«Είμαστε όλοι Μοραΐτες, και ο Πέτρος Τατούλης είναι ο πρώτος αιρετός περιφερειάρχης της Πελοποννήσου». Αυτό τόνισε στην ομιλία του ο γνωστός Μεσσήνιος γιατρός Γιάννης Μπολέτης -διευθυντής του Νεφρολογικού Τμήματος και της Μονάδας Μεταμοσχεύσεων Νεφρού του Λαϊκού Νοσοκομείου- προλογίζοντας τον κ. Τατούλη στη χθεσινή εκδήλωση στο "Intercontinental" της Αθήνας.
Αναλυτικά ο κ. Μπολέτης ανέφερε:
«Σήμερα βρίσκομαι εδώ ως Πελοποννήσιος, ως Μεσσήνιος, που δεν έλκω απλώς την καταγωγή μου από τη Μεσσηνία, αλλά διατηρώ στενούς δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα μου και ασφαλώς έχω εκεί και τα εκλογικά μου δικαιώματα. Οπότε, είμαι πολίτης της Μεσσηνίας. Και τώρα πια, με τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, είμαι πολίτης της Πελοποννήσου.
Τον Πέτρο Τατούλη, τον Πέτρο, τον γνωρίζω καλά από τα πρώτα μας φοιτητικά χρόνια. Εχουμε στενούς δεσμούς φιλίας, οι οποίοι όμως δεν έχουν να κάνουν μόνο με την προσωπική εκτίμηση που τρέφει ο ένας για τον άλλο, αλλά πηγάζουν συγχρόνως από σύμπλευση σε ζητήματα πολιτικής σκέψης και θα έλεγα πολιτικής ανησυχίας. Σ’ αυτή τη βάση έχουμε αναπτύξει διαχρονικά την συνομιλία μας με τον Πέτρο.
Από τα πρώτα του βήματα ο Πέτρος ήταν ένα ανήσυχο μυαλό, χωρίς στεγανά και περιχαρακώσεις. Μελετούσε πάντοτε και γνώριζε σε βάθος τα ζητήματα πολιτικής και είχε μεγάλη δυνατότητα ανάλυσης, τεκμηρίωσης και πρόβλεψης. Δε δίσταζε να στέκεται αντίθετα στο ρεύμα όταν έκρινε ότι ήταν σε λάθος πορεία, ενώ ήταν αντίθετος και στην εξουσία, όταν αυτή δεν υπηρετούσε το κοινό συμφέρον. Ηταν πάντοτε απόλυτος στα ζητήματα αρχών και αξιών, και έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες, είτε επρόκειτο για διώξεις στη δικτατορία είτε επρόκειτο για απόπειρα πολιτικού παραγκωνισμού αργότερα.
Οι έννοιες του πολίτη και του πολιτικού δεν ήταν ποτέ αντικρουόμενες για τον Πέτρο Τατούλη. Τα όσα υποστηρίζει δημοσίως ως πολιτικός, αυτά ακριβώς λέει και στις προσωπικές του επαφές ως πολίτης. Αυτό του έδωσε διαχρονικά τη δυνατότητα να μένει κοντά στην κοινωνία, χωρίς όμως ποτέ να διολισθήσει στον προσφιλή σε πολλούς λαϊκισμό. Ο Πέτρος, και αυτό μπορώ να το πω με απόλυτη βεβαιότητα, είναι ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους πολιτικούς που δεν έχει υπάρξει ποτέ λαϊκιστής. Αντίθετα, είναι διαχρονικά ορθολογιστής και ρεαλιστής. Είναι νηφάλιος και οι αντιπαραθέσεις του έχουν έναν βαθύτατα πολιτικό χαρακτήρα.
Ο Πέτρος είναι αυτοδημιούργητος. Δεν χρειάστηκε ποτέ να στηριχθεί σε ξένα πόδια, και αυτό γιατί διέθετε πάντοτε τη σιγουριά του χειρουργού. Και ας μην ξεχνάμε ότι και την πολλά υποσχόμενη καριέρα του χειρουργού την εγκατέλειψε, για να ασχοληθεί με συνέπεια με τη δημόσια ζωή. Στήριξε την παράταξή του με την δυνατή του φωνή, χωρίς όμως να αναζητά ποτέ σε αυτήν κομματικό δεκανίκι πολιτικής επιβίωσης. Εξέφρασε την αγωνία του για το μέλλον του φιλελεύθερου χώρου, αλλά και του πολιτικού συστήματος ευρύτερα, και μίλησε έγκαιρα για την ανανέωση που έχει ανάγκη ο πολιτικός κόσμος της χώρας, αν θέλει πράγματι να εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο και τους πολίτες.
Η αυτόφωτη διαδρομή τού έδωσε τη δυνατότητα να είναι ένας ελεύθερος πολιτικός. Ελεύθερος από τις στρεβλές κομματικές πειθαρχίες, ελεύθερος από το φόβο του πολιτικού κόστους, ελεύθερος από τις γνωστές οικονομικές εξαρτήσεις. Ο Πέτρος ήταν πάντοτε υπ’ αυτήν την έννοια βαθιά ανεξάρτητος.
