Η μελέτη του έργου ξεκίνησε το 2006, δημοπρατήθηκε το 2008 -μόνο το φράγμα και όχι τα δίκτυα-, υπογράφηκε σύμβαση με τον ανάδοχο το 2009 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2017. Το φράγμα κατασκευάστηκε, γέμισε και νερό, αλλά δεν υπάρχουν ακόμα δίκτυα για να πάει το νερό στις καλλιέργειες των αγροτών! Το χειρότερο είναι ότι δεν είναι ακόμα ορατός ο χρόνος που θα ολοκληρωθούν τα δίκτυα, προκειμένου να φτάσει το νερό στις καλλιέργειες. Το έργο των δικτύων βρίσκεται ακόμα στη φάση των απαλλοτριώσεων. Θα ακολουθήσει η δημοπράτησή τους και η υπογραφή σύμβασης με τον ανάδοχο και θα δούμε πότε θα ολοκληρωθεί η κατασκευή τους. Ένα έργο δηλαδή που ξεκίνησε το 2006, έχουν περάσει 15 χρόνια και είναι ακόμα στη μέση.
Αυτή όμως είναι η θλιβερή ιστορία όλων των δημοσίων έργων και αυτό θα πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε να αλλάξει πορεία η χώρα. Το Φιλιατρινό φράγμα, οι δρόμοι, κάθε έργο, είναι δέσμια μιας παραλυτικής διαδικασίας καθυστερήσεων και αδυναμιών, οι οποίες σπαταλούν πόρους και ευκαιρίες. Η χώρα με το που θα βγει από την πανδημία θα πρέπει να τρέξει με άλλους ρυθμούς, προκειμένου να μην κυλήσει σε μια νέα και μη αναστρέψιμη ολική χρεοκοπία. Χρειάζεται να βρει τρόπους για να αξιοποιήσει πολλαπλασιαστικά τους πόρους από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, ώστε να μπορέσει να παράγει πλούτο για τους πολίτες. Η κυβέρνηση έπρεπε να έχει ήδη αλλάξει τους νόμους και τις διαδικασίες, προκειμένου να μην χάνεται άσκοπα χρόνος. Δυστυχώς δεν το έχει ακόμα πράξει, ούτε δείχνει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Με τις υπάρχουσες διαδικασίες δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Οι πόροι θα απορροφώνται στα γρανάζια της καθυστέρησης και οι ευκαιρίες θα ξεραίνονται από την αδιαφορία της παραλυσίας.