Το πρωί τελέστηκε δοξολογία στον ναό του Αγίου Νικολάου από τον εφημέριο του ναού Γεώργιο Γιαννόπουλο και τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο εκπαιδευτικός Πάνος Πετρόπουλος, διευθυντής του 5ου Λυκείου Καλαμάτας.
Αργότερα, στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης απέναντι από το ιστορικό Δημαρχείο της πόλης, εψάλη επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκαν στεφάνια από την εκπρόσωπο της κυβέρνησης Ολγα Καφετζοπούλου – γ.γ. Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας, τον βουλευτή Μίλτο Χρυσομάλλη ως εκπρόσωπο της Βουλής, τον αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας Στάθη Αναστασόπουλο, τον δήμαρχο Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλο, τον ανώτερο διοικητή Φρουράς Καλαμάτας - διοικητή του 9ου Συντάγματος Πεζικού – συνταγματάρχη Γεώργιο Χαρίτο και τον εκπαιδευτικό Παν. Πετρόπουλο, τιμής ένεκεν, ως εκπρόσωπο των Οργανώσεων Εθνικής Αντίστασης. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των ένδοξων νεκρών του έθνους και με την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου. Τιμές απέδωσε άγημα από το 9ο Σύνταγμα Πεζικού.
Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
“Σήμερα τιμούμε μια από τις λαμπρές και ηρωικές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας: την Εθνική Αντίσταση 1941-1944”, επισήμανε στην ομιλία του ο εκπαιδευτικός Πάνος Πετρόπουλος. Και διευκρίνισε: “Την τριετία όπου ο ελληνικός λαός, παρά τον πόνο και τη φτώχεια ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στις δυνάμεις του ναζισμού και του φασισμού, γράφοντας ιστορία αντάξια των ενδόξων προγόνων του”.
Αναφέρθηκε στον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, που τη νύχτα της 30ης Μαΐου 1941 κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη, στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ, στον Αρη Βελουχιώτη, τον Ναπολέοντα Ζέρβα και τον Δημήτρη Ψαρρό, στους μητροπολίτες Κοζάνης και Σερβίων Ιωακείμ, Ηλείας Αντώνιο, Σάμου και Ικαρίας Ειρηναίο, Χίου Ιωακείμ και Χαλκίδας Γρηγόριο, καθώς και στον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο.
Ο ομιλητής σημείωσε ότι “με νόμο της Πολιτείας ο ΕΔΕΣ και ο ΕΑΜ έχουν αναγνωρισθεί ως οι δύο κύριες οργανώσεις της ενιαίας Εθνικής Αντίστασης 1941-1944. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου τη νύχτα της 25ης προς 26η Νοεμβρίου 1942 – που η Ουνέσκο έχει χαρακτηρίσει ως «σύμβολο της παγκόσμιας αντιστασιακής κληρονομιάς» - αποτελεί κορυφαία πράξη συνεργασίας των ελληνικών αντιστασιακών δυνάμεων και των συμμάχων. Μια ενέργεια που καθυστέρησε τις δυνάμεις του Αξονα στο αφρικανικό μέτωπο κι ενίσχυσε το ηθικό ολόκληρης της Ευρώπης. Το 1982 με απόφαση της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, η επέτειος της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου θα αποτελούσε την ημερομηνία επίσημου εορτασμού της Εθνικής Αντίστασης.
Σήμερα τιμούμε, ακόμη, τους ήρωες της Καισαριανής, του Χαϊδαρίου, των Καλαβρύτων, της Βιάννου, του Διστόμου και τόσων άλλων χωριών και πόλεων που μαρτύρησαν από τις λεηλασίες του κατακτητή. Χιλιάδες αγωνιστές στάθηκαν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα με πίστη στις ιδέες της ελευθερίας.
Στη Μεσσηνία σημειώνεται η δράση του 9ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, όπου αντιμετωπίζει τις γερμανικές φάλαγγες με ηρωισμό, προκαλώντας στους Γερμανούς τεράστιες απώλειες. Τα ορεινά χωριά της Μεσσηνίας αποτέλεσαν προπύργια της Αντίστασης και βοήθησαν σημαντικά στο να φτάσουμε στην Απελευθέρωση της Καλαμάτας τον Σεπτέμβριο του 1944, με παρουσία χιλιάδων πολιτών”.
Συνεχίζοντας, παρατήρησε ότι “η συντριβή της Αντίστασης επιδιώχθηκε με αντίποινα, που εφαρμόστηκαν με τη μορφή αμέτρητων εκτελέσεων και καταστροφή οικισμών και ατομικών περιουσιών στην περιφέρεια”. Και αναφέρθηκε στα αντίποινα στον Αετό, όπου τον Σεπτέμβριο του 1943 οι Γερμανοί βομβάρδισαν κι έκαψαν το χωριό, εκτελώντας και καίγοντας ζωντανούς κατοίκους του χωριού και γειτονικών οικισμών, καθώς και στην πόλη της Καλαμάτας, “μαρτυρική πόλη με δεκάδες εκτελέσεις αντιστασιακών και συγγενών τους”.
Ο Π. Πετρόπουλος επισήμανε ότι “η Εθνική Αντίσταση υπενθυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται - κατακτάται” και σημείωσε: “Σήμερα σε μια εποχή που η ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή δοκιμάζονται, το παράδειγμα εκείνων που αψήφησαν τον φόβο, μας δείχνει τον δρόμο της ευθύνης και της συνειδητής στάσης ζωής
Το χρέος μας δεν είναι απλώς να θυμόμαστε. Είναι να διδάσκουμε, να μελετούμε, να τιμούμε. Να υπερασπιζόμαστε έμπρακτα τις αξίες της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της αντίστασης σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού. Ας κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα της Εθνικής Αντίστασης, γιατί, όπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος στον «Επιτάφιο», «Το αίμα που χύθηκε, δεν ζητά εκδίκηση, μα δικαίωση». Και η δικαίωση έρχεται, όταν η ιστορική μνήμη γίνεται πυξίδα του μέλλοντος. Οπως γράφτηκε το 1945: «Δεν πολέμησαν για την υστεροφημία, πολέμησαν για να μείνει ο τόπος μας όρθιος.”.
