Την Κυριακή 10 Αυγούστου 2025, στο “χιλιόμετρο” του λιμένα της Καλαμάτας, εκατοντάδες πολίτες της Μεσσηνίας συγκεντρωθήκαμε για να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα - Σταματήστε τώρα τη γενοκτονία στη Γάζα. Η φωνή μας ενώθηκε με εκατομμύρια άλλες σε όλο τον κόσμο που απαιτούν να σπάσει ο αποκλεισμός, να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και να αποκατασταθεί το δικαίωμα ενός λαού να ζει.
Κι όμως, ενώ η τραγωδία κορυφώνεται, η διεθνής σκηνή στήνει ένα θέατρο υποκρισίας. Έξω από τη Γάζα περιμένουν 6.000 φορτηγά γεμάτα τρόφιμα και φάρμακα, μπλοκαρισμένα από τις ισραηλινές αρχές. Και την ίδια στιγμή, κυβερνήσεις της Δύσης - με λίγες εξαιρέσεις - οργανώνουν πανάκριβες και αναποτελεσματικές αεροπορικές ρίψεις βοήθειας για τις κάμερες, καλύπτοντας μόλις λίγες ημέρες σίτισης για δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Σαν να προσφέρεις σταγόνες νερό σε κάποιον που πεθαίνει από δίψα, μπροστά στον φακό.
Η ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση που διακηρύσσει τις αρχές του διεθνούς δικαίου, δεν έχει τολμήσει μέχρι σήμερα να λάβει ουσιαστικά μέτρα κατά του Ισραήλ. Ούτε καν να του στερήσει τη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα πολιτισμού, έρευνας και καινοτομίας, την ώρα που η ισραηλινή πολεμική βιομηχανία διαφημίζει - με μετρήσιμα στοιχεία - τη «φονικότητα» των όπλων της ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις διεθνείς αγορές. Στον σύγχρονο πολιτικό κυνισμό, η γενοκτονία βαφτίστηκε «δικαίωμα αυτοάμυνας» - η μεγαλύτερη προσβολή τόσο στη λογική όσο και στην ίδια την έννοια της ανθρώπινης ζωής.
Ακόμη και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δηλώνει πως «δεν θέλει να λιμοκτονούν μωρά» και πως «θέλει οι μητέρες να μπορούν να θηλάζουν τα παιδιά τους», παρουσιάζοντας το πρόβλημα ως «προσωπικό του θέμα». Την ίδια ώρα, όμως, η κυβέρνησή του όχι μόνο αποφεύγει να αναλάβει την ηγεσία για την επίλυση της κρίσης, αλλά στηρίζει τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις για την πλήρη κατάληψη της Γάζας. Μια διγλωσσία που αντικατοπτρίζει το κυνικό μοτίβο της Δύσης - ανθρωπιστικές δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, στρατιωτική στήριξη πίσω από κλειστές πόρτες.
Η τραγωδία της Γάζας δεν είναι «ανθρωπιστική κρίση» από φυσικά αίτια, ούτε «παράπλευρες απώλειες» όπως επιχειρούν να την παρουσιάσουν. Είναι μια πολιτικά σχεδιασμένη επιχείρηση εξόντωσης, που εκτελείται με ψυχρή μεθοδικότητα. Κάθε θερμίδα τροφής που εισέρχεται είναι υπολογισμένη. Κάθε φορτηγό με βοήθεια που μπαίνει ή μπλοκάρεται, κάθε σταγόνα νερού που φτάνει στους πολίτες ή κόβεται, είναι αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης. Η ροή βοήθειας ελέγχεται αυστηρά, ώστε να διατηρείται ο πληθυσμός σε μια μόνιμη κατάσταση ασφυξίας - αρκετή για να επιβιώνει προσωρινά, αλλά όχι για να ζει με αξιοπρέπεια. Η πείνα δεν είναι εδώ ένα ατύχημα του πολέμου, είναι όπλο πολέμου. Χρησιμοποιείται συνειδητά για να εξαναγκάσει, να κάμψει, να τιμωρήσει. Δεν το λέμε μόνο εμείς - ακόμη και ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η B’Tselem και οι Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ισραήλ, μιλούν ανοιχτά για πολιτική γενοκτονίας. Και το κάνουν τεκμηριωμένα, με στοιχεία που δείχνουν πως η καταστροφή του συστήματος υγείας, η παρεμπόδιση ιατρικών διακομιδών, ο αποκλεισμός και η στέρηση τροφής και νερού δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελούν μέρος μιας συστηματικής στρατηγικής εξόντωσης.
Η συμπεριφορά της - έξω από κάθε λογική - κυβέρνησης του Ισραήλ, δημιουργεί την εύλογη εντύπωση πως το έγκλημα της 7ης Οκτωβρίου αποτέλεσε τον προσχεδιασμένο πρόλογο για όσα ακολούθησαν - την εξόντωση και τη γενοκτονία που συντελούνται σήμερα στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη. Η ακολουθία των γεγονότων, η σκληρότητα των μέτρων και η απόλυτη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου ενισχύουν αυτή την εκτίμηση.
Και το ερώτημα είναι απλό:
Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της Δύσης – και της ΕΕ – τι θα πουν αύριο στα παιδιά τους; Ότι ήξεραν και σιώπησαν;
Ότι δάκρυσαν μπροστά στην κάμερα, ενώ υπέγραφαν συμβόλαια όπλων με τον θύτη, ενισχύσεις μέσω ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και άλλες παραχωρήσεις όπως η χρήση του αεροδρομίου της 120 ΠΕΑ;
Η αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης δεν είναι διπλωματική επιλογή - είναι ηθική επιταγή. Η κατάλληλη στιγμή δεν είναι «όταν το επιτρέψει ο ισχυρός».
Είναι ΤΩΡΑ, όσο παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και οι βόμβες ισοπεδώνουν νοσοκομεία.
Χωρίς δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ειρήνη. Και χωρίς Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ανθρώπινη αξιοπρέπεια.