Μηνύματα ανοιγοκλείνουν τις εισόδους της σκέψης και πότε την ανακουφίζουν, και πότε την επιδεινώνουν. Πρόκειται για μηνύματα ζωής και επιβίωσης, μηνύματα που ανατρέπουν το σκηνικό της ζωής και που αναδιατάσσουν τις συνθήκες, τα δεδομένα και την όλη διαδικασία του γίγνεσθαι.
Κάποτε δηλαδή ακούς ειδήσεις για αποστέρηση ζωής, κάποτε πως αυτή κρέμεται σε μια κλωστή και κάποτε η ίδια η επιβίωση δεν συνάδει με την αξιοπρέπεια και τους κανόνες του ζην.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται, οι εικόνες ανατροφοδοτούν τις εντυπώσεις, ένα απέραντο χάος βυθίζει μέσα του την δίψα για ζωή και είναι αυτό το ίδιο το χάος που δεν επιτρέπει την πρόσβαση στις οικουμενικές διακηρύξεις ενός βίου που σπαταλιέται ως είθισται σε λεπτομέρειες και πατήματα που δεν οδηγούν στο τέλος.
Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις που τα μηνύματα είναι ασαφή και ευμετάβλητα, οι άνθρωποι ακολουθούν την οδό της ατολμίας και συνήθως γυρίζουν την πλάτη στην εκτύλιξη τους. Δεν αρέσει δηλαδή ποτέ να μην υπάρχει τελικό αποτέλεσμα και να βυθίζονται όλα σε μια ασάφεια που δεν αποκαλύπτει την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας.
Πρέπει να τελειώνουμε με τις υποθέσεις ξεχωριστά, λένε οι άνθρωποι, πρέπει ο καθένας και η καθεμιά να κλείσει τον κύκλο του – της και να περάσουμε στην επόμενη μέρα γιατί αυτό σημαίνει ζωή. Ναι όντως οι κύκλοι κλείνουν, χωρίς όμως τους συντελεστές τους γιατί απλά από το κρεββάτι του πόνου δεν υπάρχει προσωπικότητα παρά κουφάρι – έρμαιο των εκάστοτε ιατρικών αποφάσεων.
Όταν επιβάλλεται η φθορά, τα πράγματα αλλάζουν και οι τέως δεινοί πολεμιστές του βίου δύουν κοιτώντας το υπερπέραν που τους καταπίνει. Είναι αυτό το πέρασμα σε αυτό τον άλλο τόπο που άλλοι τον αποκαλούν παράδεισο και άλλοι αναφωνούν από φόβο για το μηδέν και την ανυπαρξία.
Το πέρασμα αυτό για κάποιους είναι οδυνηρό, για κάποιους άλλους όμως λυτρωτικό. Τα μηνύματα λοιπόν αποστέλλονται με την μέγιστη ταχύτητα και είναι η σκέψη για όλη ετούτη τη ζωή που περιπλέκει τα πράγματα, η σκέψη για τους χαμένους και αναγεννημένους σε τούτο τον κόσμο.
Αλλάζουν λοιπόν οι συνθήκες, κάποιοι φεύγουν και κάποιοι επιζούν, κάποιοι ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί και άλλοι ψάχνουν να το βρουν μη έχοντας άλλη επιλογή. Είναι ο νόμος της ζωής τέτοιος, αυτός που δεν επιδέχεται τροποποίησης, μια ζωή σε κίνηση και στασιμότητα μαζί, μια πορεία προς το οριστικό τέλος.
Τα μηνύματα λοιπόν ανακαθορίζουν τις πτυχές ετούτου του βίου, σπρώχνουν άλλους στον γκρεμό και άλλους τους αποσοβούν από αυτόν. Είναι μηνύματα οδυνηρά και άλλοτε χαρωπά, σε κάθε περίπτωση όμως αναζητούν το τέλος των πραγμάτων, εκεί που όλοι μας θα λογοδοτήσουμε για τελευταία φορά στα πάθη και τις ορμές μας και θα εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο Άγνωστο.
Ποιος θα στείλει άραγε το στερνό μήνυμα; Ποιος θα ανακοινώσει την ανατολή ενός άλλου κόσμου που δεν μπορέσαμε να ζήσουμε επειδή ακριβώς τα όρια ήταν δυσδιάκριτα και οι πιθανότητες για παράλληλη διόπτευση πενιχρές; Και αν τελικά σταλεί το μήνυμα ποιοι θα είναι οι αποδέκτες;
Που και πως εκπέμπει η ύστατη σκέψη για το υπερβατικό και το Θείο, το ασυνεχές και το ρέον της συνείδησης; Υποθέσεις μπορούν να γίνουν για όλα αυτά, μικρές αφαιρέσεις νοηματικών επωδών που ταρακούνησαν το βίο αλλά έκλεισαν τα περάσματα του Νοείν, του να εκτυλίσσεται δηλαδή κάτι σε ολοένα και μεγαλύτερο μέχρι την συστολή και συρρίκνωσή του στο απειροελάχιστο που εδράζεται και πάλι σε μια καινούργια ζωή;
Αυτή η ζωή είναι που πρέπει να μεγαλώσει και να αριθμηθεί, να χρονομετρηθεί και να εξελιχθεί. Κάποιοι όμως δεν έχουν πια ρολόι να σπρώξει τον χρόνο, το ρολόι αυτό μάλλον σταμάτησε.
Οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε πως μέχρι εδώ ήταν, πως το τέλος είναι κοντά. Δεν θα διαφωνήσω, θα πω όμως ότι τα μηνύματα θα συνεχίσουν το παιχνίδι της σκέψης και η αναδιάταξή της θα διαρκέσει πολύ.
Για αυτόν και μόνο τον λόγο αναζητούμε το Θείο και το συνεχές, για να εξωραΐσουμε το κακό στην προηγούμενη ζωή. Το μήνυμα είναι εν κατακλείδι ένα και μοναδικό, να αγκιστρωθούμε στα δίχτυα της Ύπαρξης.
Τα μηνύματα όμως έχουν διαφορετική χροιά και δεν αφήνουν την σκέψη να ταξιδέψει στις πιθανότητες. Απλά διαπομπεύουν την μονιμότητα και σηματοδοτούν το τέλος. Για τον λόγο αυτό συνήθως συνοδεύονται από μια μακρόσυρτη βοή που αμβλύνει τις εντυπώσεις.
