Αν αυτή η στάση είναι συνειδητή και εντάσσεται σε ένα επικοινωνιακό σχέδιο διαχείρισης των λαθών του παρελθόντος, το κακό είναι μικρό, καθώς είναι θεμιτή η αποστασιοποίηση από την πολιτική των προκατόχων του. Σε κάθε περίπτωση, κανένας δεν θα κατηγορήσει έναν εκλεγμένο αιρετό, επειδή δεν ακολουθεί τα μονοπάτια όσων προηγήθηκαν. Αντιθέτως, όλοι θα προβληματιστούν όταν κάποιος επιλέγει να ακολουθήσει την ίδια πορεία, προσδοκώντας ότι θα καταλήξει σε διαφορετικό προορισμό. Κι αυτό ακριβώς κάνει ο κ. Πτωχός.
Ουσιαστικά, ο περιφερειάρχης Δημήτρης Πτωχός αγνοεί επιδεικτικά τις αποτυχημένες απόπειρες του παρελθόντος, τόσο στη νομαρχιακή όσο και στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, και συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική που έχει οδηγήσει την Πελοπόννησο σε οικονομικό και δημογραφικό αδιέξοδο. Στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής βρίσκονται οι δημόσιες επενδύσεις σε έργα υποδομής (δρόμοι, αρδευτικά δίκτυα κ.λπ.) και στο περιθώριό της οι ιδιωτικές επενδύσεις. Η πολιτική αυτή, που ακολουθήθηκε τόσο από τις νομαρχιακές όσο και από τις περιφερειακές διοικήσεις, βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο και τα τραγικά αποτελέσματά της είναι ορατά με την πρώτη ματιά, ειδικά στον τομέα του τουρισμού. Η Κρήτη, χωρίς αυτοκινητόδρομους και άλλες βασικές δημόσιες υποδομές, επένδυσε σε ξενοδοχεία και σήμερα καταγράφει ταξιδιωτικές εισπράξεις ύψους 4,5 δισ. ευρώ. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου πόνταρε όλα της τα χαρτιά στις δημόσιες επενδύσεις και έχει ταξιδιωτικά έσοδα που δεν ξεπερνούν το 10% των αντίστοιχων εσόδων της Κρήτης.
Ο κ. Πτωχός είχε, λοιπόν, μια χρυσή ευκαιρία στους πρώτους μήνες της θητείας του να απευθυνθεί στην αγορά και να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα υπέρ της προσέλκυσης επενδύσεων. Προτίμησε, όμως, να απευθυνθεί στο εκλογικό σώμα, υποστηρίζοντας ότι θα καταφέρει με τις δημόσιες επενδύσεις όσα δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί του. Προφανώς πιστεύει ότι ευθύνονται τα πρόσωπα και όχι η πολιτική που ακολούθησαν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ήδη χάθηκαν 18 μήνες και πιθανότατα θα χαθούν ακόμη περισσότεροι, αφού και η σημερινή περιφερειακή αρχή επενδύει στον δημόσιο τομέα και περιθωριοποιεί την ιδιωτική πρωτοβουλία.
