«Είναι καιρός να αποτινάξωμε τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν… Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι, η Πατρίς Μάς προσκαλεί». Είναι τα λόγια του ηρωικού Παπαφλέσσα με τα οποία απευθύνεται σε κατοίκους της Πελοποννήσου.
Αυτές τις μέρες, με τον εορτασμό της Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ανακαλούμε στη μνήμη μας τις ηρωικές στιγμές που έζησε ο λαός μας, ένας λαός πολύπαθος που αποφασίζει να πάρει τα όπλα και να αποτινάξει τα δεσμά της δουλείας του, γράφοντας και πάλι Ιστορία.
Ο αγώνας του 1821 ήταν αγώνας για την ελευθερία, ήταν αγώνας για την εξασφάλιση των πολύτιμων αγαθών της εθνικής και προσωπικής ελευθερίας, ήταν αγώνας που εξέφραζε την καθολική πίστη του λαού μας σε ανώτερες αξίες και ιδανικά.
Είχε ως οδηγό τους προγόνους του και μπροστάρηδες τους αγωνιστές της Επανάστασης, τους οπλαρχηγούς του ’21 που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έμαθαν γράμματα, αλλά μόνο την «τέχνη» του πολέμου, που, όμως τα λόγια τους, όπως διασώθηκαν, αντηχούν ακόμη και τώρα ως σύγχρονα και αληθινά.
Ο Δημ. Φωτιάδης γράφει: «Το Εικοσιένα, όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση μοιάζει με τ’ αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θολά νερά μιας λίμνης. Είναι βέβαια η ίδια εικόνα, μα δοσμένη από την ανάποδη.
Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα, πρέπει να σκύψει πάνω σ’ άλλα κείμενα, σ’ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στ’ απομνημονεύματα των αγωνιστών – του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομήλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και τόσων άλλων».
Ολόκληρη η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε ένα μεγάλο στρατόπεδο πολεμιστών, παρατηρείται το φαινόμενο της «μεταμόρφωσης των γυναικών σε άνδρες, των ανδρών σε λιοντάρια, των δασκάλων σε στρατιώτες και των ιερωμένων σε μάρτυρες».
Η Εκκλησία από τους χρόνους της δουλείας στάθηκε μάνα φιλόστοργη στα παιδιά της, τα αγκάλιασε προστατεύοντάς τα και τους έδειξε τρόπους διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και παιδείας και αναζωπύρωσης της Εθνικής συνείδησης. Ο καθηγητής Ν. Γ. Σβορώνος στο έργο του «Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας», αναφέρει: «Η Εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Σ’ όλη την περίοδο από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα, υπήρξε η κατευθυντήρια δύναμη του έθνους. Επικεφαλής της Εθνικής Αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα εξισλαμισμών, συμμετέχοντες σ’ όλες τις εξεγέρσεις, ακόμα και διευθύνοντάς τες (έχει δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι συγχρόνως και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή».
Η γνώση της Ιστορίας και μάλιστα της τοπικής μας Ιστορίας, θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε την ιδιαίτερη πολιτιστική μας ταυτότητα και να αποκτήσουμε αντικειμενική ιστορική συνείδηση. Η γνώση του παρελθόντος θα δώσει σε μας και στις επόμενες γενιές εφόδια για ένα καλύτερο μέλλον. Εχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στους προγόνους μας που πότισαν τούτο τον τόπο με το αίμα τους και οφείλουμε να διεγείρουμε το ενδιαφέρον των νέων μας, των παιδιών μας για την Ιστορία τους.
Οι δάσκαλοι, ως γνωστόν, το επιτυγχάνουμε αυτό μέσα από το διδακτικό μας έργο. Εν προκειμένω με το μάθημα Ιστορίας. Σ’ ένα τέτοιο “μάθημα Ιστορίας”, θα λέγαμε, ήμασταν παρόντες όσοι βρεθήκαμε στην ιστορική Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βελανιδιάς της πόλης μας και στα εγκαίνια του κελιού του Παπαφλέσσα και του Λαογραφικού Μουσείου.
Θα ήταν παράλειψή μας να μην ευχαριστήσουμε γι’ αυτήν την, καθ’ όλα υποβλητική ατμόσφαιρα, εκδήλωση όλους τους συντελεστές. Τους μικρούς μαθητές του 6ου Δημ. Σχολείου Καλαμάτας και τους εμπνευσμένους δασκάλους τους όπως τον δάσκαλο - καλλιτέχνη Τάκη Βαρελά που, με τη συνεργασία Πολιτιστικών Συλλόγων της πόλης μας, παρουσίασαν την Τετάρτη 20 Μαρτίου αυτήν την εορταστική εκδήλωση στην αυλή της Μονής, αφιερωμένη στο μεγάλο αγωνιστή της ελευθερίας της πατρίδας μας, εγκαινιάζοντας το ανακαινισμένο κελί του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Δικαίου ή Παπαφλέσσα καθώς και το νέο Λαογραφικό Μουσείο. Επίσης, την Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας και τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη Χριστόφορο Νταμάτη, ο οποίος ως πρόεδρος της διοικητικής και διαχειριστικής Επιτροπής της Μονής φρόντισε για την ανακατασκευή αυτού του Ιστορικού μοναστηριού και τώρα για την ανάδειξη του κελιού που μόνασε ο Παπαφλέσσας. Τους σεβαστούς ιερείς και επιτρόπους, τέλος, της Ενορίας του Αγ. Γεωργίου, οι οποίοι πάντα συντρέχουν, πιστοί στο έργο τους.
Εμείς και τα παιδιά μας γιορτάζουμε σήμερα που είμαστε ελεύθεροι και χαιρόμαστε αυτήν την πατρίδα επειδή οι αγωνιστές μας πολέμησαν, βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό της Ελευθερίας.
Η Ελληνική Επανάσταση πραγματοποίησε τους στόχους της γιατί πέτυχε την ίδρυση του ελληνικού κράτους και έτσι την παρουσία της Ελλάδας, ύστερα από αιώνες, στον πολιτικό χάρτη του κόσμου. Υπήρξε σπουδαίο πολιτικό γεγονός για την Ιστορία της Ευρώπης και σημαντικός σταθμός της Ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού με πολλαπλές προεκτάσεις στις μετέπειτα γενεές. Δικαιολογημένη λοιπόν η συγκίνηση όλων των παρευρισκομένων σε αυτή την ιδιαίτερη εκδήλωση, παρακολουθώντας το θεατρικό δρώμενο των μικρών μαθητών, αναφερόμενο στον «μπουρλοτιέρη των ψυχών» Παπαφλέσσα, σ’ αυτόν τον ιερό χώρο αλλά και τον ευλογημένο τόπο που έχουμε την τύχη να κατοικούμε.
