Οι 65.000 πολίτες που συμμετείχαν στην αξιολόγηση, μέσω της πλατφόρμας axiologisi.ypes.gov.gr, των προσφερόμενων υπηρεσιών, επιβεβαίωσαν ουσιαστικά αυτά που όλοι γνωρίζαμε ή, τουλάχιστον, υποψιαζόμασταν για τη λειτουργία των δήμων. Και όλοι γνωρίζουμε πως οι δήμαρχοι παράγουν κυρίως επικοινωνιακό θόρυβο, επειδή αδυνατούν να παράγουν ουσιαστικό έργο. Γιατί δεν παράγουν έργο; Η απάντηση είναι επίσης γνωστή: επειδή χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων με στόχο την επανεκλογή τους.
Οι δηλώσεις περί έλλειψης πόρων είναι τις περισσότερες φορές προσχηματικές και απλώς καλύπτουν το έλλειμμα πολιτικής βούλησης. Του λόγου το ασφαλές επιβεβαιώνει η βαθμολογία των πολιτών για την κατάσταση των πεζοδρομίων, στην οποία όλοι ανεξαιρέτως οι δήμοι αξιολογήθηκαν με βαθμό κάτω από τη βάση. Στη σχετική κατάταξη, με άριστα το 10, πρώτευσε ο Δήμος Καλαμάτας με βαθμό 4,5, ενώ 78 δήμοι αξιολογήθηκαν με κάτω από 3. Χρειάζονται, λοιπόν, χρήματα για την «απελευθέρωση» των πεζοδρομίων; Προφανώς, το μόνο που απαιτείται είναι πολιτική βούληση. Όμως κανένας αιρετός δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τα κοντόφθαλμα συμφέροντα που καταλαμβάνουν τους κοινόχρηστους χώρους. Όποιος τολμήσει να έρθει σε ρήξη με τις οπισθοδρομικές συντεχνίες, κινδυνεύει στην κάλπη να μη βρει ούτε τη ψήφο της μάνας του. Γι’ αυτό και οι ελληνικές πόλεις είναι τυπικά μόνο ευρωπαϊκές, αλλά ουσιαστικά αφρικανικές.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο ανομίας και χαμηλών προσδοκιών, είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι ζει σε κράτος δικαίου, στο οποίο όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Στα… πεζοδρόμια της Ελλάδας ισχύει μόνο ο νόμος του ισχυρότερου πελατειακού δικτύου, και καμία δικαστική αρχή δεν πρόκειται να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη. Αντιθέτως, δεν είναι λίγοι οι επίδοξοι «σωτήρες» που επενδύουν πολιτικά στην ισχύ αυτών των οπισθοδρομικών πελατειακών δικτύων, αδιαφορώντας πλήρως για τα δικαιώματα των πληβείων.
