Την ίδια ημέρα, στην παρουσίαση της νέας ταυτότητας τόπου (place brand) της Περιφέρειας Πελοποννήσου, υιοθετήθηκε παρόμοια σκηνοθεσία προβολής. Ωστόσο, το μήνυμα που επιχείρησαν να στείλουν ο περιφερειάρχης Δημήτρης Πτωχός και ο αντιπεριφερειάρχης Θανάσης Μιχελόγγονας αποδείχθηκε ασαφές, ενώ το προσδοκώμενο αποτέλεσμα παρέμεινε απροσδιόριστο. Στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας ακούστηκαν πολλά για τη διαδικασία δημιουργίας της νέας ταυτότητας, αλλά σχεδόν τίποτα για τους στρατηγικούς στόχους που θα έπρεπε να τη συνοδεύουν. Σε ορισμένα σημεία, η παρουσίαση περισσότερο θύμιζε μάθημα σε πρωτοετείς σπουδαστές κάποιου ΙΕΚ, με διδακτικό ύφος και έμφαση όχι στο «τι θέλουμε να πετύχουμε», αλλά στο «πόσο δουλέψαμε για να φτάσουμε εδώ».
Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο. Η δυναμική της εκδήλωσης υπονομεύτηκε από την ηχηρή απουσία πέντε δημάρχων και τεσσάρων βουλευτών της Μεσσηνίας, καθώς παρέστησαν μόνο ο βουλευτής Περικλής Μαντάς και ο δήμαρχος Καλαμάτας Θανάσης Βασιλόπουλος. Δεν έχει καμία σημασία αν οι βουλευτές δεν παρέστησαν για κομματικούς ή εσωκομματικούς λόγους. Ούτε αν οι δήμαρχοι αγνόησαν την εκδήλωση, επειδή πιθανόν η παρουσίαση απευθυνόταν σε άλλο κοινό και δεν ενδιαφέρει τον μέσο ψηφοφόρο τους. Σημασία έχει μόνο ότι η περιφερειακή αρχή απέτυχε να αποστείλει ένα μήνυμα ενότητας και συνεργασίας, αν και αναγνωρίζει την ανάγκη συνεργειών για την προβολή της νέας ταυτότητας.
Μέσα σε αυτό το επικοινωνιακό πλαίσιο, είναι μάλλον ουτοπική η αναζήτηση μετρήσιμων ετήσιων στόχων. Άλλωστε, ο περιφερειάρχης, θέτοντας τον πήχη των προσδοκιών, ανέφερε μόνο ότι δεν θα γίνουμε ξαφνικά Νότιο Αιγαίο (λες και, αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να γίνουμε μέσα σε μια αυτοδιοικητική θητεία). Άραγε, μπορεί η Περιφέρεια Πελοποννήσου να γίνει μισή Κρήτη σε μια δεκαετία ή και αυτός είναι ανεδαφικός στόχος και θα ψάχνουμε πάλι για νέες ταυτότητες, ενώ δεν έχουμε ξενοδοχεία;
