Ανάμεσά τους η πολυαναμενόμενη ταινία του ξεχωριστού Πολ Τόμας Άντερσον «Μία Μάχη Μετά την Άλλη», με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και η επιστροφή της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, με το δραματικό γουέστερν «Harvest», ενώ το ενδιαφέρον του έχει και το βιογραφικό δράμα «Μπερλινγκουέρ: Η Μεγάλη Φιλοδοξία», με τον Έλιο Τζερμάνο.
Μια Μάχη Μετά την Άλλη
("One Battle After Another") Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Πολ Τόμας Άντερσον, με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Σον Πεν, Μπενίσιο ντελ Τόρο, Ρετζίνα Χολ, Τεγιάνα Τέιλορ, Τσέις Ινφινίτι κα.
Η τελευταία ταινία του σπουδαίου Πολ Τόμας Άντερσον δικαιώνει πλήρως την προσμονή, καθώς για μία ακόμη φορά καταφέρνει, με τον δικό του ξεχωριστό σαγηνευτικό τρόπο, να μας ξελογιάσει.
Ο δημιουργός των «Θα Χυθεί Αίμα», «Μανόλια», «Αόρατη Κλωστή» και «Πίτσα Γλυκόριζα» θα μας βάλει στον σύγχρονο αμερικάνικο εφιάλτη, σε VistaVision, μέσα από μία περιπετειώδη μαύρη κωμωδία, με εκκωφαντικές εκρήξεις και ανταλλαγές πυρών, κυνηγητά και σκανδαλιστικές εικόνες, αλλά οικείες δυστυχώς στη σημερινή πραγματικότητα.
Ο Άντερσον θα ξανασυναντηθεί με τον συγγραφέα Τόμας Πίτσον, έπειτα από το «Έμφυτο Ελάττωμα», που μετέφερε το 2014 στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά διασκευάζοντας χαλαρά το μυθιστόρημα του τελευταίου «Vineland» - ένα σχέδιο που είχε από χρόνια. Κρατώντας ό,τι τού ήταν μόνο χρήσιμο από το μυθιστόρημα, ο Άντερσον θα στήσει δεξιοτεχνικά ένα αν μη τι άλλο παράξενο θρίλερ δράσης, με έντονες δόσεις πικάντικης ενέργειας, μιλώντας για τη μεταμορφωμένη πολιτική αγανάκτηση. Μία παραλλαγή της πλέον αναγνωρίσιμης ιδέας, για την αντικουλτούρα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα ως φάρσα την επικράτηση της αμερικάνικης παρανοϊκής πολιτικής, συνοδευόμενης από την συγκλονιστική, γεμάτη νεύρο μουσική επένδυση του Τζόνι Γκρίνγουντ.
Παράλληλα, όμως, μιλά και για μια δυσλειτουργική σχέση πατέρα - κόρης, σε έναν ιδιόμορφο συμβολισμό σε σχέση με τον χωρισμό παιδιών και γονέων μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό.
Μια επαναστατική ομάδα, γνωστή ως French 75, ξεκινά μια επιχείρηση στα σύνορα Μεξικού - ΗΠΑ, παίρνοντας ομήρους τους αξιωματικούς και απελευθερώνοντας τους μετανάστες. Η ομάδα, που έχει αρχηγό την Περφίντια, εξαπολύει την οργή της προς τον συνταγματάρχη Στίβεν Λόκτζοου ταπεινώνοντας τον σεξουαλικά πριν τον πετάξει έξω από τη βάση φύλαξης παράνομων μεταναστών. Στον συνταγματάρχη θα γίνει εμμονή η ταπείνωσή του και κυρίως με την Περφίντια, που την θεωρεί κατώτερο άνθρωπο, λόγω των ρατσιστικών πεποιθήσεών του, αλλά και της ιδιαίτερης σεξουαλικής του ζωής. Δεκάξι χρόνια αργότερα, ο Μπομπ με την έφηβη πλέον κόρη του, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και πάλι τον Λόκτζοου...
