Του Κώστα Μπούρα
Την εβδομάδα που μας πέρασε είχαμε το λουκέτο στα ΕΛΤΑ Κυπαρισσίας, το οποίο πήρε προσωρινή αναστολή για 3 μήνες όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε. Από την άλλη για κάθε λουκέτο έχουμε ένα ψήφισμα, κάποιες ανακοινώσεις και άντε και καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Όλο αυτό μου θυμίζει μια ατάκα- με αρκετό χιούμορ- που έχω ακούσει από παλαίμαχο ποδοσφαιριστή τοπικής ομάδας μετά από βαριά ήττα της ομάδας του «γκολ εκείνοι, σέντρα εμείς … τους σπάσαμε τα νεύρα». Φυσικά τα λουκέτα που μπαίνουν δεν είναι για χιούμορ και για αστεία. Είναι μια πραγματικότητα οδυνηρή, το ξεκάθαρο σημάδι ότι η επαρχία συρρικνώνεται. Ότι στο όνομα της ψηφιακής εποχής και της ευημερίας των οικονομικών δεικτών πρέπει να γίνουν αναδιαρθρώσεις. Αναδιαρθρώσεις όμως χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας, ο κοινωνικός τους χαρακτήρας, ο αντίκτυπος τους σε κάθε πολίτη, στον κάτοικο του κάθε χωριού ή της κάθε πόλης. Οι υπηρεσίες δεν θα πρέπει να είναι μόνο για να παράγουν θετικό ισοζύγιο αλλά πρωτίστως να εξυπηρετούν το κάθε πολίτη και ας έχει κόστος.
Το κλείσιμο των τοπικών ταχυδρομείων δεν ήρθε από το πουθενά είναι μέρος μιας ευρύτερης τάσης συρρίκνωσης υπηρεσιών στην περιφέρεια. Στην Τριφυλία τα τελευταία χρόνια, όπως έχουμε αναφέρει και παλιότερα έχουν κλείσει όχι και λίγες υπηρεσίες σε όλες τις πόλεις, Αστυνομικά Τμήματα, Εφορίες, Γραφεία ΙΚΑ, υποκαταστήματα τραπεζών, Γραφεία ΔΕΗ, Ειρηνοδικεία, το Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας εντάχθηκε σε αυτό της Καλαμάτας, το ίδιο και το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας το οποίο μάλιστα έχει μπροστά του την κατάρτιση του ενιαίου οργανισμού λειτουργίας τους. Όλα αυτά σε μια περιοχή που έχει μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα που πηγάζει κυρίως από τον αγροτικό τομέα δευτερευόντως από το τουρισμό. Η οποία όπως φαίνεται δεν παίζει κανένα ρόλο και δεν λαμβάνεται υπόψη στα γραφεία των τεχνοκρατών και εκεί που παίρνονται οι πολιτικές αποφάσεις.
Απέναντι σε όλα αυτά αυτό που βλέπουμε είναι κάποια ψηφίσματα κάθε φορά για κάθε τι που χάνεται από τη περιοχή , κάποιες ανακοινώσεις , αλλά και ορισμένες φορές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χωρίς όμως να κινητοποιείται ο όγκος της τοπικής κοινωνίας. Όπως όλα δείχνουν αυτά δεν αρκούν ούτε και είναι ικανά «όπλα» για να ανατρέψουν την κατάσταση. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι βασικές δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι απλά μαθηματικά : έσοδα μείον έξοδα για να δούμε αν έχουμε κέρδος ή ζημιά. Είναι σημαντικό ζωτικό κομμάτι στο οργανισμό της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Που εξυπηρετεί το κάθε πολίτη , που αποτελεί σημαντικό κρίκο στη τοπική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα από πόλεις της περιοχής που έχουν αποδυναμωθεί από δημόσιες υπηρεσίες , πόσο έχουν επηρεαστεί οι τοπικές τους οικονομίες. Ενώ δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε και τις άμεσες οικονομικές επιπτώσεις που βιώνει ο κάθε κάτοικος της περιοχής όταν χρειάζεται να μετακινηθεί για μια υπηρεσία. Επίσης όταν αποδυναμώνεις μια υπηρεσία πριν την κλείσεις είναι φυσικό επόμενο να έχει μειωμένα οικονομικά αποτελέσματα σαν υπηρεσία και να τη βλέπεις ως αρνητικό οικονομικό συντελεστή.
Σε όλο αυτό το πάζλ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που είναι οι ηλικιωμένοι, αν δεν μπορούν να ενταχθούν στη ψηφιακή εποχή ή αν δεν μπορούν να μετακινηθούν; θα πρέπει να μείνουν εκτός των παρεχόμενων υπηρεσιών που δικαιούνται.
Όλο αυτό πιστεύω δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, κάθε τι που κλείνει σε μια περιοχή την αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο και όσο πιο αποδυναμωμένη μια περιοχή τόσο εκτιμάται ότι δε χρειάζεται μια υπηρεσία. Χωρίς να θέλω να πω ότι μια υπηρεσία σε μια περιοχή θα φέρει την ανάπτυξη, αλλά σίγουρα μια περιοχή χωρίς καμία υπηρεσία δεν θα είναι και ελκυστική για την όποια ανάπτυξη θα μπορούσε να έχει.
