Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοί αν και γνωρίζουν ότι τα επιδόματα δεν λύνουν τα προβλήματα, συνεχίζουν να τα διανέμουν, με στόχο την επανεκλογή τους, με αποτέλεσμα την επιδείνωση τόσο του στεγαστικού όσο και του δημογραφικού ζητήματος. Στην πραγματικότητα, η επίλυση του στεγαστικού απαιτεί μια γενναία συνταγματική μεταρρύθμιση, που θα ανατρέψει τις «πράσινες υπερβολές» και θα επιτρέψει δόμηση με υψηλότερους συντελεστές, ώστε να ανεγερθούν πολυώροφα κτήρια, τα οποία θα στεγάσουν τον πληθυσμό που μετακινείται από την ύπαιθρο στις πόλεις. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τη στενή σύνδεση μεταξύ του στεγαστικού προβλήματος των πόλεων και της εγκατάλειψης της υπαίθρου, δύσκολα θα κατανοήσει ότι το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν μπορεί να λυθεί χωρίς την ενσωμάτωση χιλιάδων νέων μεταναστών.
Η χώρα μας, ωστόσο, στερείται ενός οργανωμένου σχεδίου προσέλκυσης και ένταξης μεταναστών, καθώς για χρόνια επαναπαύθηκε στη «βοήθεια» της παράνομης και ημιπαράνομης μετανάστευσης, η οποία στήριξε τη «γκρίζα οικονομία» -κυρίως στον πρωτογενή τομέα και στις κατασκευές. Ιδιαίτερα οι μετανάστες από τις βαλκανικές χώρες κράτησαν ζωντανή την αγροτική παραγωγή και τον κατασκευαστικό κλάδο, ενώ ταυτόχρονα συγκράτησαν τον πληθωρισμό και το κόστος παραγωγής. Πολλοί από αυτούς δημιούργησαν οικογένειες στην Ελλάδα και οι γεννήσεις αλλοδαπών διατήρησαν για περίπου δύο δεκαετίες σταθερό τον πληθυσμό της χώρας.
Τα προβλήματα άρχισαν μετά τη χρεοκοπία του 2010, όταν οι Βαλκάνιοι μετανάστες άρχισαν να φεύγουν από τα χωριά και τις κωμοπόλεις, είτε για να επιστρέψουν στις πατρίδες τους είτε για να αναζητήσουν καλύτερες αμοιβές σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Η έξοδός τους κορυφώθηκε κατά την πανδημία και σήμερα η ελληνική ύπαιθρος αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη εργατικού δυναμικού, καθώς οι μετανάστες από την Ασία και την Αφρική είναι κυρίως διερχόμενοι και δεν σκοπεύουν να δημιουργήσουν οικογένειες στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε ένα συγκροτημένο σχέδιο προσέλκυσης μεταναστών, επιλέγει να χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων, τάζοντας επιδόματα για την αύξηση των γεννήσεων, παρότι γνωρίζει καλά ότι η υπογεννητικότητα δεν είναι ζήτημα οικονομικό και ότι σε παγκόσμιο επίπεδο η γεννητικότητα μειώνεται όσο ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο.
Ακόμη κι αν η γεννητικότητα αυξηθεί άμεσα, θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 χρόνια μέχρι οι νέες γενιές να εισέλθουν στην αγορά εργασίας. Μέχρι τότε, ποιος θα παράγει; Σίγουρα όχι οι λαϊκιστές που ζητούν περιορισμό της μετανάστευσης για να γίνουν πρωθυπουργοί.
