Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά φέτος το σύκο στη Μεσσηνία εξασφάλισε υψηλή τιμή, έφθασε τα 5 ευρώ το κιλό, καθώς ιδιώτες τυποποιητές – εξαγωγείς μπήκαν στο παιχνίδι της απευθείας αγοράς του προϊόντος από τους παραγωγούς. Αυτό το θετικό στοιχείο, όμως, φρενάρεται από τη χαμηλή, τη  μειωμένη παραγωγή, που σύμφωνα με τη Συκική, με το ζόρι θα φθάσει τους 1.000 τόνους. Ο πρόεδρός της Παναγιώτης Παπαγεωργίου χτυπάει καμπάνα κινδύνου, εκτιμώντας ότι το σύκο είναι είδος προς εξαφάνιση, καθώς δεν έχουν γίνει έργα υποδομής άρδευσης και η οποιαδήποτε προσπάθεια αναδιάρθρωσης είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Ο τυποποιητής – εξαγωγέας Γιώργος Γκούμας δηλώνει ότι “η τιμή είναι το κίνητρο για τον παραγωγό για να αναπτυχθεί η συκοπαραγωγή. Αν δεν γινόταν αυτό, θα σταματούσε η καλλιέργεια και δεν θα ήταν θετικό”.

Αναλυτικά, στο ρεπορτάζ που κάναμε:

Ο πρόεδρος της Συκικής Π. Παπαγεωργίου, αφού υπενθυμίζει ότι “παλιότερα μαζεύαμε τα σύκα και τα μοιράζαμε, τώρα αυτό δεν γίνεται”, παρατηρεί πως “υπάρχει ζήτηση, αλλά είναι λίγα τα σύκα. Η Εύβοια είναι φθηνότερη από μας 1,5 με 2 ευρώ, αλλά με το ζόρι θα φθάσουμε τους 1.000 τόνους στην περιοχή μας”.

Διευκρινίζει πως “είναι λίγα τα σύκα και οι πελάτες μας παίρνουν από μας μικρές ποσότητες για να ξεκινήσουν” κι επισημαίνει: “Πρέπει να προσέξουμε την ποιότητα, γιατί τροφοδοτούμε καλές αγορές, που παίρνουν σύκα α’ και β’ ποιότητας. Εμείς είμαστε συνεταιρισμός, δεν λειτουργούμε ευκαιριακά για το κέρδος. Στόχος μας είναι να προστατεύσουμε το σύκο και τον παραγωγό”.

Ο κ. Παπαγεωργίου επικεντρώνει στο ζήτημα της έλλειψης του προϊόντος και σημειώνει με ανησυχία: Είναι είδος προς εξαφάνιση το σύκο. Δεν έχουν γίνει υποδομές άρδευσης, πρέπει να ποτίσουμε. Θέλουμε έργα  υποδομής, όχι αποζημιώσεις. Δεν αποζημιώνεται το προϊόν, θέλουμε παραγωγή”.

“ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ”

Συνεχίζοντας, υποστηρίζει ότι “μια λιμνοδεξαμενή για 1.000 στρέμματα δεν κάνει τίποτα. Χρειάζονται πολλές λιμνοδεξαμενές σε διάφορα σημεία ή μεγάλα φράγματα”. Κι επικρίνει πως “τάζουν φράγματα χωρίς χρηματοδοτήσεις και μελέτες. Σε λίγο, όμως, θα ψάχνουν παραγωγούς να καλλιεργήσουν. Τα χωριά ρημάζουν”.

Ενημερώνει ότι “έχουμε δώσει πάνω από 80.000 φυτώρια, αλλά δεν μπήκαν στην παραγωγή, λόγω των καιρικών συνθηκών που επικρατούν. Ξεράθηκαν, γιατί δεν υπάρχει νερό ή μεγαλώνουν με αργό ρυθμό. Κάνουν 10 χρόνια να δώσουν προϊόν”.

Για τον ρόλο της οργάνωσης εξηγεί ότι “η Συκική δεν αποτελεί φαινόμενο, που είναι φέτος ή 5 χρόνια. Εχει μια ιστορία 73 χρόνων, έχει προσφέρει στα δύσκολα χρόνια. Τότε που παίρναμε τα σύκα και με δική μας ζημιά. Και αναγκαστικά μειώναμε τις τιμές για να τα διαθέσουμε, για να μη μείνουν απούλητα. Οταν έπαψε η αποθεματοποίηση που έπαιρνε τα αδιάθετα σύκα, παίρναμε όλα τα σύκα από την αρχή έως το τέλος της συγκομιδής, όχι ευκαιριακά”.

Ο πρόεδρος της Συκικής συμπληρώνει ότι “είχαμε παραγωγή 4.300 τόνους στα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Μας έμεναν τότε τα σύκα και πήγαιναν στην αποθεματοποίηση. Δεν ήταν μεγάλες οι ζημιές. Οι παραγωγοί γνωρίζουν πόσο προσφέρει η Συκική σε όλα τα πεδία. Δεν είναι ένας απλός οργανισμός, αλλά μια οργανωμένη επιχείρηση”.

