Στη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε μέσα στην εβδομάδα που αφήσαμε πίσω μας, παρά τις ενστάσεις, τα αντίπαλα στρατόπεδα και τη διαφορά συμφερόντων τελικά κυριάρχησε ο δρόμος της αλληλεγγύης. Οι ηγέτες συμφώνησαν ομόφωνα ότι χρειάζεται μια πολύ ισχυρή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που προκαλεί ο κορονοϊός και ανέθεσαν στην Κομισιόν να κάνει τις σχετικές προτάσεις. Η πρόταση που έχει ήδη κάνει η Κομισιόν είναι 2 τρις. ευρώ για αρχή και βλέπουμε. Το σημαντικότερο δε είναι ότι η Μέρκελ μίλησε για αναπτυξιακό πρόγραμμα "μαμούθ" και στην ίδια κατεύθυνση κινείται η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με κάποιες επιφυλάξεις να διατυπώνονται από τους Σκανδιναβούς για το ύψος του προγράμματος και τους Ολλανδούς και Αυστριακούς για το πώς θα χορηγηθούν τα χρήματα. Το συμπέρασμα της Συνόδου είναι ότι θα διαθέσει πολύ μεγάλα ποσά για την από κοινού κάλυψη του προβλήματος. Συνεπώς η απόφαση πάρθηκε στη Σύνοδο Κορυφής και μένει να ξεκαθαριστεί το μέγεθος των κεφαλαίων καθώς και ο τρόπος που θα διατεθούν γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Τι παραπάνω θα περίμενε κανείς από τη Σύνοδο; Οσοι γνωρίζουν πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν περίμεναν τίποτα περισσότερο. Σχετικά με το αν θα δίνονται δάνεια ή επιδοτήσεις, υπάρχει ακόμη συζήτηση αλλά η συζήτηση αυτή θα καταλήξει σε κάποιο λογικό σενάριο, το οποίο σημαίνει ότι πολύ μεγάλο μέρος θα είναι επιδοτήσεις και τα δάνεια θα είναι πολύ μακροχρόνια και μηδενικού σχεδόν επιτοκίου ώστε να μην προκαλέσουν υπερχρέωση. 
Επίσης είναι σαφές από τις πρόσφατες δηλώσεις της Μέρκελ ότι η αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού θα γίνει με βάση τις συνεισφορές που έχει κάθε χώρα στον υπάρχοντα μικρό κοινό προϋπολογισμό -η Ελλάδα έχει μικρή συνεισφορά- αλλά τα χρήματα που θα πάρει κάθε χώρα δεν θα σχετίζονται με τη συνεισφορά της αλλά με τις ανάγκες της. Αυτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο σημαίνει ότι οι χώρες που υφίστανται μεγάλο πλήγμα, όπως είναι η Ελλάδα η οποία χάνει μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της από τον τουρισμό, θα πάρει αρκετά χρήματα. 
Η Ελλάδα θα ξοδέψει χρήματα πέρα από τις δυνατότητές της για να στηρίξει τις αδύναμες ομάδες του πληθυσμού και τις επιχειρήσεις της και για να καλύψει τις ιατρικές δαπάνες που προκαλεί ο ιός. Θα υποστεί μια μεγάλη μείωση του ΑΕΠ -οι εκτιμήσεις των Ευρωπαίων είναι ότι θα υποστεί τη μεγαλύτερη μείωση από όλες τις χώρες- και κατά συνέπεια θα δικαιούται σημαντικό μέρος αυτών των κονδυλίων. 
Για να καταλάβουμε το μέγεθος του “μαμούθ” των 2 τρισ. που μπορεί να ξεκινήσει ίσως μικρότερο (1,5 τρισ.) και να γίνει τελικά και ακόμη μεγαλύτερο, αν η Ελλάδα έχει ύφεση 10% του ΑΕΠ θα χρειαστεί για να καλύψει τις επιπτώσεις περίπου 20 δισ. ευρώ, δηλαδή το ένα εκατοστό του προϋπολογισμού των 2 τρισ. Οσο μεγάλο και αν είναι το ποσό που θα χρειαστεί η Ελλάδα, μπορεί να καλυφθεί άνετα από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Θα γίνουν παζάρια σκληρά, θα υπάρξουν διακυμάνσεις διαθέσεων, θα υπάρχουν αντιρρήσεις, θα υπάρχουν πισωγυρίσματα διότι έτσι λειτουργεί η Ευρώπη, αλλά τελικά θα καλύψει τους πάντες όσα και αν χρειάζονται και αυτό φάνηκε από την τωρινή στάση της Μέρκελ, η οποία δείχνει μια αλματώδη μεταστροφή από την αρχική αντίδραση της Γερμανίας.
Το ζήτημα είναι πλέον πόσα θα χρειαστεί η ελληνική κυβέρνηση για να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών και να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας και τις επιχειρήσεις της ανοικτές για το 2021 που ελπίζουν όλοι ότι θα αρχίσουν τα πράγματα να στρώνουν και η ανάπτυξη να επιστρέφει. 
Η λογική λέει ότι αν η Ευρώπη υπόσχεται αναπτυξιακό πρόγραμμα "μαμούθ" θα πρέπει και η ελληνική κυβέρνηση ελπίζοντας σε αυτή την αναπτυξιακή «ομπρέλα» να κινηθεί αναλόγως στηρίζοντας το σύνολο της οικονομίας. Θα πρέπει δηλαδή να εξασφαλίσει όσο μεγαλύτερα αντέχει εισοδήματα για όλους τους εργαζόμενους και να στηρίξει τις επιχειρήσεις για να μην πτωχεύσουν. Και μπορεί τώρα να το κάνει η κυβέρνηση διότι μέχρι το τέλος του έτους υπάρχει η χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας καθώς μέχρι τότε τα ελλείμματα που θα δημιουργούνται θα πληρωθούν τελικά από το ευρωπαϊκό πακέτο.