Μια εκδρομή, ένα ταξίδι είναι πάντα μια φυγή από την ρουτίνα, είναι μια ψυχαγωγία και όχι μόνον, που την έχουμε όλοι ανάγκη.
Από τα ταξίδια που γίνονται επιφανειακά, «για τις εντυπώσεις» μέχρι τις πραγματικές ταξιδιωτικές εντυπώσεις, τις παραστάσεις, τις προσλαμβάνουσες και το νοητικό ταξίδι που καταφέρνει τα ακατόρθωτα, να μας απαλλάξει από τον ίδιο μας τον εαυτό, παρεμβάλλονται μίλια και μίλια απόστασης.
Για όποιο λόγο κι αν ταξιδέψει κανείς, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, παραμένει πάντα ένας πολιτιστικός θησαυρός...
Ο Μεσογειακός νότος της μαγεύει με την αλμύρα και την Ιστορία του, παράδειγμα στην Ιταλία ο ρωμαϊκός πολιτισμός συναντά την Αναγέννηση, ενώ στην Αδριατική συναντάμε την Κροατία των αυτοκρατόρων. Η γοητεία του γειτονικού Μαυροβουνίου βρίσκεται στο συνδυασμό μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής των τοπίων που θυμίζουν φιόρδ.
Εκπληκτικά τοπία, φυσικοί θησαυροί, αλλά και γοητευτικά μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Περιτειχισμένες πόλεις, εκπάγλου φυσικής καλλονής λίμνες, σπήλαια και γαλαζοπράσινα ποτάμια συνθέτουν έναν εξαιρετικό καμβά πάνω στον οποίο σχεδιάσαμε ως Σύλλογος ένα καταπληκτικό πρόγραμμα με ξεναγήσεις που αναδεικνύουν τα καλύτερα της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης και της Κροατίας, καθώς και του Μαυροβουνίου.
Ακολουθήσαμε ένα πρόγραμμα, άρτιο καθ’ όλα, με τη βοήθεια του ταξιδιωτικού γραφείου Τριγκιλίδα και την άψεγάδιαστη παρουσία του αρχηγού μας Διονύση.
Πρόκειται για ένα επταήμερο ταξίδι στις Δαλματικές ακτές, έτσι όπως είχε προγραμματιστεί από το Σύλλογό μας, με απόφαση του Δ.Σ., για τις 13-19 Οκτωβρίου.
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με προορισμό τα Τίρανα, για πρώτη μέρα, περάσαμε τη γέφυρα Χαρ. Τρικούπη, θαυμάζοντας για άλλη μια φορά αυτό το περίφημο τεχνικό έργο– γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, που συνδέει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα και συνεχίσαμε βόρεια θαυμάζοντας την ελληνική φύση. Ο ξεναγός μας, που μάς συνόδευε σε όλο το ταξίδι, ήταν άψογος και στο έπακρο πληροφοριακός.
Αναφέρθηκε στο ιστορικό, ακριτικό Καλπάκι, χωριό «σταυροδρόμι», αφού εκεί σμίγουν οι δρόμοι που έρχονται από ελληνοαλβανικά σύνορα και την Κακαβιά αλλά και τη γραφική Κόνιτσα. Μάς ταξίδεψε πίσω στο χρόνο και στην ιστορία, μια και πλησίαζε η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μάς συγκίνησε η αναφορά του στον υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο, που οργάνωσε ισχυρή άμυνα στα θρυλικά υψώματα γύρω από το Καλπάκι, στα αιματοκυλισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, εκεί όπου ουσιαστικά γράφτηκε μια λαμπρή σελίδα της νεότερης ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας.
Μίλησε επίσης για τις ελληνικές πινακίδες στη Β. Ήπειρο, ελληνικά ονόματα, Αργυρόκαστρο, Τεπελένι, Φιέρι την Αρχαία Απολλώνια, και τα πολυβολεία που διέθετε κάθε σπίτι. Φτάνοντας στην Κακαβιά, ελληνόφωνη μέσα στην Αλβανία, έγινε ο έλεγχος και προχωρήσαμε για τα Τίρανα, όπου περιηγηθήκαμε στην πόλη, κάνοντας μια πανοραμική ξενάγηση στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, το βράδυ.
Η δεύτερη μέρα μάς βρίσκει στο Μαυροβούνιο (Λατ. Μοντενέγκρο = μαύρο βουνό). Επισκεφτήκαμε ένα από τα πιο δημοφιλή θέρετρα, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, την Μπούντβα, την αρχαία Βουθόη, η οποία αναφέρεται ότι ιδρύθηκε από τον Κάδμο το Θηβαίο, έναν από τους αρχαιότερους αστικούς οικισμούς της Αδριατικής θάλασσας. Μάς εντυπωσίασε το ιστορικό της κέντρο με τους Χριστιανικούς Ναούς της Παναγίας και του Ιωάννη του Προδρόμου.
