Κατέγραφε την προσπάθεια ενός πατέρα να ηρεμήσει τον γιο του -ηλικίας το πολύ πρώτης δημοτικού- και να τον προστατεύσει, κρύβοντάς τον κάτω από ένα έπιπλο γραφείου, καθώς οι καπνοί από τις αλλεπάλληλες εκρήξεις στο λιμάνι της πρωτεύουσας του πολύπαθου Λιβάνου εισβάλλουν ήδη στον χώρο τους.
Δεν γνωρίζω αν τελικώς τα κατάφερε, ή αν το κτήριο στο οποίο βρίσκονταν είναι και αυτό ένα από εκείνα που ισοπεδώθηκαν. Αλλά οι εικόνες αυτές μου θύμισαν το παράπονο ενός μεγάλου της ελληνικής δημοσιογραφίας. Του περίφημου Παύλου Παλαιολόγου, με τον οποίο μοιραζόμουν ένα καμαράκι 2,5x3 τετραγωνικά, στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, όταν ήμουν ο επίσημος αρθρογράφος και σχολιογράφος του τότε ισχυρού «Βήματος». Και φρόντιζα να μην κτυπώ δυνατά τα πλήκτρα της γραφομηχανής μου, για να μην ενοχλώ αυτό το «ιερό τέρας» της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά και λογοτεχνίας, που έμενε πιστός στο χειρόγραφο, το οποίο «κεντούσε».
Είχα διαβάσει ένα χρονογράφημά του με τον τίτλο «Αντίο Πατέρα». Αφιερωμένο σε κάποιον πατέρα ο οποίος, αφού πρόσφερε το νεφρό του για τον γιο του, δεν άντεξε στην εγχείρηση και υπέκυψε. Ενα τρυφερό κείμενο γεμάτο παράπονο για το πώς δεν αναγνωρίζονται οι θυσίες του πατέρα. Πίσω από τις γραμμές γι’ αυτόν τον άλλο πατέρα, όσοι γνώριζαν την προσωπική ιστορία του Παλαιολόγου μπορούσαν να διακρίνουν τη σύνδεση με τη δική του περίπτωση. Είχε χάσει τον γιο του, αφού είχε δώσει μια γενναία μάχη για να τον κρατήσει στη ζωή.
Σαν να μην έφτανε το πρώτο και τόσο επώδυνο κτύπημα, του ήλθε και το επόμενο. Η σύντροφος της ζωής του έμεινε κατάκοιτη. Και ο μικρόσωμος αυτός Κωνσταντινουπολίτης έγινε γι’ αυτήν ο καθημερινός νοσηλευτής, ο μασέρ, ο μάγειρας και ο υπηρέτης της έχοντας αποτραβηχτεί μαζί της στο καταφύγιο της «Αγίας Τριάδας» στην Πάρνηθα.
Η ζωή είναι γεμάτη από θυσίες πατεράδων, μικρές και μεγάλες. Αλλά σπανίζουν οι Παλαιολόγοι που μπορούν να τις αναδείξουν με την πένα τους. Εύχομαι αυτός ο πατέρας της Βηρυτού να κατάφερε τελικώς να σώσει το παιδί του εκπληρώνοντας την αποστολή του. Εστω και αν δεν κατάφερε να σωθεί και ο ίδιος.
Γ. Π. Μασσαβέτας
