Καθώς βλέπουμε πόλεις σε όλο τον κόσμο να αναπλάθουν τα ποτάμια τους σε άξονες ζωής και τουριστικής ανάπτυξης (όπως στη φωτογραφία), αναρωτιέμαι...

Τι θα ήταν η Καλαμάτα σήμερα αν ο Νέδοντας έρεε ελεύθερος στην καρδιά της πόλης;

39 χρόνια μετά τους σεισμούς, ο απολογισμός είναι αμείλικτος:

Ο Νέδοντας θαμμένος κάτω από τσιμέντο και parking

Μόλις 2.000 ξενοδοχειακές κλίνες αντί για 20.000 που θα χρειαζόταν ένας ώριμος τουριστικός προορισμός

Στρατηγικές υποδομές (αεροδρόμιο, λιμάνι, τρένο) που υπολειτουργούν ή έχουν βγει εκτός λειτουργίας λόγω έλλειψης κρίσιμης τουριστικής και εμπορικής μάζας

Ο ίδιος ο πρώην Δήμαρχος που σχεδίασε την ανασυγκρότηση παραδέχτηκε ότι "μισούσε τον ιδιωτικό τομέα" και σήμερα παρομοιάζει την Καλαμάτα με τον... Τιτανικό!

Φανταστείτε:

- Έναν ζωντανό Νέδοντα με παραποτάμιες καφετέριες

- Πράσινους διαδρόμους και ποδηλατόδρομους

- Μια πόλη που θα προσέλκυε επενδύσεις και επισκέπτες

- 20.000 κλίνες πόσες θέσεις εργασίας στον τουρισμό αντί για 2.000 κλίνες που έχουμε σήμερα

Η κλιματική κρίση απαιτεί πόλεις με πράσινο και νερό, όχι τσιμέντο. Ο βιώσιμος τουρισμός απαιτεί όραμα και υποδομές, όχι χαμένες ευκαιρίες.

Ερώτημα στον Δήμαρχο Θανάση Βασιλόπουλο :

Είναι αργά για διόρθωση ή μπορούμε ακόμα να ονειρευτούμε μια διαφορετική Καλαμάτα;