Η φετινή κινητοποίηση των αγροτών με τα μπλόκα δεν είναι ίδια με τις προηγούμενες, πανελλαδικά και τοπικά. Δεν έχει να κάνει με τη συνήθη επαναστατική γυμναστική και τα μπλόκα που γίνονται, όταν οι αγρότες έχουν τελειώσει τις δουλειές τους. Η φετινή έχει μεγαλύτερη δυναμική και μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και αποδοχή στους ίδιους τους αγρότες, αλλά και στην κοινωνία. Και αυτά τα στοιχεία πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Με βάση και την εικόνα του μπλόκου στη Μεσσηνία, στον αυτοκινητόδρομο του “Μορέα”, η φετινή κινητοποίηση έχει οργή και θυμό από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αγρότες και κτηνοτρόφοι του καθημερινού μόχθου δεν μπορούν να δεχθούν ότι κάποια λαμόγια με κυβερνητικές και κομματικές πλάτες έπαιρναν δεκάδες κι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τις επιδοτήσεις, ενώ οι ίδιοι έπαιρναν κάθε χρόνο και λιγότερα και φέτος, μάλιστα, τα χρήματα αυτά να μην φτάνουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και ο ΕΛΓΑ να τους “βουτάει” χρήματα από τον λογαριασμό τους, που έχουν για τις καθημερινές υποχρεώσεις τους και για να περάσουν με αξιοπρέπεια τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Η φετινή κινητοποίηση έχει και νέους ανθρώπους, νέους αγρότες που ρισκάροντας επέλεξαν να μείνουν στα χωριά τους και να ασχοληθούν με τη γη, αλλά διαπιστώνουν ότι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Βλέπουν χρόνο με τον χρόνο το ήδη μεγάλο κόστος παραγωγής να εκτοξεύεται, καθώς όλα, εφόδια, καύσιμα, ρεύμα πάνε... στον Θεό και τα προϊόντα τους είναι στα αζήτητα. Και ως διά μαγείας στα σούπερ μάρκετ οι τιμές των προϊόντων τους έχουν... απογειωθεί.

Γι’ αυτό και φέτος οι κινητοποιήσεις δεν είναι και τόσο κομματικές και υποκινούμενες. Γι’ αυτό και ο κόσμος που ταλαιπωρείται με τα μπλόκα, δεν δυσανασχετεί και δεν στρέφεται κατά των αγροτών, αλλά δηλώνει πως έχουν δίκιο. Καταλαβαίνει πως πρόκειται για πρόβλημα επιβίωσης των αγροτών. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν και οι κυβερνώντες και να σκύψουν στα αιτήματα και κυρίως στη χάραξη εθνικής πολιτικής για τον αγροτικό τομέα.