχε συμβεί και στην περίοδο 2012–2014.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

    1. Άμεση απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου.

    2. Αποκατάσταση της συλλογικής διαπραγμάτευσης ως βασικού εργαλείου ορισμού των όρων εργασίας.

    3. Συμμόρφωση με τη Συνταγματική Τάξη, την Ευρωπαϊκή Οδηγία και τις Διεθνείς Συμβάσεις.

    4. Ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών και θεσμική προστασία της εργασιακής αξιοπρέπειας.

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καλαμάτας, στέκεται δίπλα στη ΓΣΕΕ και στο σύνολο του κόσμου της εργασίας. Δεν θα επιτρέψουμε την επιστροφή σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.

Η αξιοπρέπεια της εργασίας δεν είναι προϊόν διαπραγμάτευσης.

Είναι δικαίωμα.

Και θα την υπερασπιστούμε”.