Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, η θεαματικότερη αύξηση καταγεγραμμένων υπερωριών καταγράφεται στον κλάδο του τουρισμού, όπου σημειώνεται αύξηση +1.105%. Στους υπόλοιπους κλάδους, σε μηνιαία βάση, η αύξηση στο λιανεμπόριο είναι 131%, στην εστίαση 105% και στη βιομηχανία 68%. Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα του μέτρου της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας και, ταυτόχρονα, αναδεικνύουν τον ουσιαστικό της ρόλο στην καταγραφή του πραγματικού χρόνου απασχόλησης.
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση -και όχι μόνο το υπουργείο Εργασίας- έχει εκτιμήσει σωστά τις επιπτώσεις από τον περιορισμό της γκρίζας οικονομίας ή αν απλώς έχει θέσει ως στόχο να ξύσει τον πάτο του βαρελιού για να αυξήσει τα δημόσια έσοδα και… γαία πυρί μιχθήτω. Είναι αδιαμφισβήτητο, πάντως, ότι τις τελευταίες δεκαετίες η γκρίζα οικονομία αφενός στήριζε το εισόδημα πολλών νοικοκυριών και αφετέρου κρατούσε ζωντανές δεκάδες επιχειρήσεις που θα έβαζαν λουκέτο, αν πλήρωναν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Δεκάδες εργαζόμενοι, λοιπόν, είχαν συμφωνήσει στο παρελθόν να κάνουν υπερωρίες χωρίς να τις δηλώνουν, ώστε να αυξήσουν το εισόδημά τους. Η δήλωση των υπερωριών, λόγω των υψηλών εισφορών και της βαριάς φορολογίας εισοδήματος, ήταν ασύμφορη τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους εργοδότες. Η κυβέρνηση, όμως, αντί να μειώσει δραστικά τις εισφορές και τους φόρους ώστε να καταστήσει ασύμφορες τις αδήλωτες υπερωρίες, προτιμά να σφίξει το πλαίσιο, με κίνδυνο να μειωθεί η προσφορά και ο πραγματικός χρόνος εργασίας. Ήδη πολλές επιχειρήσεις έχουν μειώσει τον χρόνο απασχόλησης των εργαζομένων· κι ενώ στα ψηφιακά χαρτιά εμφανίζονται περισσότερες δηλωμένες υπερωρίες, στην πραγματικότητα έχουν μειωθεί τόσο οι πραγματικές υπερωρίες όσο και το εισόδημα των εργαζομένων.
Και η μείωση του εισοδήματος μόνο υπόγεια μουρμούρα και αγανάκτηση προκαλεί, με απρόβλεπτες πολιτικές προεκτάσεις. Σε κάθε περίπτωση, μια φιλελεύθερη κυβέρνηση (όπως θέλει να αυτοπροσδιορίζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη) θα έπρεπε πρώτα να μειώσει δραστικά τους φόρους και τις εισφορές και μετά να προχωρήσει σε αυστηρούς ελέγχους στην αγορά. Μόνο κυβερνήσεις που ξύνουν τον πάτο του βαρελιού για να συντηρήσουν τα πελατειακά τους δίκτυα, εκθέτουν σε κίνδυνο κατάρρευσης την αγορά.
