Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τό βράδυ τοῦ Μεγ. Σαββάτου, τήν πανίερη νύκτα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ περνᾶμε ἀπό τά δάκρυα καί τήν θλίψη, στή χαρά καί τόν θρίαμβο. Περνᾶμε ἀπό τόν Σταυρό στήν Ἀνάσταση, πού σημαίνει ἀπό τόν θάνατο στή ζωή.

Ἑορτάζουμε Πάσχα. Πάσχα, τό τερπνόν, Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον. Δηλαδή, διάβαση πραγματοποιοῦμε ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς. Καί τό σκοτάδι εἶναι ἡ κακία, ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος. Φῶς εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ συγχώρηση, ὁ Χριστός. Ὁ Ἴδιος τό διεκήρυξε: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8,12). Καί στή συνέχεια μᾶς δίδαξε: «Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8,12).

Δηλαδή, ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα καί πρoθυμία ὑπακοῆς στούς λόγους μου, δέν θά περπατήσει οὔτε θά εὑρεθεῖ στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θά ἔχει μέσα του τό ζωηφόρο καί πνευματικό φῶς πού προέρχεται ἀπό τό Θεό.

Ἔτσι μέ τήν Ἀνάστασή Του, ὅλα εἶναι λουσμένα στό φῶς. Γινόμαστε πλέον ἄνθρωποι τοῦ ἀληθινοῦ φωτός. Ὁ θάνατος κατανικήθηκε. Ὁ τάφος κενός. «Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες». Αὐτοί ἔχουν πλέον κατακρημνισθεῖ. «Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι» γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται», δηλαδή, ἡ ζωή κυριαρχεῖ.

Καί μεῖς, οἱ πιστοί συμμαρτυροῦμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι μῦθος. Εἶναι ἀληθινό γεγονός. Συμμαρτυροῦμε, ὄχι μόνο μέ τά ἀποδεικτικά σημεῖα τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου γιά σαράντα ἡμέρες, ἀλλά καί μέ τήν ἀναστάσιμη ζωή μας. Ζεῖ μέσα μας, ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Καί ἔτσι εἶναι πάντα παρών στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί στή βιοτή ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, πού πιστεύουν καί ἀκολουθοῦν τήν θεία καί αἰώνια διδασκαλία Του.

Τέκνα ἀγαπητά,

Εἴθε ὁ Ἀναστάς Κύριος νά παρέχει σ' ὅλους μας τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του ὥστε νά νεκρώνουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἀνασταίνεται μέσα στίς ψυχές μας, ὁ νέος ἄνθρωπος, ὁ ἐν Χριστῷ, ἄδοντες καί λέγοντες πάντοτε:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Μετά πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’