Τι να πει κανείς, για το γραφικό κολπίσκο του Κοτόρ, με την ομώνυμη κωμόπολη, μνημείο παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, με καθεδρικούς ναούς που χρονολογούνται από τον 5ο αι. και με μοναδικά φιόρδ που σχηματίζονται κατά μήκος των ακτών του. Η διανυκτέρευση γίνεται στο παραθαλάσσιο Νέουμ, περνώντας στη Βοσνία/ Ερζεγοβίνη.
Ακολουθεί την επόμενη ημέρα η επίσκεψή μας στο Ντουμπρόβνικ με την παλιά ονομασία «Ραγκούσα», μια πόλη βγαλμένη από μεσαιωνικό παραμύθι. Θαυμάσαμε ανάκτορα σπουδαίας αρχιτεκτονικής, όμορφες εκκλησίες, όπως του Αγ. Βλασίου, προστάτη της πόλης, με το μαρμάρινο οπλισμένο ιππότη στην πλατεία του και Μοναστηριακά συμπλέγματα – Φραγκισκανικό Μοναστήρι του 14ου αι.
Το απόγευμα μάς εντυπωσίασε η κρουαζιέρα στο νησί της Αγάπης. Ένας ρομαντικός περίπλους, θα έλεγε κανείς, στο μικρό κατάφυτο αυτό νησί.
Η τέταρτη ημέρα έχει στο πρόγραμμά της την επίσκεψή μας στο Σπλιτ, ένα πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο, το Τρογκίρ και το Ζαντάρ. Επισκεφτήκαμε στο Σπλιτ το παλάτι του Διοκλητιανού, εκεί όπου επέλεξε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας από τα Σάλωνα να χτίσει το παλάτι του, σε σχήμα ρωμαϊκού κάστρου. Περπατήσαμε στην πόλη, διαπιστώνοντας ότι συγκεντρώνει στοιχεία πολλών διαφορετικών πολιτισμών.
Το τουριστικό Τρογκίρ, νησίδα - πόλη μεσαιωνική, πνευματικό κέντρο της Δαλματίας και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, ενώνεται με την ξηρά με μια ωραία γέφυρα. Εντυπωσιακό, διαθέτει πλούσια ιστορία, αφού ιδρύθηκε στις αρχές 3ου π.Χ. αι. από Έλληνες αποίκους και το ονόμασαν Τραγκούριον (νησί της κατσίκας). Την πόλη αυτή αποκαλούν «μινιατούρα της Βενετίας».
Ακολουθεί το Ζαντάρ. Το ένα μέρος διαδέχεται το άλλο καθώς και οι πολλές εικόνες που μάς εντυπωσιάζουν.
Βέβαια, υπάρχουν και οι στάσεις που γίνονται για ξεκούραση και η καλή παρέα στο λεωφορείο που δεν καταλαβαίνει κανείς τα χιλιόμετρα που διανύουμε.
Η περιήγηση στο Ζαντάρ ιδιαίτερη, θαυμάσαμε τον οκτάγωνο πυργωτό ναό του Αγ. Δονάτου με το εντυπωσιακό καμπαναριό του, τον καθεδρικό ναό της Αγ. Αναστασίας σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής με δύο τεράστια κυκλικά βιτρό, τη Ρωμαϊκή αγορά κ.ά. Ιδιαίτερα αξιοθέατα το θαλάσσιο όργανο – θαλασσινό αρμόνιο – που μετατρέπει τα κύματα σε μουσική και τον Χαιρετισμό στον Ήλιο, που βρίσκονται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου Ρίβα και αποτελούν τις εγκαταστάσεις τέχνης της πόλης.
Αφήνουμε πίσω μας το Ζαντάρ και κατευθυνόμαστε, την πέμπτη ημέρα μας, προς το εθνικό πάρκο λιμνών του Πλίβιτσε. Είναι ένα από τα παλαιότερα εθνικά πάρκα στην νοτιοανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο στην Κροατία. Αποτελεί και αυτό μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, περιλαμβάνει 16 λίμνες οι οποίες συνδέονται με μια σειρά καταρρακτών, καθώς και αρκετές σπηλιές. Η επίσκεψή μας κράτησε γύρω στις 5 ώρες, όπου περπατήσαμε και κινηθήκαμε και με πλοιάριο, απολαμβάνοντας το μοναδικό, παραδεισένιο τοπίο. Φωτογραφηθήκαμε στο μοναδικό φυσικό τοπίο με το χρυσοπράσινο φύλλωμα των τεράστιων δένδρων, δίπλα στις λίμνες και αισθανθήκαμε αγαλλίαση ψυχής.
Μένει να επισκεφτούμε, την 6η ημέρα της εκδρομής μας, την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, την Ποντγκόριτσα. Έχει ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής μας.
