Πολυσχιδής καλλιτέχνης, κινείται ανάμεσα στο έντεχνο και το εντεχνολαϊκό τραγούδι, με έντονο βιωματικό στοιχείο. Έχει συνεργαστεί με δημιουργούς όπως ο Γιώργος Καζαντζής και ο Δημήτρης Μαραμής και έχει εμφανιστεί δίπλα σε καλλιτέχνες όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Μελίνα Κανά και η Ελένη Τσαλιγοπούλου.
Το ερχόμενο Σάββατο ο Αλέξανδρος Τζοβάνι θα συμμετάσχει ως σολίστ στη συναυλία–αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη στη Βιέννη, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας, με τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Μικτή Χορωδία του Ωδείου Άνω Πόλης Θεσσαλονίκης. Εκεί, όπου σπούδασε τραγούδι στο Κονσερβατόριο, όπως δηλώνει στην «Ε», «επιστρέφω σε έναν τόπο που με γαλούχησε μουσικά και όπου έζησα κάποια χρόνια της ζωής μου. Είναι διπλή η χαρά για μένα». Λίγο πριν το ταξίδι, μιλήσαμε μαζί του για τη νέα του δισκογραφική δουλειά, τις επιρροές του και τη σχέση του με τη σκηνή και το κοινό.
Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Τι σας ώθησε να γράψετε το «8 παράθυρα στον κόσμο» και τι συμβολίζουν για εσάς αυτά τα “παράθυρα”;
Είναι μια δουλειά που πηγάζει από προσωπικές στιγμές και βιώματα. Ο έρωτας και η απώλειά του, οι κοινωνικοί προβληματισμοί και το μέλλον μας. Όλα αυτά υπήρξαν η αφορμή για να ανοίξω παράθυρα πρώτα στην ψυχή μου και μετά να τα σκορπίσω στο σύμπαν για να αγγίξουν, ίσως, και άλλους ανθρώπους.
Στο σημείωμα του άλμπουμ υπάρχει κάτι εξομολογητικό. Πιστεύετε πως η έμπνευση γεννιέται μέσα από την αναστάτωση;
Νιώθω ότι δεν είναι πάντα έτσι. Η έμπνευση είναι κάτι που προϋποθέτει ερέθισμα σίγουρα αλλά για να γίνει δημιουργία αυτή η σπίθα, θα πρέπει να υπάρχουν συνθήκες ηρεμίας.
Αν η μουσική σας είχε χρώμα ή άρωμα, ποιο θα ήταν;
Για κάποιο λόγο μου βγάζει μια μπλε αύρα η μουσική μου. Ένα μπλε ασαφές. Όπως του ουρανού.
Εχετε συνεργαστεί με καταξιωμένους δημιουργούς, όπως ο Γιώργος Καζαντζής και ο Δημήτρης Μαραμής, αλλά και με αγαπημένους ερμηνευτές. Τι έχετε κρατήσει ως μάθημα από αυτές τις συναντήσεις;
Το πόσο λεπτομερώς δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι είναι κάτι που με εντυπωσιάζει. Ειδικά οι συνθέτες στους οποίους αναφέρεστε έχουν μια οπτική βαθιά στα πράγματα. Βεβαίως έχοντας δουλέψει μαζί τους αλλά και ως χαρακτήρας είμαι και εγώ της λεπτομέρειας και της εμβάθυνσης και ίσως είναι ένας από τους λόγους που έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία.
Πόσο χώρο αφήνετε στο τυχαίο όταν γράφετε; Ή πιστεύετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη δημιουργία;
Ίσα ίσα το αντίθετο νιώθω. Ότι οι ζωές των ανθρώπων οδηγούνται από την τυχαιότητα. Το ίδιο ισχύει και για στη δημιουργία. Φυσικά μιλάω για την αληθινή καλλιτεχνική έμπνευση και όχι για εμπορικά κατασκευάσματα. Και εγώ, λοιπόν, προσπαθώ να αφήνομαι στην τυχαιότητα της ζωής και της έμπνευσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προγραμματίζω το αύριο.
