Η τεχνική έκθεση του καθηγητή Υδρολογίας του ΕΜΠ Δημήτρη Κουτσογιάννη βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Δίνει τέσσερις λύσεις για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος και παρουσιάζει τα θετικά και τα αρνητικά της κάθε μίας, προκειμένου το πολιτικό προσωπικό να επιλέξει με βάση το κόστος και το όφελος από την κάθε μία. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή και όχι να περιφέρεται μια λύση ως η μοναδική και αναμφισβήτητη χωρίς να δικαιούται κανείς να έχει αντίρρηση ή διαφωνία.

Οι λύσεις που παρουσιάζει ο καθηγητής έχουν ιδιαίτερη αξία γιατί κινούνται από το μηδέν, να μην γίνει απολύτως τίποτα παρά μόνο συντήρηση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων, μέχρι να ξηλωθούν τα πάντα στον Νέδοντα για να εξασφαλιστεί 1000% η περιοχή ακόμα και στο πιο ακραίο φαινόμενο. Για όσους ξέρουν να διαβάζουν και να κατανοούν στοιχειωδώς ένα κείμενο, η άποψη του καθηγητή είναι ότι θα πρέπει να επιλεγεί η “λύση 2” της έκθεσης, να μην γκρεμιστεί δηλαδή το σκεπασμένο τμήμα του Νέδοντα και να κατασκευαστούν φράγματα. Αυτό δηλαδή που υποστήριζαν όλοι όσοι διαθέτουν στοιχειώδη αντίληψη και δεν θαμπώνονται από χρωματιστές χάντρες.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο μπορεί πλέον να γνωμοδοτήσει με βάση τα νέα δεδομένα, χωρίς να κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι δεν θέλει το έργο. Το σημαντικότερο όμως είναι η απόφαση του αρμόδιου υπουργείου, το οποίο χρειάζεται να πάρει πλέον θέση και να ζητήσει να ευθυγραμμιστεί η μελέτη του «Μορέα» με την άποψη της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτή καταγράφηκε στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας. Υπάρχει πλέον η επιστημονική υπογραφή ενός από τους εγκυρότερους καθηγητές Υδρολογίας της χώρας. Είναι καιρός να ευθυγραμμιστούν όλοι με την κοινή λογική και να στηρίξουν μια λύση που θα προστατεύει την πόλη χωρίς να ανοίγει πληγές. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι χάνουν από τη συγκεκριμένη εξέλιξη, αλλά τι να κάνουμε, δεν είμαστε όλοι ιθαγενείς.