Στην πρώτη γραμμή της τοπικής επικαιρότητας είναι εδώ και αρκετό καιρό οι διάφορες αναπλάσεις, που γίνονται στο κέντρο της Καλαμάτας. Άλλες συγκεντρώνοντας πολλή γκρίνια, άλλες λιγότερη, λόγω της διάρκειας των εργασιών και των... αναταράξεων που δημιουργούν ή εκτιμάται πως θα δημιουργήσουν στην καθημερινότητα των πολιτών. Όλες αυτές οι αναπλάσεις έχουν αναμφισβήτητα μία κοινή συνισταμένη και αυτή δεν είναι άλλη από την αισθητική αναβάθμιση γωνιών του κέντρου, με την ελπίδα όταν όλες οι παρεμβάσεις ολοκληρωθούν στον κεντρικό άξονα να δημιουργηθεί ένα ευρύ δίκτυο ήπιας κυκλοφορίας. Δεν λείπουν όμως και οι γκρίνιες, που στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν να κάνουν με τις χαμένες θέσεις στάθμευσης, που προκύπτουν κυρίως λόγω της επέκτασης των πεζοδρομίων
και του περιορισμού του οδοστρώματος. Η αλήθεια είναι ότι η δημοτική αρχή εδώ και καιρό βρίσκεται σε αναζήτηση ελεύθερων χώρων, που θα αξιοποιηθούν για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών στάθμευσης στην πόλη. Θα μπορούσε αυτό να έχει γίνει νωρίτερα; Σίγουρα θα μπορούσε, αλλά δυστυχώς δεν έγινε. Στο σημείο αυτό θα επαναφέρουμε την... εμμονή μας για την ανάγκη εκπόνησης μίας συνολικής συγκοινωνιακής - κυκλοφοριακής μελέτης, που σε συνδυασμό με το γενικότερο πλάνο αναπλάσεων θα έδινε νωρίτερα τα... δεδομένα και τα ζητούμενα για την επόμενη μέρα της Καλαμάτας.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι αναπλάσεις είναι για καλό, ακόμα και αν στην αρχή αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα (βλ. πεζόδρομος Αριστομένους), αλλά θα πρέπει αυτό να φαίνεται και να μην υπονομεύεται από την όποια αποσπασματική διαδικασία κατά τον σχεδιασμό και την κατασκευή των έργων. Γιατί η αλήθεια είναι ότι μεγάλη μερίδα των πολιτών πλέον όταν ακούει αναπλάσεις κάνει περισσότερο άσχημες σκέψεις, παρά σκέφτεται την πρόοδο.