Ξεκινώντας με το γκάζι σανιδωμένο, ο Άντερσον θα μεταδώσει την τρέλα της εποχής, με απίστευτες σκηνές δράσης - η καταδίωξη του αυτοκινήτου ασύγκριτη - και ταυτόχρονα σκαρώνοντας σαρδόνια χαρακτήρες, που πυροδοτούν το φιλμ και το εντάσσουν ανάμεσα στις πιο παράλογες κωμωδίες.
Για 162 λεπτά, όσο διαρκεί και η ταινία - θα μπορούσε ίσως να είναι λίγο πιο μαζεμένη, ο Άντερσον δεν αφήνει ούτε στιγμή τον θεατή να χαλαρώσει, αποδεικνύοντας ότι η εξέγερση και ο ανθρωπισμός παραμένουν βασικές ανάγκες για να προχωρήσει η ανθρωπότητα.
Το δυνατό σενάριο έχει στο επίκεντρό του μια διαχρονική ιστορία αντίστασης, που συνδέεται παιχνιδιάρικα με την εξέγερση, την οργή για τα όσα αποφασίζονται εν αγνοία των λαών, ενώ ο Άντερσον κινηματογραφεί με ηλεκτρική ενέργεια, παραδίδοντας ένα διασκεδαστικό και συνάμα τελικά συγκινητικό φιλμ, για τους ανθρώπους που εγκλωβίζονται στο σημερινό χάος, μία μηχανή που μπορεί να αλέσει τα πάντα, ακόμη και τις ιδέες.
Σταθερή αξία ο Ντι Κάπριο, όπως και ο - στα όρια του καρτούν - Σον Πεν, ενώ αρκετά καλές είναι οι επιδόσεις και του υπόλοιπου καστ, απ' το οποίο ξεχωρίζει εμφανώς ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο, που μάλλον έχει κλείσει από τώρα θέση για το Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Όταν ο σατανικός τους αντίπαλος ξαναεμφανίζεται έπειτα από 16 χρόνια, μια ομάδα πρώην επαναστατών επανενώνεται για να σώσει την κόρη ενός από τα μέλη της.
Harvest
("Harvest") Δραματικό γουέστερν φαντασίας, διεθνούς συμπαραγωγής 2024, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, με τους Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Χάρι Μέλινγκ, Ρόζι ΜακΓιούεν, Φρανκ Ντίλαν κα.
Αδιαμφισβήτητα καλογυρισμένο, σκληρό και ιδιαιτέρως απαισιόδοξο, το τελευταίο φιλμ της Αθηνάς Τσαγγάρη, έπειτα από εννέα χρόνια και το καυστικό «Chevalier», σηματοδοτεί μία εντυπωσιακή επιστροφή.
Μία επιστροφή που συνοδεύεται από μία διεθνή συμπαραγωγή, ξένους ηθοποιούς και συντελεστές, γυρισμένο στους καθηλωτικούς φυσικούς χώρους στα δυτικά των Χάιλαντς, σε φιλμ 16mm και με εφόδιο την πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Το στόρι, σε μια απροσδιόριστη εποχή, πριν από την έλευση των μηχανών, με τους ανθρώπους να κουβαλούν παγανιστικά ήθη, τοποθετημένο στο πέρασμα από τη φεουδαρχία στην απαρχή του καπιταλισμού, αποτυπώνει μια αχανή διαδρομή, εικονογραφημένο σαν ένα πίνακα στην παράδοση των Φλαμανδών ζωγράφων.
Αν και το σενάριο στηρίζεται στο ομώνυμο βραβευμένο μυθιστόρημα του Τζιμ Γκρέις, το φιλμ θέλει να μιλήσει για μια ιστορική στιγμή που άλλαξε για πάντα τη μορφή του κόσμου, δραματοποιώντας εν πολλοίς καθοριστικά γεγονότα, που έγιναν πολιτική ιδεολογία, όπως η αρπαγή των δημόσιων πόρων, η εκμετάλλευση της εργασίας και ο νόμος της υπεραξίας, όλα αυτά μέσα από την προσέγγιση ενός νεο-γουέστερν, με περιφράξεις και παλικαράδες και τη μετατροπή των αγροτών σε εργάτες χωρίς κανένα δικαίωμα.
