Τα εγκαίνια της νέας μονάδας του Νοσοκομείου Καλαμάτας από τον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη προκάλεσαν σειρά αντιδράσεων και σχολίων σε τοπικό επίπεδο. Τα όσα διαδραματίστηκαν με τις διαμαρτυρίες από εργαζόμενους και φορείς έξω από τον χώρο των εγκαινίων, οι ηχηρές απουσίες αυτών που πρωταγωνίστησαν στην κατασκευή της μονάδας, καθώς και όσα έγιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες, συνθέτουν ένα παζλ που αντικατοπτρίζει το πολιτικό πρόβλημα της χώρας και την αδυναμία επίλυσης προβλημάτων σε ευαίσθητους τομείς, όπως η υγεία.
Όταν στα εγκαίνια δεν καλείται καν ο πρώην περιφερειάρχης και δεν γίνεται μνεία στη συμβολή του προηγούμενου διοικητή, έχουμε μπροστά μας την πολιτική μικρότητα και, βέβαια, την έλλειψη συνείδησης ότι σε ζητήματα, όπως η υγεία, απαιτείται κοινή προσπάθεια και συναίνεση, ανεξαρτήτως κόμματος και εσωκομματικής σκοπιμότητας. Η έλλειψη πολιτικού πολιτισμού και η προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας αποτελούν πολιτικά ατοπήματα, που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες του τόπου και των πολιτών.
Σε επίπεδο διαμαρτυριών, οι μισές αλήθειες και από τις δύο πλευρές δείχνουν την αδυναμία διεξαγωγής σοβαρής συζήτησης για τα προβλήματα της χώρας. Το Νοσοκομείο Καλαμάτας ούτε έχει την ενίσχυση που προσπάθησε να παρουσιάσει ο υπουργός, ούτε βέβαια βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση, που ισχυρίζονταν οι διαμαρτυρόμενοι. Έχουν γίνει κάποια βήματα, η νέα μονάδα είναι προφανώς ένα βήμα αναβάθμισης, αλλά απαιτούνται πολλά ακόμα, ώστε η περιοχή να αποκτήσει ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και να καλύπτει τις απαιτήσεις των πολιτών.
Οι διευθετήσεις, τέλος, πίσω από τις κλειστές πόρτες, σε σχέση με τον διορισμό διοικητών στα νοσοκομεία της Πελοποννήσου, ήταν ίσως αυτό που για κάποιους είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έχουμε την αίσθηση ότι, όταν χρειάζεται να διεκδικείς ένα καλύτερο επίπεδο υπηρεσιών υγείας ως τοπικός άρχοντας, δεν πρέπει απλώς να το λες, αλλά και να το δείχνεις. Και εδώ έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχει ένα πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης.
Όλα αυτά μοιάζουν με ψιλά γράμματα και ευαισθησίες για όσους αντιλαμβάνονται την πολιτική ως ένα διαρκές νταραβέρι. Και αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα, που εξαγριώνει τους πολίτες και τους στρέφει απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς. Όταν, από τη μία πλευρά, υπάρχουν νταραβερτζήδες, που με μισές αλήθειες προσπαθούν να ωραιοποιήσουν καταστάσεις και να μοιραστούν μεταξύ τους τα λάφυρα της εξουσίας, και από την άλλη, πίσω από τα πανό στοιχίζονται διάφοροι αποτυχημένοι και αποτυχημένες πρώην, που παριστάνουν τους αγανακτισμένους πολίτες, η αποστροφή των πολιτών είναι εξασφαλισμένη. Με αυτό το πολιτικό προσωπικό να πρωταγωνιστεί, δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

panagopg@gmail.com