Στην Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα είναι και Φως. Πως κάνει την παρουσία του στον κόσμο αυτό το Φως; Ένα Φως, το οποίο γίνεται γνωστό σε κάποιους ανθρώπους στην Εκκλησία του Χριστού. Ένα Φως που κάνει τους ανθρώπους πνευματικούς. Αλλά ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος και τι είναι η πνευματικότητα;

Μπορεί με εξωτερικά χαρακτηριστικά να είναι κανείς εντός της Εκκλησίας να καυχάται για την πνευματικότητά του, να έχει πιστούς οπαδούς που τον ακολουθούν, αλλά αυτός δεν έχει αγιοπνευματικότητα, δεν έχει το Φώς του Χριστού, μόνο επειδή καυχάται και γιατί τον ακολουθούν άλλοι πιστοί και γιατί τις περισσότερες φορές υποκαθιστά ή και αντικαθιστά τους λόγους του Ευαγγελίου του Χριστού με τους δικούς τους λόγους, όσο σοφοί και αν είναι. Χρησιμοποιεί ωραίες φράσεις, όμορφες λέξεις και θέλγει τους πιστούς, αλλά το φως που παροδικά εκπέμπει είναι ψεύτικο και δεν είναι το Φως του Χριστού, το Φως του Αγίου Πνεύματος.

Ο πνευματικός εκκλησιαστικός άνθρωπος είναι αυστηρός με τον εαυτό του και επιεικής με τους άλλους. Σε αντίθεση με τους πολλούς ανθρώπους του κόσμου τούτου, οι οποίοι μπορεί να είναι μεγάλοι επιστήμονες, μεγάλοι διανοούμενοι, μεγάλοι καλλιτέχνες και έχουν πολλά ανθρώπινα φώτα, αλλά είναι σκοτεινοί, έχουν σκοτάδια στην καρδιά, ακόμη και αν φαινομενικά έχουν θερμότητα συναισθημάτων. Οι κοσμικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που άλλα σου λένε και άλλα κάνουν, επειδή είναι κομπλεξικοί και κυρίως επειδή ζηλεύουν ή επειδή είναι ψωροφαντασμένοι και νομίζουν ότι είναι ικανοί να ρυθμίζουν τα πράγματα της κοινωνίας και της εκκλησιαστικής κοινότητας από την καρέκλα του καφενείου, ενώ είναι ανίκανοι να κόψουν και ένα κομμάτι ψωμί, αυτοί οι άνθρωποι ούτε καθαρότητα έχουν, ούτε με διαύγεια σκέπτονται, ούτε αληθινή θερμότητα συναισθημάτων έχουν και είναι υποκριτές και ανειλικρινείς. Όλα αυτά εκδηλώνονται με την γλώσσα, με την ομιλία, με τον διάλογο. Οι κοσμικοί άνθρωποι εύκολα πέφτουν στην κατάκριση, η οποία βλέπει τις ελλείψεις των άλλων.

Οι πνευματικοί αντίθετα άνθρωποι έχοντες υπόψη την διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση είναι επιεικείς και αγαπητικοί με τους άλλους και αυστηροί με τα λάθη τους και έχουν γλώσσα καθαρή και διάφανη χωρίς βρωμιά και συκοφαντία, δεν καταλαλούν προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα λάθη τους υπερασπιζόμενοι το μικροσυμφέρον τους, το οποίο μπορεί να είναι χρήμα, δόξα και κάλυψη των ψυχολογικών τους προβλημάτων, τα οποία έχουν ως ανερμάτιστοι άνθρωποι.

Ο αγιοπνευματικός άνθρωπος είναι καθαρός και ειλικρινής. Δηλαδή ότι λέγει και βλέπει είναι καθαρά και ότι είναι στην γλώσσα του είναι και στην καρδιά του και μπορεί με ειλικρίνεια να συνβιώνει στον κοινωνικό του περίγυρο.

Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι είναι και πλούσιοι και δοτικοί. Όσο περισσότερο δίνουν τόσο περισσότερο έχουν και όσα περισσότερα έχουν τόσο περισσότερα δίνουν. Είναι πηγή δωρεών αστείρευτη.

Ο αγιοπνευματικός άνθρωπος, ο οποίος έχει την αγάπη του Θεού και το Φως του Χριστού στην καρδία του ζεί την κοινωνία, την ενότητα την οποία πραγματώνει στην εκκλησιαστική σύναξη, στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.