Επιβιώνουμε και βιώνουμε, ως βιωματική εμπειρία, την εποχή της μετάβασης. Διαμορφώνονται νέες σχέσεις, σε ατομικό, συλλογικό, κοινωνικό, οικονομικό, τεχνολογικό, επαγγελματικό επίπεδο. Σε επόμενο στάδιο και ως συνέχεια των προηγουμένων, κυοφορούνται ευρύτατες αλλαγές σε γεωπολιτικό, γεωενεργειακό και χρηματοπιστωτικό πολυδύναμο σύστημα, σε συνθήκες συνεχούς αστάθειες και στρατιωτικών συγκρούσεων, με την αξιοποίηση στρατιωτικής τεχνολογίας αιχμής, ενώ δοκιμάζονται υπερεξελιγμένα οπλικά συστήματα, αδιανόητα μέχρι χθες ακόμη και στον επιστημονικό κόσμο.
Ένα νέο σύστημα αξίων προωθείται και ο τρομώδης «metaάνθρωπος» βελτιώνεται , μέχρι να περάσει στην «κανονικότητα» της καθημερινής ζωής.
Εμείς, η πλειοψηφία των μη μεμυημένων, ψάχνουμε να βρούμε απαντήσεις, σε βασανιστικά ερωτήματα, όπως: Προς τα που μεταβαίνει ο Κόσμος; Ποιος είναι ο προσανατολισμός του; Ποιες είναι οι νέες αξίες και οι σταθερές που κυοφορούνται; Τι ακριβώς προετοιμάζεται , σε αυτό που ονομάζεται, μετάβαση ή επανεκκίνηση, που ελάχιστοι καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται ακριβώς…. Ακόμη και εκείνοι που κομπάζουν ότι καταλαβαίνουν, αδυνατούν να στο εξηγήσουν , ενώ όσοι πραγματικά γνωρίζουν δεν μιλούν , δεν τολμούν να αποκαλύψουν τι έρχεται ….
Κυριαρχεί ένας αδυσώπητος οικομισμός μετανεωτερικός καθολικά ψηφιακός, που είναι η ευθεία αναγωγή όλων των κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων και της εφαρμοσμένης πολιτικής στις οικονομικές τους διαστάσεις, την κραυγαλέα άδικη διανομή πλούτου με επικυρίαρχη την οικονομική ολιγαρχία και το κερδοσκοπικό - τοκογλυφικό κεφάλαιο, όπου αποθεώνεται το ατομικό - οικονομικό συμφέρον και αντίστοιχα εκμηδενίζεται το συλλογικό.
Πολύ φοβάμαι, ότι θα είμαστε η τελευταία γενιά που θα αρνηθούμε να σωθούμε, διότι η σωτηρία της ανθρωπότητας κοστίζει ακριβά!
Να βρούμε το στίγμα μας
Μέσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον, της μετάβασης, της αστάθειας, της αβεβαιότητας και του ζόφου, πρέπει να βρούμε το στίγμα μας ως Έλληνες και ως Ελλάδα και Κύπρος.
Η Ελλάδα μαζί με την Κύπρος, ως γεωγραφικός χώρος, βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και σε μία περιοχή υψίστης γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής αξίας. Ελλάδα και Κύπρος, βρίσκονται στο μέσον δύο σκληρών και με αβέβαιη εξέλιξη πολέμων, στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή. Ελλάδα και Κύπρος έχουν συνταχθεί , πλήρης ευθυγράμμιση , με τη Δύση που ντύνεται στο χακί και ετοιμάζεται για πολεμικές περιπέτειες και στηρίζει ενεργά δυο από τις εμπόλεμες χώρες το Ισραήλ και την Ουκρανία. Και αντίστοιχα, Ελλάδας και Κύπρος έχουν υιοθετήσει την εχθρική στάση της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας και του Ιράν. Η επιλογή αυτή, ιδία η αντιρωσική, θα έχει και ποιες συνέπειες για το ελληνικό Έθνος;
Και εδώ ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται ενημέρωση των πολιτών. Η πλειοψηφία των εγχώριων ΜΜΕ υμνολογούν και εκθειάζουν τις επιλογές της κυβέρνησης σε θέματα διπλωματικά, διεθνή, συμμαχίες, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Αιγαίο, ενώ η ισχνή μειοψηφία τις επικρίνει σταθερά.