Σε μια κοινότητα αγροτών, που δουλεύουν στην περιουσία ενός άβουλου γαιοκτήμονα, καλλιεργώντας τη γη πατροπαράδοτα, θα φτάσει απροσδόκητα μία αλλαγή, πρώτα με τον χαρτογράφο, που θα έρθει για να καταγράψει την περιουσία του και τα σύνορά της και αμέσως μετά από τρεις ξένους, δυο άντρες και μια γυναίκα, που αρχικά είναι άγνωστο από πού ήρθαν. Η αλλαγή αυτή θα γίνει καθοριστική με την άφιξη ενός ξαδέλφου του γαιοκτήμονα και αληθινού ιδιοκτήτη της γης, που έχει μεγάλα σχέδια. Τα χωράφια θα σταματήσουν να καλλιεργούνται - αντί για στάρι, θα βόσκουν πρόβατα - οι περισσότεροι χωρικοί θα μείνουν χωρίς δουλειά, ενώ όλοι μιλούν για μια κατάρα που έφεραν οι ξένοι.
Στη νέα εποχή, που ονειρεύεται ο ιδιοκτήτης της γης, οι πηγές πλούτου περιορίζονται στους λίγους, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Οι χωρικοί νομίζουν ότι είναι μία κατάρα, ενώ είναι το τραχύ πρόσωπο του καπιταλισμού, κάτι που η σκηνοθέτιδα μεταφέρει δεξιοτεχνικά και αφήνει να εννοηθεί σαφώς ότι δεν υπάρχουν και πολλές διαφορές από το σήμερα, δημιουργώντας μια βαθιά μελαγχολία, για την πορεία της ιστορίας και κυρίως την αδυναμία του απλού ανθρώπου να αποτρέψει μια δυσάρεστη εξέλιξη.
Φωτογραφημένο με φυσικό φως, έξοχα από τον διευθυντή φωτογραφίας Σον Πράις Γουίλιαμς, η Τσαγγάρη μεταφέρει με συναρπαστικό τρόπο την ατμόσφαιρα και την αυθεντικότητα του τόπου και σε βάζει σταδιακά στο σύμπαν της ταινίας, λίγο πριν την καταστροφή.
Μία πορεία προδιαγραμμένη, καθώς η μία τραγωδία διαδέχεται την άλλη, ενώ η μικρή αχτίδα φωτός και ελπίδας, για αναστροφή των γεγονότων, σκοτεινιάζει από τη βαριά σκιά της ιστορίας και της αναπόφευκτης δημιουργίας ενός αδυσώπητου κόσμου.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Κατά τη διάρκεια επτά παραισθησιογόνων ημερών, ένα ανώνυμο χωριό, σ' έναν απροσδιόριστο χρόνο, εξαφανίζεται. Μέσα σε αυτό, ο Γουόλτερ Θερσκ, ένας αστός που έγινε αγρότης, και ο λόρδος Τσαρλς Κεντ, γαιοκτήμονας της περιοχής, είναι δυο παιδικοί φίλοι που προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν μια εισβολή από τον έξω κόσμο: την πληγή της νεωτερικότητας.
Μπερλινγκουέρ: Η Μεγάλη Φιλοδοξία
("Berlinguer - La grande ambizione") Βιογραφικό δράμα, ιταλικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Αντρέα Σέγκρε, με τους Έλιο Τζερμάνο, Πάολο Πιερομπόν, Ρομπέρτο Τσίτραν, Έλενα Ραντονίτσιτς, Φαμπρίτσια Σάκι, Πάολο Καλαμπρέζι κα.
Η δεκαετία του '70, στην οποία επικεντρώνεται η ταινία του Αντρέα Σέγκρε, μοιάζει τόσο μακρινή πλέον, που δύσκολα μπορεί να κατανοήσει ένας νέος άνθρωπος, που έχει μάθει να ζει μέσα από ψηφιακές τεχνολογίες, οθόνες, βαλλόμενος από ιδέες για την ατομικότητα, τον καταναλωτισμό, τις νέες θρησκείες του χρήματος και της επιστήμης.