Το όνομα Ποντγκόριτσα σημαίνει «(περιοχή) της πόλης, κάτω από την Γκόριτσα». Η Γκόριτσα, που σημαίνει «μικρός λόφος» είναι το όνομα ενός από τους καλυμμένους με κυπαρίσσια λοφίσκους πάνω από το κέντρο της πόλης. Η πόλη είναι κοντά σε κέντρα χειμερινών σπορ στα βόρεια και σε παραθαλάσσια θέρετρα της Αδριατικής. Την περίοδο που το Μαυροβούνιο ανήκε στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, η πόλη ήταν γνωστή ως Τίτογκραντ, προς τιμήν του Τίτο.
Ο καιρός μας ήταν υπέροχος, ήταν σύμμαχός μας σε όλο το ταξίδι, καλοκαιρινός. Τη βροχούλα τη συναντήσαμε βραδάκι, στην Ποντγκόριτσα.
Φεύγοντας από τις Δαλματικές ακτές, εκείνο που ιδιαίτερα μάς έμεινε είναι ότι πρόκειται για όμορφες, μικρές παραλίες, χίλια και πλέον νησιά, ήπιο κλίμα, μεσογειακό τοπίο, βράχοι και ασβεστολιθικοί σχηματισμοί που δίνουν πρώτη ύλη και υπόλευκο χρώμα στις ιστορικές πόλεις και στα χωριά της ακτογραμμής, τις Δειναρικές Άλπεις στο φόντο.
Ατελείωτα μαγευτικά τοπία. Η Κροατία είναι ένας επίγειος παράδεισος των δυτικών Βαλκανίων. Πόλεις, εκπληκτικά διατηρημένες με αυθεντική ατμόσφαιρα και μεσαιωνική φυσιογνωμία, εκπέμπουν την ιστορική τους αύρα και τον άκρατο ρομαντισμό που τις διέπει και καταφέρνουν να μετατρέψουν την Κροατία σε έναν προορισμό ακαταμάχητης γοητείας.
Τελευταία διανυκτέρευση στην πόλη των Τιράνων, όπου μάς περίμενε μια βραδιά με φαγητό και μουσική ζωντανή, μια ελληνική βραδιά, που παρά την κούραση του ταξιδιού μας, συνοδεύτηκε με χορό και τραγούδι.
Το πρωί, συνεχίζοντας το ταξίδι της επιστροφής μας, ξεναγηθήκαμε στην πόλη των Τιράνων, μία όμορφη πόλη, σύγχρονη, με πολλά πάρκα και επιβλητικά κτήρια. Είναι αυτά που στο φως της ημέρας διακρίνουμε την πλατεία Σκεντέρμπεη, τον πύργο του Ρολογιού και το Τζαμί, τον καθεδρικό ναό των Τιράνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τον ναό της Αναστάσεως του Χριστού, με το ιδιαίτερο κωδωνοστάσιο με τις 4 πασχαλινές λαμπάδες, έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου κ.ά.
Συνεχίζοντας το δρόμο της επιστροφής μας και πριν τα σύνορα της Κακαβιάς, στα νότια της Αλβανίας, μάς γέμισε θλίψη το τοπίο της εγκατάλειψης και της ερήμωσης των περιοχών της Β. Ηπείρου. Μάς συγκίνησε δε ιδιαίτερα η επίσκεψή μας στο ελληνικό νεκροταφείο 1940, στο χωριό Βουλιαράτι ή Βουλιαράτες στη Β. Ήπειρο, ένα χωριό καθαρά ελληνικό για να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους μαχητές προγόνους μας. Ανάψαμε ένα κεράκι, προσευχηθήκαμε και ψάλλαμε όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο κατασυγκινημένοι!
Περνώντας τα σύνορα και αφήνοντας πίσω διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, κατηφορίζουμε προς την πόλη μας. Ο Πρόεδρος αποχαιρετώντας μας, μάς ενημέρωσε για θέματα του Συλλόγου και αναφέρθηκε στην επιτυχία αυτού του μεγάλου ταξιδιού.
Αισθανόμαστε ευτυχείς, θεωρώ, που μπορέσαμε να κάνουμε ως Σύλλογος αυτό το ταξίδι, που μας προσέφερε διέξοδο από την καθημερινότητα, εξασφαλίζοντάς μας ψυχική εκτόνωση και αναζωογόνηση. Ένα ταξίδι που το οφείλουμε στην απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου μας και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, καθώς για την οργάνωση και την επιτυχή έκβαση.
Θα ήταν παράλειψή μας να μην ευχαριστήσουμε και το ταξιδιωτικό γραφείο Τριγκιλίδα για τη συνέπεια και την ασφάλεια που μάς προσέφερε καθώς και τις υπέροχες μουσικές ελληνικές βραδιές που οργάνωσε. Ευχή όλων μας να έχουμε την υγειά μας και διάθεση για επόμενα τέτοια όμορφα ταξίδια...
