Η ανταλλαγή λεκτικών πυρών μεταξύ των Υπουργείων Άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι μια ακόμη σκηνή από το γνωστό ελληνοτουρκικό τελετουργικό.
Δεν είναι μια ακόμη ρητορική παρτίδα ένθεν-κακείθεν του Αιγαίου.
Είναι η πρώτη δημόσια τριβή πάνω σε μια βαθιά, στρατηγική μετατόπιση: την αλλαγή του ελληνικού αμυντικού δόγματος.
Και αυτό ,  για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες,  διαμορφώνει νέο γεωπολιτικό status quo στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Το νέο δόγμα: μια Ελλάδα που δεν περιμένει την απειλή,  την αποτρέπει. Η δήλωση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια ήταν απολύτως σαφής: «Η Ελλάδα εγκαταλείπει τη γραμμή της παθητικής άμυνας και περνά σε ενεργητική αποτροπή».
Το νέο ελληνικό αμυντικό δόγμα εδράζεται σε τέσσερις στρατηγικούς πυλώνες:
Πυραυλική ισχύς επάκτιου και παράκτιου πυροβολικού,  η πραγματική “σπονδυλική στήλη” της ασφάλειας του Αιγαίου.
Drones και anti-drone συστήματα ελληνo–ισραηλινής συμπαραγωγής, που αλλάζουν το επιχειρησιακό περιβάλλον χαμηλού ύψους.
Απελευθέρωση του Πολεμικού Ναυτικού από την υποχρέωση συνεχούς παρουσίας στο Ανατολικό Αιγαίο.
Με τις νέες φρεγάτες και τα πυραυλικά συστήματα μακρού πλήγματος, το Π.Ν. αναλαμβάνει πλέον ρόλο
συμμαχικής ναυτικής ισχύος για ΝΑΤΟ και Ε.Ε.  Αποστολές στη Μεσόγειο, στην Ερυθρά, στο Σουέζ, μέχρι και τα Στενά των Δαρδανελίων.
Πολυχωρική άμυνα: Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειος – Κυπριακό τόξο. Για πρώτη φορά ενιαίο επιχειρησιακό πλέγμα.
Αλλά η πραγματική τομή βρίσκεται αλλού:
Στο δόγμα εισάγεται για πρώτη φορά η έννοια του προληπτικού πλήγματος. Ένα στρατηγικό taboο για δεκαετίες ελληνικής αμυντικής κουλτούρας.
 
Γιατί ενοχλείται η Άγκυρα; Η τουρκική αντίδραση δεν είναι τυχαία. Είναι υπαρξιακή, καθώς μπαίνει σε δοκιμασία η αναθεωρητική της πολιτική που βασίζεται στην στρατιωτική πυγμή...
Η Τουρκία θέλει να προβάλει την εικόνα,  ότι δεν επιζητά ένοπλη σύγκρουση,  αλλά δεν διστάζει να απαντήσει σε όποια θεωρεί ότι αποτελεί απειλή,  για τα συμφέροντά της, είτε στο Αιγαίο, είτε στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας,  επιχειρεί να παρουσιάσει τις ελληνικές κινήσεις και δηλώσεις, σχετικά με το νέο αμυντικό δόγμα ως  «μη ρεαλιστικές»,  «φανταστικές», «επικίνδυνες»,   «αποκομμένες από την πραγματικότητα και αποσταθεροποιητικές». Με αυτές τις εκτιμήσεις το Τουρκικό Υπουργείου Άμυνας,  πιθανόν να στοχεύει ,  να προκαλέσει πολιτική και διπλωματική πίεση, αν όχι και διμερή πολιτική κρίση, με στρατιωτική έκφραση. Και η Άγκυρα επιμένει στην αξίωσή της για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Στα  σχόλια  του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας, πηγές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας απαντούν: «Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της αφέλειας. Οφείλει και θα συνεχίσει,  να διατηρεί την αποτρεπτική της ισχύ στο μέγιστο δυνατό επίπεδο. Αυτό είναι υποχρέωση εθνικής ασφάλειας, όχι “πρόκληση”. Εξίσου αυτονόητο είναι ότι καμία χώρα δεν μπορεί να απαιτεί από την Ελλάδα να αγνοεί μια ρητή απειλή πολέμου, το διαβόητο Casus Belli, που παραμένει ενεργό στο τουρκικό κοινοβούλιο. Η Ελλάδα δεν απειλεί κανέναν.  Η δύναμή της είναι αμυντική, θεσμική και νόμιμη.»
 