Ο Αντρέα Σεγκρέ, θα μας μεταφέρει στην καυτή δεκαετία του '70 και στην ιστορία του εμβληματικού ηγέτη της αριστεράς στην Ιταλία, Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος, που είχε κοντά δυο εκατομμύρια μέλη και πάνω από 12 εκατομμύρια ψηφοφόρους και αποτελούσε το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη.
Αποτέλεσμα της χαρισματικής προσωπικότητας του Μπερλιγκουέρ (υποδύεται εξαιρετικά ο Έλιο Τζερμάνο), που φτάνοντας στο αποκορύφωμά του επιδίωξε να συμφιλιώσει τον σοσιαλισμό με τη δημοκρατία («ευρωκομμουνισμός»), επιχειρώντας διάλογο με το αντίπαλον δέος, τη Χριστιανοδημοκρατία, τον φημισμένο «Ιστορικό Συμβιβασμό», ο οποίος πολεμήθηκε από ακραίες αριστερίστικες οργανώσεις και από ξένες δυνάμεις που έβλεπαν ως θανάσιμο κίνδυνο την είσοδο των κομμουνιστών σε μια κυβέρνηση δυτικής χώρας.
Το φιλμ, που ακολουθεί μία φόρμα δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, μας μεταφέρει ικανοποιητικά στην εποχή εκείνη, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον Μπερλιγκουέρ, που προκάλεσε τη δυσφορία και της τότε Σοβιετικής Ένωσης, αν και ο λαός τον έβλεπε ως τη μεγάλη ελπίδα για αλλαγή. Βεβαίως δεν λείπουν από το φιλμ ούτε οι σοβιετικοί ηγέτες, ούτε ο Άλντο Μόρο, που η δολοφονία του τερμάτισε κάθε συζήτηση για τον ιστορικό συμβιβασμό, ούτε και ο «Il Divo» Τζούλιο Αντρεότι, αυτή η «αλεπού» της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.
Είναι φανερό ότι ο Σέγκρε, γνωστός δημιουργός ντοκιμαντέρ, θα βασίσει το φιλμ στη σχολαστική έρευνα που έκανε, με στόχο την ανάδειξη των σκέψεων και των λόγων του Μπερλιγκουέρ, ενσωματώνοντας έξοχα αρχειακό υλικό, δίνοντας έναν ισχυρό τόνο νοσταλγίας, αλλά και μιας μελαγχολίας, για τη χαμένη ευκαιρία και κυρίως για την πορεία που έλαβαν λίγες δεκαετίες μετά η Ιταλία, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και το διεθνές πολιτικό στερέωμα. Πάντως, ο Σέγκρε φαίνεται ανήμπορος να μπει στους δαιδαλώδεις δρόμους της ιταλικής πολιτικής εκείνης της εποχής και να απαντήσει για την αποτυχία του ανθρώπου που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, τη γιγάντωση ενός κινήματος, που όπως αποδείχθηκε, στηριζόταν σε πήλινα πόδια.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, Γενικός Γραμματέας του πιο ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος στον δυτικό κόσμο, επιδίωξε να φέρει τους κομμουνιστές στην εξουσία στην Ιταλία. Από το 1973, όταν γλίτωσε από επίθεση των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών, έως τη δολοφονία του βασικού του συμμάχου, Άλντο Μόρο, το 1978, ξετυλίγεται η ιστορία ενός ανθρώπου που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, αλλά απέτυχε.
Χαμένα Όνειρα
("Dreams") Αισθηματικό δράμα, μεξικάνικης και αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Μισέλ Φράνκο, με τους Τζέσικα Τσαστέιν, Ισαάκ Ερνάντες, Ρούπερτ Φρεντ, Μάρσαλ Μπελ κα.
Αν και η ταινία του αξιοπρόσεκτου Μισέλ Φράνκο διαθέτει όλα τα στοιχεία για μία συναρπαστική ταινία, αφηγούμενος μία ιστορία ερωτικής εμμονής, καταπίεσης, εκμετάλλευσης των αδυναμιών και της ταξικής θέσης, με φόντο το μεταναστευτικό ζήτημα και την ηλικιακή διαφορά, το αποτέλεσμα είναι κατώτερο του αναμενόμενου.
