1η Μαΐου 1944. Πέντε ημέρες πριν η Απόβαση στη Νορμανδία αλλάξει την πορεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό πετάει πάνω από την κατεχόμενη Γαλλία. Η πόρτα του ήταν ανοιχτή κι εκεί στεκόταν μια νεαρή κοπέλα. Το όνομά της ήταν Φύλλις Λατούρ (Phyllis Latour). Ήταν 23 ετών. Και ήταν έτοιμη να αναλάβει την πιο επικίνδυνη αποστολή της ζωής της. Η Βρετανική Εκτελεστική Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων (The British Special Operations Executive – SOE), η μυστική υπηρεσία κατασκόπων και σαμποτέρ του Τσώρτσιλ, χρειαζόταν πληροφορίες από τη Νορμανδία. Γερμανικές θέσεις. Κινήσεις στρατευμάτων. Οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει την τεράστια συμμαχική εισβολή. Είχαν ήδη στείλει άνδρες πράκτορες. Αυτοί οι άντρες είχαν συλληφθεί, βασανιστεί και εκτελεστεί από τη Γκεστάπο.
Έτσι, η SOE πήρε μια απόφαση. Να στείλει μια γυναίκα. Κάποια που οι Ναζί δεν θα υποψιάζονταν. Κάποια που θα μπορούσε να κρυφτεί χωρίς να την υποψιαστούν. Επέλεξαν τη Φύλλις. Τους προηγούμενους μήνες, την υπέβαλαν σε σκληρή εκπαίδευση στα σκωτσέζικα υψίπεδα. Έμαθε τον Κώδικα Μορς (Morse code) μέχρι που τα δάχτυλά της μάτωναν, τη λειτουργία της ασύρματης ραδιοεπικοινωνίας. Εκπαιδεύτηκε σε όπλα και μάχη σώμα με σώμα. Τη μάθανε πώς να αντέχει σε ανακρίσεις και πώς να σκοτώνει αθόρυβα. Την εκπαίδευσε και μία πρώην διαρρήκτρια που της έμαθε να σκαρφαλώνει σε τοίχους, να ανοίγει κλειδαριές, να κινείται στο σκοτάδι σιωπηλά. Η Φύλλις ήταν αποφασισμένη.
Οι Ναζί είχαν σκοτώσει τον νονό της. Αυτό ήταν κάτι προσωπικό. Αυτό που έκανε όμως την αποστολή της Φύλλις διαφορετική, δεν ήταν να διεισδύσει ως μια ειδική κατάσκοπος. Ήταν να γίνει παιδί. Η SOE της έφτιαξε μια ταυτότητα ότι ήταν μια δεκατετράχρονη Γαλλίδα χωριατοπούλα, φτωχή, αμόρφωτη, ακίνδυνη. Την έντυσαν ανάλογα. Την έμαθαν να φέρεται με χωριάτικη αφέλεια, να φαίνεται πολύ απλή κι ακίνδυνη.
«Οι άντρες που είχαν σταλεί πριν από εμένα πιάστηκαν και σκοτώθηκαν», εξήγησε αργότερα η Φύλλις. «Επιλέχθηκα επειδή θα ήμουν λιγότερο ύποπτη.»
Εκείνο το βράδυ της Πρωτομαγιάς, η Φύλλις πήδηξε. Έπεσε με αλεξίπτωτο στη ναζιστική Νορμανδία, έθαψε το αλεξίπτωτό της και τα ρούχα της κι έγινε Γαλλίδα έφηβη. Τους επόμενους τέσσερις μήνες, τριγύρναγε στην εξοχή με ένα παλιό ποδήλατο, υποτίθεται ότι πουλούσε σαπούνι από αγρόκτημα σε αγρόκτημα. Στην πραγματικότητα, κάθε βόλτα ήταν αναγνώριση. Κάθε συζήτηση ήταν συλλογή πληροφοριών. Συνομίλησε με Γερμανούς στρατιώτες σε σημεία ελέγχου, παίζοντας την ακίνδυνη χωριατοπούλα. Χαχανίζοντας. Έκανε ανόητες ερωτήσεις. Έδειχνε εντυπωσιασμένη από τις στολές τους. Ενώ την περιφρονούσαν ως ανόητο παιδί, εκείνη αποστήθιζε τα πάντα: πόσοι στρατιώτες, τι εξοπλισμό, πού ήταν οι οχυρές θέσεις, ποιους δρόμους χρησιμοποιούσαν. Έπειτα εξαφανιζόταν στο δάσος, έστηνε τον ασύρματό της και μετέδιδε κωδικοποιημένες πληροφορίες στο Λονδίνο. Έπρεπε να κινείται διαρκώς. Ήταν πολύ επικίνδυνο να μένει σε ένα μέρος. Οι Γερμανοί είχαν εξοπλισμό που μπορούσε να ανιχνεύει ραδιοσήματα. Η Φύλλις κοιμόταν σε δάση, αχυρώνες, εγκαταλελειμμένα κτίρια. Έψαχνε για τροφή. Ποτέ δεν έμενε πουθενά αρκετά, για να νιώθει ασφαλής. Οι κωδικοί που μετέδιδε ήταν γραμμένοι σε μεταξωτό ύφασμα, ελαφρύ κι εύκολο να κρυφτεί, μέσα στην κορδέλα των μαλλιών της. Σημείωνε κάθε κωδικό με μια καρφίτσα καθώς τον χρησιμοποιούσε, διασφαλίζοντας ότι δεν επαναλάμβανε ποτέ μια ακολουθία σημάτων που θα μπορούσε να την αποκαλύψει.
