Και αυτό γιατί, όπως μας διαμαρτυρήθηκαν, όταν πήγαν χθες το πρωί στο οστεοφυλάκιο με τις μαρμάρινες θήκες, για να φροντίσουν τον χώρο των ανθρώπων τους, διαπίστωσαν ότι είχαν ξηλωθεί τα μαρμάρινα στοιχεία με τα ονόματα και οι φωτογραφίες τους και στη θέση τους, υπήρχε μόνο ένας αριθμός. Μάλιστα, επειδή ο χώρος του οστεοφυλακίου είναι συνεχής και τεράστιος, δεν γνώριζαν σε ποια θήκη ήταν ο δικός τους άνθρωπος. 

Διαπίστωσαν δε ότι τα ονόματα και οι φωτογραφίες που είχαν ξηλωθεί, είχαν εναποτεθεί μαζικά σε δύο χώρους, δίπλα στο κοντέινερ με τα σκουπίδια και τα άχρηστα υλικά, από τους οποίους ο ένας ήταν μέσα στα νερά και τις λάσπες.

Σύμφωνα με τις διαμαρτυρίες που δεχθήκαμε, η επιχείρηση ξηλώματος και ασέβειας των νεκρών, πραγματοποιήθηκε το πρωί της περασμένης Πέμπτης με εντολή της αρμόδιας αντιδημάρχου Πιπίνας Κουμάντου. Οι συμπολίτες μας – συγγενείς των νεκρών διαμαρτύρονταν ότι έγιναν όλα αυτά χωρίς οι ίδιοι να έχουν ενημέρωση από τον Δήμο, χωρίς να έχουν την παραμικρή ειδοποίηση, ώστε να ξηλώσουν οι ίδιοι ή να είναι παρόντες στο ξήλωμα και να πάρουν τις φωτογραφίες των ανθρώπων τους και να μην τις βρουν πεταμένες στα νερά και τις λάσπες.

“Μπορεί τα στεφανάκια και τα καντηλάκια στις μαρμάρινες θήκες να είναι αντιαισθητικά και να πρέπει να αφαιρεθούν, όμως, οι φωτογραφίες των ανθρώπων μας τι τους ενοχλούν; Θα πρέπει να βλέπουμε έναν αριθμό;”, αναρωτήθηκε θυμωμένη μια συμπολίτισσά μας.

Στο νεκροταφείο που πήγαμε χθες το μεσημέρι, βρήκαμε μια γυναίκα να φωνάζει οργισμένη για το ξήλωμα, για ασέβεια στους νεκρούς από τη δημοτική αρχή και να στέλνει μήνυμα να μην τολμήσουν να πειράξουν τον άνθρωπό της, να μην βγάλουν τη φωτογραφία του και να τον αφήσουν μόνο με αριθμό.

Μια άλλη γυναίκα έψαχνε να βρει τη φωτογραφία της μητέρας της και μέσα στα νερά και τις λάσπες και δεν μπορούσε να τη βρει, διαμαρτυρόμενη πως είναι πολλοί οι αριθμοί και δεν μπορεί να βρει εύκολα τη θήκη με τα οστά της μητέρας της.