Μπαίνει κάθε απόγευμα στα σπίτια μας, ερμηνεύοντας του ρόλο του καθηγητή Γρηγόρη Γιατράκου στη σειρά του Mega "Κλεμμένα Ονειρα".

Πρόκειται βέβαια για τον Καλαματιανό ηθοποιό Γιάννη Δρίτσα. Μιλήσαμε μαζί του για την καθημερινή δουλειά στην τηλεόραση, για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά και για την πρόθεσή του να διεκδικήσει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Καλαμάτας.

- Συμμετέχεις στην καθημερινή σειρά του Mega "Κλεμμένα όνειρα".
«Εχει διττή σημασία. Από τη μια είναι η θετική και αισιόδοξη πλευρά ότι κάτι κινείται, μια ελληνική παραγωγή και μέσα σ' αυτή είμαι κι εγώ και πολλοί συνάδελφοι.
Η άλλη πλευρά όμως είναι ότι δουλεύεις και περιμένεις πότε θα πληρωθείς τον κόπο που καταθέτεις στη δουλειά σου. Οι πληρωμές δεν έρχονται και τα έξοδά σου τρέχουν και δεν μπορούν να περιμένουν».

- Δεν είναι και λίγο πρόσχημα η κρίση σε κάποιες περιπτώσεις; Δηλαδή είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι οι μεγαλοκαναλάρχες δεν έχουν λεφτά;
«Σίγουρα μέσα σ' όλο αυτό που συμβαίνει στην αγορά, κάποιους τους αγγίζει άμεσα και πράγματι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν και κάποιους άλλους τους αγγίζει λιγότερο ή και καθόλου. Μπορεί να χρησιμοποιούν την κρίση ως μια δικαιολογία για να βρίσκουν κόσμο να τους κάνει τη δουλειά τους τσάμπα -εννοώ με πολύ λιγότερα χρήματα απ' ό,τι τα προηγούμενα χρόνια- και να του δώσουν ό,τι του δώσουν όποτε αυτοί ευκολυνθούν. Πολλοί απ' αυτούς που βρίσκονται στο χώρο του Τύπου άλλωστε είναι μεταξύ αυτών που έχουν στήσει όλο αυτό το παιχνίδι, γιατί ό,τι συμβαίνει δεν είναι τωρινό, απλά τώρα έσκασε γιατί κάποιοι το αποφάσισαν. Είμαστε μέρος ενός παγκόσμιου χρηματιστηριακού παιχνιδιού και κάποιοι αποφάσισαν να ρίξουν την αξία των μετοχών της Ελλάδας».

- Προσπαθούν να μας κάνουν να νιώσουμε ενοχές ότι "μαζί τα φάγαμε". Πόσο σε αγγίζει εσένα αυτό;
«Λοιπόν, εγώ έχω σταματήσει να βρίζω τους πολιτικούς και ξέρεις γιατί; Οταν κάποιος έχει αποδείξει ιστορικά ότι είναι ανίκανος κι εσύ τον ξαναψηφίζεις, όχι μόνο θα γυρίσει και θα σου πει "έλα τώρα, αφού μαζί τα φάγαμε...", όχι μόνο θα σε φτύσει στα μούτρα, αλλά αφού βλέπει ότι το σηκώνει η καμπούρα σου θα σου κάνει κι άλλα, πολύ περισσότερα και... χωρίς προφυλάξεις! Αφού βλέπουν λοιπόν ότι τα σηκώνει ο οργανισμός μας, καλά μας κάνουν! Εάν πάρεις τον οποιοδήποτε ανίκανο και του πεις "έλα να σε κάνω πρωθυπουργό" τι περιμένεις να σου πει όχι; Δεν θα φταίει όμως εκείνος, θα φταις εσύ που τόσα χρόνια ιστορίας σου έχουν δείξει ότι είναι ανίκανοι, μαφιόζοι, εγκληματίες, αλάνια, επαγγελματίες ματαιόδοξοι κι εσύ τους ξαναψηφίζεις».

- Πας να ψηφίσεις ή απέχεις;
«Απέχω!».

- Και δεν σε νοιάζει ποιοι ωφελούνται απ' την αποχή;
«Με νοιάζει και με κόφτει, αλλά υπάρχει το δίλημμα: Ή θα υπάρξει κάποιος που πραγματικά με αντιπροσωπεύει έστω κατά το 70-80% και θα πάω να ψηφίσω ή δεν θα πάω καθόλου γιατί εγώ εκτιμώ ότι από το μεγαλύτερο κόμμα μέχρι το πιο άγνωστο που θα βάλει υποψηφιότητα για τις εκλογές είναι στο ίδιο καζάνι. Ακόμα κι αν ψηφίσω δηλαδή ένα πολύ μικρό κόμμα που το ξέρουν μόνο αυτοί που το έχουν συστήσει, θεωρώ ότι από τη στιγμή που έχουν μπει στη διαδικασία να ζητήσουν την ψήφο με τους υπάρχοντες κανόνες, είναι στο ίδιο καζάνι».

- Τι θα πρότεινες; Αλλαγή μέσω επανάστασης;
«Μόνο!»

- Στα καλλιτεχνικά και πάλι. Πέρυσι το καλοκαίρι συνεργάστηκες για πρώτη φορά με το ΔΗΠΕΘΕ της Καλαμάτας. Σου άφησε καλές εντυπώσεις;
«Ηταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με το Δημοτικό Θέατρο της Καλαμάτας και γενικά με περιφερειακό θέατρο. Οι εντυπώσεις σε γενικές γραμμές ναι, ήταν καλές, ωστόσο υπήρξαν και κάποια που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα».

- Πού υπήρχαν προβλήματα; Στο θεσμό, στα οικονομικά, στα πρόσωπα;
«Ολα από λίγο. Και λίγο η έλλειψη χρήματος, λίγο η τεχνογνωσία, λίγο τα πρόσωπα, λίγο που έγιναν κάποια λάθη στο παρελθόν που άφησαν ακόμα ανοιχτά ζητήματα».

- Είναι εφικτό να αναστραφεί όλο αυτό;
«Εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύω ότι τα πάντα είναι αναστρέψιμα όταν πραγματικά το θελήσει κάποιος και βέβαια αν έχει και την ικανότητα να το κάνει, γιατί δεν αρκεί μόνο η θέληση. Η ανθρώπινη θέληση είναι τόσο ισχυρή που μπορεί να αλλάξει τα πάντα... και την τροχιά του ήλιου. Οταν δεν τολμάμε αλλαγές σημαίνει κιόλας ότι τις φοβόμαστε, δεν αντέχουμε να πάμε παρακάτω».

- Θα θέσεις υποψηφιότητα για καλλιτεχνικός διευθυντής;
«Ναι, γιατί πιστεύω ότι μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που θα δώσουν την ψυχή τους και το θέλω τους ακριβώς γι' αυτήν την ανάκαμψη. Σ' αυτή την ανάκαμψη βέβαια δεν παίζει ρόλο μόνο ένας ή δύο άνθρωποι, αλλά είναι και ζήτημα των πολιτών που είναι φίλοι του θεάτρου και ζήτημα των ανθρώπων που εργάζονται στα τοπικά ΜΜΕ. Είναι δηλαδή μια συνολική διαδικασία, αρκεί να καταλάβουμε όλοι πόσο σημαντικός θεσμός είναι το ΔΗΠΕΘΕΚ για την πόλη μας και την περιοχή μας ευρύτερα».