Καταλήγοντας, εκτιμά πως “αν η παραγωγή φέτος πάει στους 1.000 τόνους θα είναι επιτυχία” και σημειώνει: “Ερχονται νέοι άνθρωποι, μας ζητούν φυτά, αλλά χωρίς νερό να ποτίσουν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Εχει ημερομηνία λήξης το σύκο, δεν υπάρχει στήριξη από κανέναν. Φωνάζαμε, αλλά δεν υπήρχε ανταπόκριση. Οι παραγωγοί πρέπει να στρατευθούν γύρω από δυνατούς συνεταιρισμούς, γιατί δεν μας υπολογίζει κανένας. Πρέπει να παραμείνει και να ενισχυθεί το σύκο.

Εχει μικρό κόστος, αφήνει λεφτά, συσκευάζεται εδώ και δίνει εργασία σε πολύ κόσμο”.

“Η ΤΙΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ”

“Η τιμή είναι το κίνητρο για τον παραγωγό”, δηλώνει, από την πλευρά του, ο τυποποιητής – εξαγωγέας Γ. Γκούμας και διευκρινίζει για την παρέμβαση των ιδιωτών: “Το ενδιαφέρον έχει μεγαλώσει. Και δεν είναι μόνο των εξαγωγέων και των αγορών που πάντα ήταν δεδομένο, αλλά των παραγωγών για να συνεχίσουν και να αναπτύξουν το προϊόν. Το 2023 το σύκο πρώτης ποιότητας είχε 2,40 ευρώ και το 2025 ξεπέρασε τα 5. Και αυτό αποτελεί ένα κίνητρο για να αναπτυχθεί η συκοπαραγωγή. Αν δεν γινόταν αυτό, θα σταματούσε η καλλιέργεια και δεν θα ήταν θετικό”.

Εξηγεί πως “αντιληφθήκαμε αυτή την ανάγκη, την απογοήτευση των παραγωγών ότι δεν μπορούν με το αυξημένο κόστος καλλιέργειας και την έλλειψη εργατικών χεριών, να συνεχίσουν να διαθέτουν το προϊόν σε αυτή τη χαμηλή τιμή. Τότε την τιμή διαμόρφωνε η Ομάδα Παραγωγών. Τώρα τη διαμορφώνει ελεύθερα το εμπόριο, στα πλαίσια του θεμιτού ανταγωνισμού με κριτήρια αγοράς”.

Ο κ. Γκούμας ξεκαθαρίζει ότι “όπως συμβαίνει σε όλα τα προϊόντα, έτσι και στο ξηρό σύκο δεν υπάρχει ένας εξαγωγέας που να το προωθεί με σκοπό ή και με αποτέλεσμα να χάσει” και προσθέτει, κάνοντας λόγο και για το πλεονέκτημα της πρωιμότητας: “Για το σύκο η ζήτηση είναι διπλάσια από την παραγωγή του τα τελευταία 1-2 χρόνια. Δεν είχαμε παρουσία στις αγορές και οι Τούρκοι που έχουν μεγάλη παραγωγή, κυριαρχούσαν. Εμείς, όμως, έχουμε το πλεονέκτημα της πρωιμότητας. Ενας μήνας πρωιμότητα μας δίνει και την ανταγωνιστικότητα στη διεθνή αγορά. Δεν υπάρχει ζήτημα ότι τα σύκα δεν θα πουληθούν σε αυτές τις τιμές. Αυτή είναι η ελεύθερη αγορά. Με την πολιτική των προηγούμενων ετών φθάσαμε σε αδιέξοδο. Δεν ήταν ο διεθνής ανταγωνισμός, ήταν λάθος πολιτική που ακολουθήθηκε”.

Συνεχίζοντας, προτρέπει “να δούμε σοβαρά το θέμα της αναδιάρθρωσης” κι επισημαίνει: “Το κοιτάζουμε πλέον με ιδιωτική πρωτοβουλία. Ούτε η κυβέρνηση ούτε κρατικοί φορείς ενίσχυσαν την προσπάθεια αναδιάρθρωσης. Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Από εξαγγελίες και υποσχέσεις ο κόσμος έχει κουραστεί. Δεν έχουμε δει τίποτα στην πράξη. Είναι αναγκαία η παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα”.

Ο μεσσήνιος τυποποιητής αναφέρει πως “είναι λάθος ότι δεν βοήθησαν οι ιδιώτες να τοποθετηθεί το σύκο στις αγορές” και απαντά σε αυτούς που αμφισβήτησαν την προσφορά τους: “Εταιρείες ρίσκαραν τα πάντα για να γίνουν γνωστά τα μεσσηνιακά προϊόντα. Εχουμε επιχειρήσεις με λαμπρή ιστορία, είναι κρίμα δημόσια πρόσωπα να κάνουν δηλώσεις κατά του ιδιωτικού τομέα. Ολοι χρειάζονται για να στηριχθεί η παραγωγή και για να κρατήσουμε και να ενισχύσουμε αγορές ή να επανέλθουμε σε αυτές που έχουμε χάσει”.

Καταλήγοντας, παρατηρεί ότι “η Μεσσηνία διαθέτει για πρώτη φορά τα σύκα της σε υψηλότερη τιμή από την Εύβοια. Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ ευνοϊκές και βοήθησαν για περισσότερο και πιο ποιοτικό προϊόν. Θα έχουμε γύρω στους 1.700 με 1.800 τόνους σε Μεσσηνία και Λακωνία” και δηλώνει: “Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον παραγωγό, γιατί έχει μέλλον το σύκο και θα δίνουμε κίνητρο για να αυξηθεί η παραγωγή του”.