Αλλά αυτό δεν είναι ουσιαστική ενημέρωση, είναι προπαγάνδα ή αντι- προπαγάνδα . Απουσιάζει η ενημέρωση η αντικειμενική και επί της ουσίας, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Μια διεξοδική ανάλυση σε βάθος, που θα προσεγγίζει την Αλήθεια . Τι θα σημάνει (κέρδη – επιπτώσεις, σε ατομικό, οικονομικό, συλλογικό, εθνικό επίπεδο) για τον απλό μέσο άνθρωπο, της ρουτίνας και της βιοπάλης της καθημερινότητας, η «μετάβαση» και η «επανεκκίνηση», Και τι για τον νέο, τον επιστήμονα, τον άνεργο, τον επιδοτούμενο, το πρόσφυγα, τον μετανάστη; Και τι ακριβώς είναι το «είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας», που είναι η συνέχεια του «ανήκομεν στη Δύση». Θα παραμείνουμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και στην περίπτωση που νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ αναδειχτεί ο Ντοναλντ Τράμπ; Και γενικότερα, πόσο κραταιά ως υπερδύναμη θα παραμείνουν οι ΗΠΑ, είτε εκλεγεί ο Κ. Χάρις ή ο Τραμπ; Αν και το πραγματικό ερώτημα είναι, ποιος και πως θα διαχειριστεί το χάος που θα αφήσει ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπαιντεν; Τι λένε οι BRICS; Ο Γάλλος ιστορικός Emmanuel Todd υποστηρίζει ότι «η Δύση έχασε στην Ουκρανία και ότι ο κόσμος θα ξανακτιστεί… αλλά όχι με βάση τις δυτικές ιδέες, καθώς νέοι παίκτες, όπως οι BRICS μπαίνουν στο παιχνίδι…».
Και εστιάζοντας στα δικά μας, ποια είναι τα οφέλη που προσδοκούμε ως έθνος από την φιλοαμερικανική πολιτική που αγγίζει τα όρια της υποτέλειας, αν και ανέκαθεν, διαχρονικά, έτσι ήτανε … Είμαστε, ως ελληνική κοινωνία, έτοιμη, να καταβάλλουμε το όποιο κόστος απαιτήσουν οι σύμμαχοί μας; Ποια εθνικά συμφέροντα εξυπηρετούνται από την , έμμεση έστω, συμμετοχή της Ελλάδας στα πολεμικά μέτωπα, είτε στο πλευρό της Ουκρανίας , είτε του Ισραήλ.
Και ακόμη η χλιαρή και εφεκτική στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στις αναθεωρητικές πολιτικές της Τουρκίας στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, τραυματίζει ή δυναμώνει το διεθνές κύρος της χώρας; Ενισχύει ή ακρωτηριάζει την εθνική μας κυριαρχία;
Ασφαλώς, τα Στρατηγικά συμφέροντα της Δυτικής Συμμαχίας, υπερτερούν, κατά το διακριτό μέρος που δεν ταυτίζονται με τα εθνικά συμφέροντα. Και στον Στρατηγικό σχεδιασμό της Δύσης, η Τουρκία, ως χώρα και γεωγραφικός χώρος και οικονομική αγορά και διέλευσης ενεργειακών αγωγών και κυρίως στρατιωτική δύναμη, είναι πιο «ελκυστική» από την Ελλάδα, την οποία καλούν οι σύμμαχοι να «υποχωρήσει».
Απόρροια των ανωτέρω είναι ότι ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας επέλεξε να παρουσιάσει την αναδιοργάνωση του Στρατού με ομιλία του στο Ροταριανό Όμιλο Αθηνών!!! Και έκρινε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ότι εκεί στο Ροταριανό Ομιλο, είναι ο κατάλληλος χώρος για να περιγράψει τον αντιαεροπορικό θόλο της χώρας , που θα γίνει κατά τα αμερικανο- ισραηλινά πρότυπα. Και μάλιστα, ο Ν. Δένδιας, επισήμανε τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά των μαχητικών αεροσκαφών RAFALE , F-16 και F-35 και των Φρεγατών τύπου Belharra , που έχουν ενταχθεί ή θα ενταχθούν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ως ικανά οπλικά συστήματα, προκειμένου να υλοποιήσουν και δύσκολες συμμαχικές αποστολές με ακτίνα δράσης πέραν των ελληνικών ορίων και του επιχειρησιακού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου.