 Ωστόσο είναι αναγκαία μια επισήμανση. Ονομάζουμε «προληπτικό πλήγμα» αυτό που δεν τολμούμε,  ούτε να συζητήσουμε θεσμικά. Το νέο αμυντικό δόγμα που εξάγγειλε ο ΥΠ.ΕΘ.Α  Ν. Δένδιας, δεν πέρασε από το ΚΥΣΕΑ, ούτε συζητήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Μιλάμε για προληπτικό στρατιωτικό χτύπημα, πότε;  την ώρα που η Ελλάδα δεν ανακηρύσσει τη δική της ΑΟΖ, δεν οριοθετεί τη θαλάσσια ζώνη με την Κύπρο και δεν μπορεί να επιβάλλει την  πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο,  όπως προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Και δεν τολμά να ποντίσει ένα καλώδιο στην περιοχή Κάσο–Κάρπαθο, ώστε να συνδεθεί ενεργειακά η Ελλάδας με την Κύπρο. Και αυτό,  διότι δεν το επιτρέπει η Τουρκία. Και η Ελλάδα δεν αντιδρά και υποχωρεί . Αν διστάζουμε στα αυτονόητα, ποιον ακριβώς πείθουμε ότι είμαστε έτοιμοι για προληπτικό πόλεμο;
 
Η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι
 
Η Ε.Ε. στρατιωτικοποιείται με ρυθμό που δεν έχουμε ξαναδεί. Και η Μόσχα απαντά χωρίς περιστροφές: «Δεν θέλουμε πόλεμο με την Ε.Ε.. Αλλά αν τον επιλέξετε… είμαστε έτοιμοι».
Ο Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, κατηγορεί ευθέως την Ευρώπη ότι τινάζει στον αέρα τις διαπραγματεύσεις Τραμπ–Μόσχας για ειρήνη στην Ουκρανία.
Και στην κρίσιμη στιγμή, «σκάει» ένα σκάνδαλο που εκθέτει όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα: η σύλληψη της Ιταλίδας Φεντερίκα Μογκερίνι για απάτη και διαφθορά, της πρώην επιτρόπου για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της Ε.Ε..
Η αξιοπιστία της Ε.Ε. τραυματίζεται, αλλά  οι Βρυξέλλες επιμένουν στρατιωτικά: Schengen 2027. Πρόγραμμα SAFE. Ένα τρισεκατομμύριο για εξοπλισμούς.
 
Η Ρωσία προωθεί ένα  νέο αφήγημα: «Άλλο η Ευρώπη… άλλο οι ΗΠΑ του Τραμπ».
Για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, Ε.Ε. και Ρωσία μπαίνουν σε πραγματική τροχιά σύγκρουσης ,  με την Ουάσιγκτον στο περιθώριο.
 
Το ερώτημα δεν είναι τι θέλει η Μόσχα. Είναι αν η Ευρώπη ξέρει πού βαδίζει.
Σε αυτή τη γεωστρατηγική σκακιέρα μπαίνει και η Ελλάδα.
Όχι ως θεατής, αλλά ως πρωταγωνιστικός παράγοντας.  .
Με φρεγάτες Belh@rra, MEKO, drones, εμφανίζεται ως πάροχος  ναυτικής ισχύος από τη Μεσόγειο μέχρι Μαύρη Θάλασσα. Έτοιμη να υποστηρίξει τα στρατιωτικά σχέδια της Ε.Ε., με πιθανό αντίπαλο τη Ρωσία!!
Σε μια Ε.Ε. , διχασμένη και κυρίως, συγκρουσιακή  με την αμερικανική διπλωματία του προέδρου Τραμπ, το ερώτημα είναι σκληρό:
Ένας πόλεμος, ψυχρός ή θερμός ή έστω υποθετικός, «μέσω Ε.Ε.» με τη Ρωσία, θα ήταν καταστροφικός για την ΕΛΛΑΔΑ.
Αποσταθεροποίηση στο Αιγαίο. Ενίσχυση της τουρκικής αναθεωρητικότητας. Ενεργειακό σοκ. Απώλεια στρατηγικής αυτονομίας. Μια επικίνδυνη εμπλοκή από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Κύπρο και τη Θράκη.
Τα ελληνικά , Εθνικά συμφέροντα, που έχουν και υπαρξιακό χαρακτήρα,  δεν αντέχουν μια τέτοια συγκρουσιακή πορεία της Ε.Ε. και μάλιστα   «με κλειστά μάτια» με αντίπαλο τη Ρωσία.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάσει ψύχραιμα:
Τη στάση μας στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Τη συμμετοχή μας στη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε.
Την αντιρωσική υστερία της ηγεσίας της Ε.Ε., που δεν εκφράζει ούτε τις ΗΠΑ.
Γιατί, στο τέλος, το πιο επικίνδυνο λάθος στη γεωπολιτική σκακιέρα, δεν είναι να υποτιμήσεις τον αντίπαλο.
Είναι να υπερεκτιμήσεις τον εαυτό σου...