Προφανέστατα, η κυβέρνηση μετά από έξι χαμένα χρόνια δεν έχει το πολιτικό κεφάλαιο που απαιτείται για την υλοποίηση ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία ούτε τις κοινωνικές συμμαχίες που απαιτούνται για να έλθει σε ρήξη με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, που μεταξύ άλλων έχουν ταμπουρωθεί στα κάστρα της αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού στο δημόσιο τομέα. Για αυτό, οι κυβερνητικές προσπάθειες θα είναι κυρίως επικοινωνιακές με στόχο να διατηρήσει η Νέα Δημοκρατία τη δημοσκοπική πρωτιά. Επικοινωνιακούς στόχους θα υπηρετήσει και ο επικείμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός, αφού έτσι και αλλιώς βαδίζουμε προς μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας, για μια ακόμα φορά, θα κυριαρχήσουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού σε βάρος της πολιτικής ουσίας.
Από εκεί και πέρα, είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεχτη η μακροχρόνια πολιτική ασυλία που απολαμβάνουν οι αυτοδιοικητικές αρχές, αν και κατά γενική ομολογία διαχειρίζονται διεφθαρμένους και αναποτελεσματικούς οργανισμούς. Ουσιαστικά, μετά την χρεοκοπία του 2010, η αυτοδιοίκηση έχει μετατραπεί σε απόρθητο κάστρο του παλιού καθεστώτος των πελατειακών σχέσεων και της αναξιοκρατίας. Για αυτό, στους κόλπους της αυτοδιοίκησης έχει βρει καταφύγιο ο σκληρός πυρήνας των κομματικών πελατειακών δικτύων, που πλέον αυτοπροσδιορίζεται ως αντισυστημικός και αναζητά μηχανισμούς επανάκτησης των προνομίων του. Στο παζάρι της διαπραγμάτευσης για την ανάκτηση των πελατειακών προνομίων, οι δεξιοί τοπικοί άρχοντες αφενός αναδείχτηκαν πιο αποτελεσματικοί και αφετέρου κατάφεραν να προσελκύσουν μεγάλο αριθμό κεντροαριστερών και αριστερών ψηφοφόρων που αναζητούσαν εναγωνίως πάτρωνα για τις συναλλαγές τους με την τοπική διοίκηση.
Ειδικά στη συντηρητική Μεσσηνία, οι αυτοδιοικητικές αρχές αντλούν κύρος και ισχύ από τα μεγάλα πελατειακά δίκτυα που δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετήσουν τα κόμματα εξουσίας. Μετά μάλιστα την κατάρρευση των πελατειακών δικτύων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες, στα οποία κυριαρχούσε το κραταιό ΠΑΣΟΚ, έχει αναβαθμιστεί η ισχύς των δικτύων του πρωτογενούς τομέα, των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, στα οποία παραδοσιακά κυριαρχεί η δεξιά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές μετατράπηκαν σε εκπροσώπους του «βαθιού κράτους» που κάνει τη βρώμικη δουλειά των ρουσφετιών που δεν μπορεί να κάνει πλέον η κυβέρνηση και η κεντρική διοίκηση.
Έτσι, το «βαθύ κράτος» ζει και βασιλεύει στους κόλπους της αυτοδιοίκησης, που έτσι και αλλιώς παραμένει στο απυρόβλητο επειδή οι εκάστοτε «αγανακτισμένοι» ζητούν αλλαγή της κυβέρνησης και όχι των οθωμανικών σχέσεων εξουσίας, της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού.
Σ.Σ. Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Σαββάτου 8 Μαρτίου πριν το ανασχηματισμό
