Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα που εξακολουθούν να εκτυλίσσονται στη Λωρίδα της Γάζας, και μπροστά στις εικόνες παιδιών που λιμοκτονούν, που ουρλιάζουν για λίγο φαγητό ή ξεψυχούν από την πείνα, αισθάνομαι την ανάγκη – ως ενεργός πολίτης – να αρθρώσω μια φωνή. Όχι από πολιτική σκοπιά, αλλά από ανθρώπινη.

Σε μια εποχή όπου οι εικόνες της ανθρώπινης δυστυχίας κατακλύζουν τις οθόνες μας, ο κίνδυνος δεν είναι μόνο η φρίκη – είναι η συνήθεια. Μπροστά σε παιδιά που λιμοκτονούν, που πεθαίνουν περιμένοντας λίγο αλεύρι ή ένα κουτάλι σούπας, δεν μπορούμε να επιλέγουμε να δούμε πώς θα φανεί αυτό προς τα έξω. Δεν μπορούμε να κρύβουμε την ευθύνη πίσω από αφηγήσεις και να αφήνουμε την ηθική να υποχωρεί μπροστά στην εικόνα.

Η πείνα – και ιδίως η σκόπιμη πρόκλησή της σε άμαχο πληθυσμό – δεν είναι «παράπλευρη απώλεια». Είναι επιλογή. Είναι στρατηγική. Και ως τέτοια, συνιστά βαρύτατο έγκλημα. Όταν, όμως, δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοιο, αλλά ως πρόβλημα επικοινωνιακής διαχείρισης, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι βαθύτερο: σε μια πολιτισμική εκτροπή, όπου το ανθρώπινο δράμα χάνει την ικανότητά του να μας κινητοποιήσει.

Έχω προσωπικά μοιραστεί πολλές φορές φωτογραφίες παιδιών που λιμοκτονούν ή πεθαίνουν αβοήθητα. Όχι για να σοκάρω, αλλά για να θυμίσω. Γιατί έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε πως πίσω από κάθε εικόνα υπάρχει ένα σώμα. Ένα βλέμμα. Μια ζωή. Κι όταν ένα παιδί πεθαίνει από πείνα, δεν είναι απλώς ένα τραύμα – είναι μια κατηγορία προς όλους μας.

Κανένα δίκιο, κανένας στρατηγικός στόχος, καμία «ασφάλεια» δεν νομιμοποιεί την πείνα των παιδιών. Η πείνα δεν είναι μέσο πίεσης. Είναι εκμηδένιση. Είναι η επιστήμη της Γενοκτονίας, Και όποιος τη χρησιμοποιεί, όποιος την αποδέχεται, όποιος την υποβαθμίζει, είναι συνένοχος!

Δεν υπάρχει ουδετερότητα μπροστά σε αυτό. Ούτε δημοκρατία χωρίς ευθύνη. Ούτε ειρήνη χωρίς ανθρωπιά. Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε – όχι γιατί η φωνή μας είναι δυνατή, αλλά γιατί αν σιωπήσουμε, παύουμε να είμαστε άνθρωποι.

Ας θυμηθούμε, λοιπόν, πως όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που λυγίζουν μπροστά στην πείνα ενός παιδιού, υπάρχει ελπίδα.