Δελτία Τύπου καταγράφουν παρουσίες και πρωτοβουλίες, δημιουργώντας την αίσθηση διαρκούς κινητικότητας. Εκεί που το σχήμα μπλοκάρει είναι στη μέτρηση. Τα αποτελέσματα σπάνια αποτιμώνται και σχεδόν ποτέ δεν συνδέονται με συγκεκριμένες αποφάσεις για την τοπική οικονομία. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή διαθέτει στοιχεία για τα έσοδα της εστίασης σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας. Παρά το εύρος τους, τα δεδομένα αυτά δεν κατεβαίνουν στο κρίσιμο επίπεδο του δήμου.
Κανένας φορέας δεν καταγράφει συστηματικά τι συμβαίνει στην εστίαση ανά δήμο, ώστε να είναι δυνατή η σύγκριση, η παρακολούθηση τάσεων και η έγκαιρη παρέμβαση όπου απαιτείται. Έτσι, σημαντικοί τομείς της τοπικής οικονομίας λειτουργούν χωρίς πραγματική εικόνα. Το κενό αυτό έχει συνέπειες. Η συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα των μικρών δήμων μένει αποκομμένη από την οικονομική πραγματικότητα. Όταν δεν γνωρίζεις αν μια περιοχή αντέχει, αν φθίνει ή αν μεταβάλλεται, η αναφορά στη στήριξη των νέων και στην παραμονή του πληθυσμού αποκτά χαρακτήρα ευχής. Η τοπική οικονομία, που καθορίζει τις θέσεις εργασίας και το εισόδημα, δεν αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο πολιτικής μετρήσιμων στόχων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ευδοκιμεί η λογική του «λεφτόδεντρου».
Χωρίς δεδομένα και αξιολόγηση, όλες οι δράσεις εμφανίζονται ισότιμες και όλες ζητούν χρηματοδότηση. Η ιεράρχηση των αναγκών υποχωρεί και μαζί της υποχωρεί η ευθύνη για επιλογές που παράγουν αποτέλεσμα. Η πολιτική μετατρέπεται σε άθροισμα εξαγγελιών, χωρίς σαφή απολογισμό. Η αυτοδιοίκηση χρειάζεται εργαλεία μέτρησης στο επίπεδο όπου ζει και εργάζεται η κοινωνία, δηλαδή στον δήμο. Χωρίς αυτή τη γνώση, η φροντίδα για την τοπική οικονομία και το δημογραφικό πρόβλημα παραμένει θεωρητική και δεν μεταφράζεται σε πολιτική με ουσιαστικό αντίκρισμα. Σε συνθήκες περιορισμένων πόρων, η απουσία μετρήσεων στο επίπεδο του δήμου μετατρέπει την πολιτική σε διαχείριση εικόνας. Οι ανάγκες μένουν αχαρτογράφητες, οι επιλογές γίνονται θολές και η τοπική οικονομία αφήνεται να λειτουργεί χωρίς πυξίδα.
