Όπως σε κάθε προεκλογική περίοδο, ομοίως και κατά την τρέχουσα, οι Ιεροί Ναοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατά την διάρκεια διαφόρων ακολουθιών και κυρίως της Θείας Λειτουργίας, γεμίζουν από αναζητούντες ψήφο, υποψηφίους δημοτικούς, περιφερειακούς συμβούλους, βουλευτές, ευρωβουλευτές και λοιπούς, θεωρούντες την Ορθόδοξη Εκκλησία ως «καλή δεξαμενή» ψήφων. Τελευταίως μάλιστα φωτογραφίζονται και με τον λειτουργούντα ιερέα, ο οποίος φορά και την λειτουργική του στολή και μετά «ποστάρουν» την φωτό αυτή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης fb κ.ά. πιστεύοντας ότι θα συγκινηθούν οι αφελείς πιστοί και θα τους ψηφίσουν.
Οι υποψήφιοι αυτοί υπηρετούν, κατά τα λεγόμενά τους, τις σύγχρονες κοινωνίες στην όποια μορφή τους, οι οποίες συνιστούν μια πραγματικότητα, η οποία παραγκωνίζει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και τον συνθλίβουν κάτω από το βάρος των απαγορεύσεων, της δυστυχίας και της αστυνόμευσης, ενίοτε στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, με σκοπό την εκμετάλλευσή του και την επικράτηση της απρόσωπης εξουσίας.
Κάθε μορφή υποσχέσεων, που στην ουσία επαγγέλλονται οι πολιτικάντηδες ψηφοσυλλέκτες, αποτελεί έναν άμεσο τρόπο επιβολής δυνάμεως. Κάθε μορφή δυνάμεως συνιστά μιαν έμμεση ή άμεση θεσμοθετημένη αλλοτρίωση.
Κατάλυση της δυνάμεως της προερχομένης από την κρατική βία, καθώς και βίωση αληθινής ελευθερίας γίνεται πραγματικότητα στην Θεία Λειτουργία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία είναι γεγονός ευχαριστιακό και άκρως αντίθετο με τους θεσμούς εξουσίας.
Οι ανωτέρω ψηφοθηρούντες αγνοούν ότι η Θεία Λειτουργία δεν έχει καμμία σχέση με αυτούς. Επίσης δεν γνωρίζουν οι ψηφοσυλλέκτες ότι οι συμμετέχοντες στην Θεία Λειτουργία και γενικότερα στην Λατρεία της Εκκλησίας βιώνουν μιάν άλλη πραγματικότητα, άκρως αντίθετη με την λογική της εξουσίας και της δυνάμεως, την οποία θεραπεύουν.
Στην Θεία Λειτουργία είναι παρών ο Χριστός και ο πεπτωκώς άνθρωπος. Η απελευθέρωση του, είναι όχι απλά νοσταλγία αλλά πραγματικότητα μιας δικαιότερης κοινωνίας τώρα και στους αιώνες, Είναι η νίκη κατά της αυθεντίας των εξουσιών, η κατάρρευση των ποικίλων μορφών δύναμης.
Στο βάθος της ορθόδοξης λειτουργικής σύναξης ευρίσκεται μια μορφή ανθρωπισμού, ενός ανθρωπισμού που βρίσκεται έξω από τις ανθρώπινες ιδεολογίες, ιδίως του ολοκληρωτισμού, μακριά από συστήματα που καταδυναστεύουν τον άνθρωπο, που τον μετατρέπουν σε σκλάβο της δύναμης και της ποικιλώνυμης εκμετάλλευσης.
Η Θεία Λειτουργία δεν περιχαρακώνεται σε έναν στείρο ατομισμό αλλά γονιμοποιεί κάθε μορφή κοινωνικής σπίθας της ψυχής του ανθρώπου γιατί κοινωνία και πολιτισμός είναι μεγέθη αλληλοεξαρτώμενα. Όμως αληθινή κοινωνία είναι όπου υπάρχει πολιτισμός αυτονομίας και πολιτισμός αυτονομίας υπάρχει στην ευχαριστιακή σύναξη.
Στις μέρες μας και πάντα, η παρουσία των πιστών στη λατρεία αντιτίθεται στην κάθε μορφή εξουσίας, όπως και η αναζωπύρωση του αναρχισμού και της άρνησης προς τους πολιτικούς και πολιτικάντηδες ψεύτες που μολύνουν λέξεις όπως κοινωνία, ενότητα, συνύπαρξη, συγκατοίκηση, ανανέωση και άλλες, τις οποίες βεβαίως μόνον λέγουν, διότι στην πράξη δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν αν δεν υπάρχει η προϋπόθεση του «αγαπήσωμεν αλλήλους».
Μετά την καταδυνάστευση του συγχρόνου ανθρώπου από την κοινωνία της αφθονίας, της αδικίας, και των αβυσσαλέων ανισοτήτων, ο άνθρωπος οδεύει προς το αληθινό υπαρξιακό του βάθος στην Θεία Λειτουργία το σημαντικότερο γεγονός ελευθερίας. Μετά από αυτήν την πορεία ελευθερίας αρχίζει την ριζική αμφιβολία, την συνεχή κριτική των μορφών του πολιτισμού, των κοινωνικών δομών, των πολιτικών ιδεολογιών. Απορρίπτει τα δεσμά τα οικονομικά, τα πολιτιστικά, τα βιολογικά, τα οποία δημιουργούν οι κοινωνίες που παραγκωνίζουν τον άνθρωπο.
Στην Θεία Λειτουργία ο φοβισμένος, ο καταπιεσμένος, ο αδιάφορος άνθρωπος εκφράζει τον ψυχισμό του ελεύθερα, σε σχέση πάντα με τους συνανθρώπους του. Αντίθετα ο ψηφοσυλλέκτης, ο άνθρωπος της κομματικής υπαλληλίας, ο ζητών κατ’ επίφαση την δημοκρατική ψήφο εξαρτάται από μια αλλοτριωμένη κοινωνική μηχανή που τον αποπροσωποποιεί, που τον θέλει ανθρωπορομπότ ανίκανο να δημιουργήσει. Απλώς εκτελεί εντολές, προσποιείται, μιμείται και ζει στην δυστυχία της καταδυνάστευσης στερούμενος την δυνατότητα να χαρεί την ελευθερία του.
Η παρουσία και η συμμετοχή του πιστού στην Θεία Λειτουργία αποτελεί μια αγωνιστική παρουσία στο χώρο του συγχρόνου τρόπου ζωής. Μια γρηγορούσα συνείδηση στο σύγχρονο κόσμο, ένα γνήσιο αγωνιστή που η αγάπη για τον άνθρωπο και την απελευθέρωση του τον οδηγεί σε μια συστράτευση, χωρίς όμως στρατόπεδα, χωρίς ιδεολογικές ετικέτες, μια στράτευση που αρχή και τέλος της θητείας του έχει τον άνθρωπο και την υπηρετική αυτονομία του.