Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Άδωνις Γεωργιάδης στις καθημερινές τηλεοπτικές του εμφανίσεις υποστηρίζει ότι στη χώρα δεν υπάρχει ανεργία και ότι το 11% που καταγράφεται στα επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι ανεξήγητο φαινόμενο. Ο υπουργός ισχυρίζεται ότι μια σειρά κλάδων ζητεί εργαζόμενους και δεν βρίσκει και διευκρινίζει πως δεν αναφέρεται σε δουλειές, όπως το μάζεμα ελιών, αλλά στην εστίαση, τις κατασκευές, το λιανεμπόριο κ.λπ. Αυτά που λέει ο Γεωργιάδης δεν είναι λάθος, είναι όμως η μισή αλήθεια.

Σε συγκεκριμένους κλάδους που απαιτείται χειρωνακτική εργασία ή δίνονται πολύ χαμηλές αμοιβές, υπάρχουν θέσεις εργασίας οι οποίες όμως δεν καλύπτονται, γιατί οι άνεργοι έχουν περισσότερα προσόντα και αναζητούν μια αντίστοιχη με αυτά θέση. Όταν ο άλλος έχει πτυχίο και μεταπτυχιακό δεν θα πάει να κάνει τον πωλητή σε κατάστημα 4ωρο με 350 ευρώ, παραμένει στο πατρικό του και περιμένει μήπως βρει κάτι που θα ανταποκρίνεται στα προσόντα του και τον κόπο που έχει κάνει. Αν δεν βρει σε εύλογο χρονικό διάστημα θα αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό. Η αντίφαση που καταγράφεται στην αγορά εργασίας οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη διαδικασία.

Η χώρα δεν διαθέτει καλές και ικανοποιητικά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Και πάνω σε αυτή την πραγματικότητα στηρίζεται μια σειρά από προβλήματα, που ξεκινούν από το δημογραφικό και φτάνουν στο συνταξιοδοτικό. Οι Έλληνες με προσόντα φεύγουν στο εξωτερικό και εδώ δεν υπάρχουν πλέον ούτε εργάτες για τις ελιές! Εργάτες για χειρωνακτικές εργασίες θα πρέπει να αναζητηθούν σε διακρατικές συμφωνίες για οργανωμένη και ελεγχόμενη εγκατάσταση -μόνο έτσι θα στηριχθούν κατασκευές και αγροτική παραγωγή. Χωρίς μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις προφανώς και δεν πρόκειται να εξασφαλιστούν καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό προσωπικό εξαντλείται σε εξυπνάδες διαπιστώσεων στα τηλεοπτικά παράθυρα και δεν κάνει κάτι ούτε για αύξηση των καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας ούτε και για την εξασφάλιση εργαζομένων για τις υπόλοιπες.