Μια μέρα, Γερμανοί στρατιώτες τη σταμάτησαν σε ένα σημείο ελέγχου. Είχαν ειδοποιηθεί για αντάρτικη δραστηριότητα στην περιοχή. Έψαξαν την τσάντα της, το ποδήλατό της, τα ρούχα της. Δεν βρήκαν τίποτα ύποπτο - μόνο σαπούνι και τα υπάρχοντα μιας φτωχής χωριατοπούλας. Ο έλεγχος ήταν εξονυχιστικός. Ένας στρατιώτης έδειξε την κορδέλα των μαλλιών της. Απαίτησε να δει αν υπήρχε κάτι από κάτω. Η Φύλλις δεν δίστασε. Τράβηξε την κορδέλα από τα μαλλιά της, αφήνοντάς την να πέσει χαλαρά γύρω από τους ώμους της. Τους χαμογέλασε αθώα. Ένα κορίτσι που δεν είχε τίποτα να κρύψει. Η κορδέλα, με όλους τους κωδικούς της, κρεμόταν στο χέρι της, σε κοινή θέα. Οι στρατιώτες της έκαναν νόημα να περάσει. Για τέσσερις μήνες, η Φύλλις ταξίδευε με το ποδήλατο στη Νορμανδία, η οποία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Για τέσσερις μήνες, έστελνε πληροφορίες που βοήθησαν τα συμμαχικά βομβαρδιστικά να βρίσκουν τους στόχους τους.
Το καλοκαίρι του 1944, μετέδωσε 135 κωδικοποιημένα μηνύματα στο Λονδίνο - περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα πράκτορα των SOE στη Γαλλία. Αυτά τα μηνύματα βοήθησαν να διασφαλιστεί η επιτυχία της D-day στη Νορμανδία. Τα σήματά της έσωσαν ζωές στρατιωτών. Συντόμευσαν τον πόλεμο. Και όλο αυτό το διάστημα, οι Γερμανοί νόμιζαν ότι η Φύλλις ήταν μια αφελής μικρή αγρότισσα που πουλούσε σαπούνι. Στις 25 Αυγούστου 1944, το Παρίσι απελευθερώθηκε. Η αποστολή της ολοκληρώθηκε. Είχε επιβιώσει τέσσερις μήνες πίσω από τις εχθρικές γραμμές, κάτι που οι περισσότεροι άνδρες πράκτορες δεν είχαν καταφέρει ούτε για τέσσερις εβδομάδες.
Μετά τον πόλεμο, η Φύλλις έκανε κάτι μοναδικό. Εξαφανίστηκε. Παντρεύτηκε και μετακόμισε στη Νέα Ζηλανδία. Μεγάλωσε τέσσερα παιδιά. Ποτέ δεν ανέφερε την πολεμική θητεία της. Τα παιδιά της μεγάλωσαν χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για το τι είχε κάνει η μητέρα τους. Ήξεραν ότι είχε συμμετάσχει «στον πόλεμο» με κάποιο τρόπο, αλλά καμία λεπτομέρεια. Καμία ιστορία. Καμία υπόνοια ότι ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες κατασκόπους της Βρετανίας. Μόλις το 2000, περισσότερα από 50 χρόνια αργότερα, ο μεγαλύτερος γιος της ανακάλυψε την αλήθεια. Βρήκε πληροφορίες στο διαδίκτυο για γυναίκες πράκτορες της SOE και είδε το όνομα της μητέρας του. Όταν τη ρώτησε σχετικά, η Φύλλις απλά το επιβεβαίωσε.
Πέθανε στη Νέα Ζηλανδία το 2023, σε ηλικία 103 ετών.