Στις 25 Οκτωβρίου θα βρεθείτε στη Βιέννη, ως σολίστ στο «Άξιον Εστί», για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η στιγμή;
Είναι μια συναυλία που διοργανώνεται υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας και της ελληνικής μητρόπολης μετά από πρόσκληση του Λυκείου Ελληνίδων Βιέννης με την ορχήστρα και τη χορωδία του Ωδείου Άνω Πόλης Θεσσαλονίκης και μαέστρο τον Παναγιώτη Διαμαντή. Έχω την τιμή να συμπράξω για ακόμα μια φορά με αυτό το εξαιρετικό σύνολο ως σολίστ. Όχι μόνο ερμηνεύω ξανά τον πιο εμβληματικό συνθέτη της χώρας μας, αλλά θα συμβεί και σε έναν τόπο που με γαλούχησε μουσικά και έζησα κάποια χρόνια της ζωής μου. Είναι διπλή η χαρά για μένα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Οδυσσέας Ελύτης άφησαν μια τεράστια παρακαταθήκη. Πώς προσεγγίζετε ερμηνευτικά ένα έργο τόσο “ιερό”;
Το «Άξιον εστί» είναι έργο που φέρει ειδικό βάρος. Καθόρισε συνειδήσεις και γενιές. Γαλούχησε πολιτικά και μουσικά σχεδόν όλους τους Έλληνες. Εξέφρασε τις αγωνίες ενός ολόκληρου έθνους. Μόνο με σεβασμό στον συνθέτη και στην επιδραστικότητα του έργου μπορεί κανείς να προσεγγίσει ένα τέτοιο εμβληματικό έργο.
Ο Θεοδωράκης είναι κάτι το ξεχωριστό. Ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις συνθετών όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά και παγκοσμίως. Και αυτό διότι κατάφερε να βάλει στα στόματα των απλών καθημερινών ανθρώπων υψηλή ποίηση. Πρόκειται για κάτι μοναδικό στα χρονικά της παγκόσμιας μουσικής να τραγουδούν οι πάντες στίχους τέτοιου βάθους σαν αυτούς του Ελύτη και των άλλων σπουδαίων που μελοποίησε.
Εχετε σπουδάσει στη Βιέννη, έχετε εμφανιστεί σε μεγάλες ευρωπαϊκές σκηνές και διδάσκετε τραγούδι. Πώς συνδυάζετε τον ερμηνευτή με τον δάσκαλο;
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει μέσα μου να φεύγω από τον καλλιτέχνη για να μπορώ να είμαι καλός δάσκαλος. Γιατί ο δάσκαλος οφείλει να βλέπει τους μαθητές απαλλαγμένος από το εγώ του και να τολμάει να εκτεθεί στα μάτια τους, όταν αυτό είναι απαραίτητο για να έρθει η γνώση και η αλήθεια του αντικειμένου. Η καλλιτεχνική μου ιδιότητα βέβαια με εφοδιάζει συνεχώς με εμπειρίες, συνειδητοποιήσεις και γνώσεις που πάντα χρησιμοποιώ και στη διδασκαλία.
Αν ανοίγατε τώρα ένα “ένατο παράθυρο”, τι θα βλέπατε πίσω από αυτό;
Θα έβλεπα έναν κόσμο που αλλάζει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς και μια ανθρωπότητα που τρέχει από πίσω να προλάβει. Θα ήταν μια καλή ιδέα ενδεχομένως να ρίξουμε ταχύτητα και να αρχίσουμε να επενδύουμε στους ανθρώπους, στη σκέψη και τα συναισθήματα μας παρά στους ιντερνετικούς αλγόριθμους και στο ατέλειωτο scroll στο κινητό μας και τις ζωές μας.
