Η μαρίνα της Καλαμάτας, άλλοτε σημείο αναφοράς της πόλης, έχει μετατραπεί σε χώρο εγκατάλειψης. Ένα στολίδι της πόλης αφέθηκε να ρημάξει. Την ώρα που άλλες περιοχές επενδύουν στις μαρίνες, εμείς, που διαθέτουμε εδώ και δεκαετίες, αδυνατούμε ακόμη και να τη μισθώσουμε! Οι ευθύνες της δημοτικής αρχής είναι τεράστιες, ενώ οι δικαιολογίες καταδεικνύουν με έμφαση την αδυναμία της να παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις και να προστατεύσει την πόλη και τα συμφέροντά της. Όταν ένα τόσο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μένει ανεκμετάλλευτο και κυριολεκτικά σαπίζει, μαζί με τις περιουσίες εκατοντάδων πολιτών της περιοχής, η πολιτική ευθύνη είναι αυταπόδεικτη.

Η διαχείριση της υπόθεσης μίσθωσης της μαρίνας είναι αποτυχημένη, και αυτό προκύπτει από το αποτέλεσμα. Το πώς και το γιατί, όπως και οι δικαιολογίες, δεν έχουν σημασία, καθώς το ίδιο το αποτέλεσμα είναι ηχηρό. Είναι προφανές ότι έγιναν λάθη και δεν υπήρξε αποφασιστική, προσανατολισμένη στο αποτέλεσμα δράση. Πολλά ζητήματα μπλέχτηκαν και έφεραν το αδιέξοδο. Ο απεγκλωβισμός απαιτεί τολμηρές κινήσεις και παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στο νομοθετικό. Το μόνο που δεν είναι ανεκτό είναι η γραφειοκρατική αποδοχή της παρακμής. Δεν είναι δυνατόν ένα τόσο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της πόλης να αφήνεται να διαλύεται και να αντιμετωπίζεται σαν το εγκαταλελειμμένο τριάρι της μακαρίτισσας θείας, που χρειάζεται δεκαπενταετή δικαστική διευθέτηση λόγω κληρονομικών διαφωνιών και κακών ενοικιαστών!

Η δημοτική αρχή οφείλει να αντιληφθεί ότι ο ρόλος της δεν είναι απλά η διαχείριση μέσα στα γραφειοκρατικά καθορισμένα πλαίσια, αλλά το να ανοίγει νέους δρόμους, προστατεύοντας τα συμφέροντα της πόλης και των δημοτών. Η μαρίνα αποτελεί ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο, το οποίο, εάν συνδυαστεί με το λιμάνι της Καλαμάτας, μπορεί να προσφέρει σημαντικά έσοδα στην περιοχή. Όταν στο λιμάνι της Καλαμάτας εδώ και χρόνια παίζουμε το παιχνίδι «Master plan και οι αναθεωρήσεις του», ενώ ταυτόχρονα περιμένουμε και τα υδροπλάνα να πετάξουν, δεν υπάρχει περίπτωση να αναβαθμιστεί η περιοχή. Η αξιοποίηση του λιμανιού, της μαρίνας και συνολικά της περιοχής απαιτεί όραμα και αποφασιστικότητα. Όταν αυτά απουσιάζουν, επικρατούν οι δικαιολογίες και η προσπάθεια να κερδίσουμε χρόνο. Το "άστο για αργότερα" είναι η συνταγή της χρεοκοπίας, και δυστυχώς συνεχίζουν να την ακολουθούν όσοι θεωρούν ότι η πολιτική αφορά την τήρηση ισορροπιών και την αποφυγή συγκρούσεων.

panagopg@gmail.com