Παρασκευή, 13 Οκτωβρίου 2023 21:33

Τα κυνικά διλήμματα δίνουν τις νίκες

Γράφτηκε από την

Τα κυνικά διλήμματα δίνουν τις νίκες

 

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Σύμφωνα με την κλασική θεώρηση της πολιτικής αντιπαράθεσης, εκλογές κερδίζει αυτός που βάζει τα σωστά διλήμματα. Σωστό δίλημμα είναι αυτό που «περνάει» στον κόσμο ως λογικό και κατανοητό. Όσο πιο απλοϊκό και καθαρό είναι το δίλημμα, τόσο πιο εύκολα εξασφαλίζεται η «αυτονόητη» απάντηση και τελικά η ψήφος. Η Ν.Δ. με πρώτο τον πρωθυπουργό, σε όλη την προεκλογική περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών υποστήριζε με ξεκάθαρο τρόπο ότι θα «συνεργαστεί» με τους υποψηφίους που στηρίζει. Το «συνεργαστεί» στη συγκεκριμένη περίπτωση μεταφράζεται θα δώσει χρήματα για έργα μόνο στους δικούς της. Κυνικό, στα όρια της θεσμικής εκτροπής, προσβλητικό για την αυτοδιοίκηση, αλλά το μήνυμα απλό και κατανοητό.

Το δίλημμα στον ψηφοφόρο σαφές: Αν θέλεις να γίνουν έργα στην περιοχή σου ψήφισε τον δικό μας υποψήφιο, διαφορετικά δεν θα γίνει τίποτα. Εκ του αποτελέσματος το δίλημμα πέρασε. Οι δήμαρχοι από την πλευρά τους θέτουν ένα παρόμοιο δίλημμα στους ψηφοφόρους των χωριών και των γειτονιών. Αν θέλετε να σας φτιάξω τους αγροτικούς δρόμους ψηφίστε τον πρόεδρο που έχω υποψήφιο και αν θέλετε να σας κόψω τα χορτάρια τον αρμόδιο αντιδήμαρχο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μάλλον λίγο πήραν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι σε μια περίοδο που τα πάντα μεταφράζονται στο «εγώ τι κερδίζω από τη συγκεκριμένη επιλογή;».

Η αντίληψη που θέλει την αυτοδιοίκηση παρακολούθημα της κεντρικής εξουσίας και τον δημότη όμηρο της δημοτικής αρχής, είναι προσβλητική για τον συγκεκριμένο θεσμό και τη λαϊκή κυριαρχία. Όταν κάποιος πιστεύει ότι η αυτοδιοίκηση είναι εξάρτημα της κυβέρνησης, καλό θα είναι να ζητήσει και την κατάργησή της, να περάσουμε σε διορισμό περιφερειαρχών και δημάρχων για να μην μπαίνουμε σε  έξοδα εκλογών και πληρωμή χιλιάδων αιρετών σε θέσεις ευθύνης. Όλα αυτά βεβαίως συμβαίνουν γιατί έχουμε μια συνολική ιδεολογική και εκλογική οπισθοδρόμηση των δυνάμεων που πίστεψαν και οικοδόμησαν τον θεσμό της αυτοδιοίκησης. Το κενό αυτό αξιοποιούν όσοι μισούν το μοίρασμα της εξουσίας και τη λειτουργία θεσμών σε πολλά επίπεδα. Θέλουν τα πάντα να περνούν από το ένα και μοναδικό δικό τους διευθυντήριο. Το γιατί, ο καθένας μπορεί να το κατανοήσει.