Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να εστιάζουμε στις αιτίες που δημιούργησαν την «ακλόνητη πεποίθηση» για την επιτυχία της ακτοπλοϊκής σύνδεσης, με συνέπεια χιλιάδες Μεσσήνιοι να αγοράσουν μετοχές της ΑΝΕΝ, προκειμένου να στηρίξουν το εγχείρημα. Άλλωστε, η εποχή της αφέλειας, του οικονομικού αναλφαβητισμού, των επιδοτήσεων και του καπιταλισμού λαϊκής βάσης έχει ταφεί οριστικά κάτω από τα συντρίμμια της χρεοκοπίας του 2010 -όσο κι αν προσπαθούν οι «δεινόσαυροι» του μεταπολιτευτικού δικομματισμού να μας πείσουν ότι παραμένει ζωντανή. Αξίζει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι, παρά τις καλές προθέσεις, τα αποτελέσματα της ακτοπλοϊκής σύνδεσης Καλαμάτα - Κίσσαμος ήταν πολύ κατώτερα των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν στη Μεσσηνία.
Αν εξετάσουμε αντικειμενικά και χωρίς συναισθηματική φόρτιση τα αποτελέσματα εκείνης της προσπάθειας, θα διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι το εγχείρημα ήταν εξαρχής καταδικασμένο και ότι η γραμμή Καλαμάτα - Κίσσαμος μπορούσε να επιβιώσει μόνο μέσω κρατικών επιδοτήσεων. Εννοείται πως η μόνη κερδισμένη θα ήταν η «νομενκλατούρα» που διαχειριζόταν τις επιδοτήσεις, ενώ χαμένες θα ήταν οι τοπικές οικονομίες της Μεσσηνίας και των Χανίων, που σπατάλησαν χρόνο και πόρους για ένα κρατικοδίαιτο πείραμα. Σε κάθε περίπτωση, κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα ρίσκαρε να χρηματοδοτήσει μια γραμμή που συνδέει δύο Περιφέρειες, οι οποίες παράγουν ομοειδή προϊόντα και υπηρεσίες, άρα έχουν μικρό περιθώριο συναλλαγών. Επιπλέον, εκείνη την εποχή, η ανυπαρξία αυτοκινητόδρομων καθιστούσε απαγορευτική κάθε σοβαρή σκέψη για σύνδεση του λιμανιού της Καλαμάτας με τη Δυτική Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ακόμη και σήμερα, δεν έχει ολοκληρωθεί ο οδικός Δυτικός Άξονας· επομένως, όποιος επένδυε χρήματα στο λιμάνι της Καλαμάτας ήταν καταδικασμένος να χρεοκοπήσει. Τελικώς, έπρεπε να χρεοκοπήσει η ελληνική οικονομία για να αντιληφθεί και η Μεσσηνία ότι η αγορά, αργά ή γρήγορα, τιμωρεί τις κρατικοδίαιτες προσπάθειες. Ή μήπως δεν το έχει αντιληφθεί ακόμη και συνεχίζει να επενδύει σε λάθος συνδέσεις;