Είναι όμως και εξαιρετικά δημιουργικός. Γνωρίζω πολύ καλά την ακούραστη προσφορά του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Αρκαδία, τον τρόπο με τον οποίο κινητοποιούσε κάθε πιθανή δύναμη για να μπορέσει να προχωρήσει τα έργα που ο νομός του είχε ανάγκη, τον τρόπο με τον οποίο βρισκόταν πάντοτε δίπλα στα προβλήματα. Γνωρίζω πολύ καλά την ουσιαστική επικοινωνία, τη σχέση εμπιστοσύνης και φιλίας που έχει αναπτύξει με τους Αρκάδες συμπολίτες του και όχι μόνο, αφού ο Πέτρος δεν λειτούργησε ποτέ ως στενά τοπικιστής, αλλά δημιούργησε στενότατες σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας με πολίτες από όλη την Πελοπόννησο, από όλη την Ελλάδα.
Εξίσου καλά γνωρίζω και την απόλυτη δέσμευσή του στο καθήκον. Οταν ανέλαβε στο υπουργείο Πολιτισμού, κυριολεκτικά τον χάσαμε. Νομίζω ότι πρέπει να είναι ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς που δεν επεδίωξε ποτέ ως υπουργός να κάνει δημόσιες σχέσεις. Νυχθημερόν, στο γραφείο του, δεχόταν πάντοτε όσους επεδίωκαν να τον συναντήσουν, δεν τον έβλεπες ποτέ σε ανούσιες κοινωνικές εκδηλώσεις, δεν έγινε ποτέ θαμώνας στα γνωστά στέκια παραπολιτικού συγχρωτισμού. Ουδέποτε αντικατέστησε τον οποιονδήποτε συνεργάτη του εξαιτίας κομματικών διαφοροποιήσεων, αλλά συνεργάστηκε με όλους, θεωρώντας πάντοτε ότι η δημόσια διοίκηση έχει συνέχεια - στηρίζοντας έτσι την αποτελεσματικότητά της αλλά και την κοινωνική συνοχή. Είχε και μια αγωνία. Να βάλει τάξη στα οικονομικά του υπουργείου, λες και επρόκειτο για μια δική του επιχείρηση. Και μετά να το επανιδρύσει. Να αποκεντρώσει τις δομές του. Να βάλει τα θεμέλια, από τότε, ενός πολιτιστικού "Καλλικράτη". Στο υπουργείο Πολιτισμού, ο Πέτρος άφησε σημαντικό έργο, αλλά σίγουρα είχε να προσφέρει πολλά ακόμα.
Θυμάμαι μια φράση που την προσυπογράφαμε ο Πέτρος κι εγώ από πολύ νέοι, που λέει περίπου ότι, αν η υπέρβαση δεν είναι συνεχής διαδικασία, τότε ο μεγαλύτερος οραματιστής καταλήγει σύντομα ο μεγαλύτερος συμβιβασμένος. Ο Πέτρος λειτούργησε πάντοτε με αυτή την αρχή. Και νομίζω ότι η προσωπική του περιπλάνηση την υπογράφει με τον πειστικότερο τρόπο.
Ο Πέτρος Τατούλης είναι ένας υπερβατικός πολιτικός, διότι δεν αρκείται σε μία μονοσήμαντη θεώρηση της πραγματικότητας. Οι συνθήκες αλλάζουν και οι άνθρωποι δεν μπορούν να μένουν ίδιοι, σαν απολιθωμένοι.
Είναι ασυμβίβαστος σε ζητήματα αρχών, αλλά εξαιρετικά συμβιβαστικός μέσα στην κοινωνία. Ενώνει και δεν χωρίζει. Γι’ αυτό και ο πολιτικός του λόγος δεν είχε ανέκαθεν στενή κομματική χροιά.
Είναι ακέραιος και έντιμος. Ποτέ δεν εκβιάστηκε από τα διάφορα συμφέροντα, και μίλησε δημόσια για τη διαφθορά. Είναι πολιτικός προοδευτικός και ανοικτός στα νέα ερεθίσματα. Συνεπής στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει και αποτελεσματικός.
Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κρίσιμη στιγμή. Πρέπει με σωφροσύνη να αποφασίσουμε το μέλλον μας. Πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος. Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, πρέπει να μπει στο τιμόνι της Περιφέρειάς μας ένας άνθρωπος που έχει την ευστροφία να αντιληφθεί τις καταστάσεις. Που αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στον κόσμο. Που διαθέτει συγκεκριμένο όραμα. Που μπορεί να εντάξει την Περιφέρεια Πελοποννήσου στο ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Που μπορεί να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες και να μας προφυλάξει από τους κινδύνους. Που έχει φιλοσοφία ανάπτυξης, που έχει κύρος. Που μπορεί να κινητοποιήσει τις εν υπνώσει σήμερα δυνάμεις της κοινωνίας. Οι περιφερειακές εκλογές δεν παύουν να είναι πολιτικές, αλλά ευτυχώς δίνεται η δυνατότητα να μην είναι κομματικές. Τα διαχωριστικά τείχη έπεσαν, και εμείς οι πολίτες μπορούμε να εκλέξουμε τους άξιους να διοικήσουν την Περιφέρεια. Οι στενά κομματικές επιλογές διαχρονικά έχουν προσφέρει τις χείριστες υπηρεσίες στον τόπο μας. Κι αυτό το ζούμε. Σήμερα δεν μιλάμε για κόμματα. Σήμερα μιλάμε μόνο για το μέλλον του τόπου μας.
Φίλες και φίλοι,
Είμαστε όλοι και Μεσσήνιοι και Αρκάδες και Αργολιδείς και Λάκωνες και Κορίνθιοι. Είμαστε όλοι Μοραΐτες, και ο Πέτρος Τατούλης είναι ο πρώτος αιρετός περιφερειάρχης της Πελοποννήσου».
