Και κατηγορεί τον δήμαρχο που δεν απαντά στις ερωτήσεις και τον πρόεδρο που αφαιρεί τον λόγο και κλείνει μικρόφωνα.
Αναλυτικά, ο Ηλ. Κανάκης σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
“Είναι προκλητικό και απαράδεκτο το γεγονός ότι η ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας του Δημοτικού Συμβουλίου γίνεται πίσω από «κλειστές πόρτες» για τους περισσότερους δημότες.
Ούτε ζωντανή μετάδοση υπάρχει, ούτε βιντεοσκόπηση, ούτε καν ανάρτηση σωστής πρόσκλησης στην ιστοσελίδα με την θεματολογία της ημερήσιας διάταξης και πρακτικού ή απολογισμού με τις ερωτήσεις που τέθηκαν και τις απαντήσεις που δόθηκαν. Με αυτόν τον τρόπο, οι κάτοικοι των απομακρυσμένων κοινοτήτων του Δήμου μας στερούνται ουσιαστικής ενημέρωσης.
Αντί η συνεδρίαση αυτή –που θεσπίστηκε για λόγους διαφάνειας και λογοδοσίας– να είναι το πιο ανοιχτό και προσβάσιμο δημοκρατικό βήμα, καταντά στο δήμο μας μια εσωτερική διαδικασία που κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συζητείται και τι δεσμεύσεις αναλαμβάνονται.
Είναι φανερό ότι η επιλογή να μη δημοσιοποιούνται ούτε η πρόσκληση με τη θεματολογία και την ημέρα της συνεδρίασης ούτε τα πρακτικά ούτε οι απολογισμοί, βολεύει τη δημοτική αρχή, ώστε να μη μαθαίνει ο κόσμος τι ερωτήσεις γίνονται, τι απαντήσεις δίνονται και πώς τελικά ασκείται η διοίκηση.
Η αδιαφάνεια δεν είναι επιλογή. Είναι προσβολή προς τους δημότες και τη δημοκρατία.
Στην αίθουσα που υποτίθεται ότι χτίστηκε για να ακούγεται η φωνή των πολιτών, επικρατεί σιωπή. Όχι επειδή οι πολίτες δεν έχουν κάτι να πουν, αλλά επειδή ο δήμαρχος επιλέγει να μην απαντά. Και όταν οι ερωτήσεις καίνε, όταν η αλήθεια πονά, τότε έρχεται ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου σαν πρόθυμος κλητήρας της εξουσίας να επιβάλει «τάξη»: να αφαιρέσει τον λόγο, να κλείσει μικρόφωνα, να υπενθυμίσει με ύφος δεσμοφύλακα ότι «εδώ μιλάμε μόνο όταν μας το επιτρέπουν».
Αλλά, ας είμαστε ξεκάθαροι: δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από την εξουσία που δεν αντέχει να ακούει. Ένα συμβούλιο λογοδοσίας χωρίς απαντήσεις δεν είναι συμβούλιο∙ είναι μια θεατρική παράσταση, με σκηνοθέτη τον δήμαρχο και κομπάρσους όσους παριστάνουν τη δημοκρατία. Κι όταν οι πολίτες φιμώνονται, τότε η εξουσία αυτογελοιοποιείται – γιατί όποιος δεν απαντά, παραδέχεται σιωπηρά ότι δεν έχει απαντήσεις.
Η στάση αυτή δεν είναι απλή αγένεια ούτε τυπικό παράπτωμα. Είναι ύβρις απέναντι στη δημοκρατική λειτουργία. Είναι προσβολή σε κάθε πολίτη που πληρώνει φόρους, που ζει τις συνέπειες των αποφάσεων και που δικαιούται να ζητά λογοδοσία.
Δήμαρχε, αν φοβάσαι τις ερωτήσεις, τότε δεν έχεις θέση σε δημόσιο αξίωμα. Πρόεδρε, αν νομίζεις ότι η δύναμή σου είναι να κλείνεις μικρόφωνα, τότε έχεις μπερδέψει το συμβούλιο με στρατώνα. Η δημοκρατία δεν είναι εύπεπτη σούπα που σερβίρεται με κουτάλα∙ είναι σκληρός διάλογος, ανοιχτή αντιπαράθεση, έκθεση στην κριτική.
Όσο κι αν προσπαθήσετε να επιβάλετε σιωπή, η κοινωνία θα συνεχίσει να μιλάει – και να φωνάζει πιο δυνατά. Γιατί κάθε φορά που κόβετε τον λόγο στους πολίτες, δεν αφαιρείτε απλώς μερικά λεπτά ομιλίας. Αφαιρείτε κομμάτι από την ίδια την αξιοπρέπεια της τοπικής δημοκρατίας. Και αυτό, κάποια στιγμή, θα σας επιστραφεί”.