Όχι, ότι η ταινία του, στην οποία ξανασυναντιέται με την Οσκαρική Τζέσικα Τσαστέιν, δεν έχει το ενδιαφέρον της, τις δυνατές στιγμές της ή τον ερωτισμό της, καθώς και τις σαφείς απόψεις του για τον ρατσισμό, που κρύβεται πίσω από φιλανθρωπίες και άλλες προβεβλημένες ενέργειες πολιτικής ορθότητας, αλλά στο τέλος θολώνει τους κεντρικούς χαρακτήρες του και μαζί το νόημα που ήθελε να περάσει.
Ο Φερνάντο, ένας Μεξικανός νεαρός χορευτής με φιλοδοξίες, δεν μπορεί στη χώρα του να εκπληρώσει τα όνειρά του. Γι' αυτό και περνάει παράνομα τα σύνορα από το Σαν Αντόνιο στην Καλιφόρνια ως ένας ακόμα «λαθραίος» σ' ένα καμιόνι με άλλους μετανάστες. Ρισκάρει τα πάντα για να βρεθεί στο Σαν Φρανσίσκο, εκεί που μένει η ερωμένη του. Η Tζένιφερ, μεγαλύτερή του και μεγαλοαστή, η οποία είναι εγκλωβισμένη στις συνθήκες τής κόρης ενός πολυεκατομμυριούχου επιχειρηματία που χρηματοδοτεί τις τέχνες - τόσο στην Αμερική, όσο και στο Μεξικό. Χορηγίες που τους έφεραν κοντά και ως παράνομοι εραστές , ονειρεύτηκαν μαζί έναν κόσμο που θα αποδεχθεί τη σχέση τους και μπορεί να δώσει την πολυπόθητη υπηκοότητα στον Φερνάντο.
Μια ερωτική σχέση εκμετάλλευσης αλλήλων, με την ώριμη γυναίκα να εκμεταλλεύεται τα πλούτη και την κοινωνική της θέση και ο νεαρός χορευτής, τις ερωτικές του επιδόσεις, φυσικά δεν μπορεί να έχει καλό τέλος.
Έτσι τα όνειρά τους διαψεύδονται, όπως και οι προσδοκίες του κοινού, καθώς ο Φράνκο ακολουθεί το γνώριμο σκηνοθετικό του μοτίβο (ψυχρός, κυνικός, με ανατροπές στο φινάλε), αλλά αυτή τη φορά παγιδεύεται σε ένα σενάριο που βρίθει από κλισέ, χωρίς φρέσκες ιδέες, καταδικάζοντας απλοϊκά τον ρατσισμό των «φιλάνθρωπων» Αμερικάνων. Έτσι, πέρα απ' αυτό το εύρημα, που δεν το λες και ξεχωριστό, η ταινία κυλά άνευρα, με ένα τελικό ξεκάρφωτο βεβιασμένο κρεσέντο, που αφήνει ερωτηματικά για μία αμφίπλευρη τοξική σχέση και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι εγκλωβισμένο στις δικές του προκαταλήψεις.
Αυτή τη φορά, η Τζαστέιν, με την παγερή και ποζάτη ερμηνεία της, δεν τα πολυκαταφέρνει, δείχνοντας ξένο σώμα στο φιλμ, που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ ο χορευτής Ισαάκ Ερνάντες, στη δεύτερη ταινία του, αν και συμπαθής, δύσκολα μπορεί να σηκώσει το φορτίο στον ρόλο ενός παράνομου μετανάστη.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Ένα ρομάντζο ανθίζει ανάμεσα σε μια γυναίκα υψηλής κοινωνικής τάξης και έναν Μεξικανό χορευτή μπαλέτου, το οποίο περιπλέκεται από τις αντίθετες ζωές και τις κουλτούρες τους.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Κλείδωσες; Οι Αγνωστοι 2
("The Strangers: Chapter 2") Το δεύτερο μέρος της τριλογίας τρόμου, από τον Ρένι Χάρλιν, που έχει να κάνει κάποια επιτυχία από το μακρινό 1990 και το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει 2». Στον δρόμο για τον μήνα του μέλιτος, το αυτοκίνητο ενός ζευγαριού χαλάει, αναγκάζοντάς τους να καταφύγουν σε ένα απομακρυσμένο Airbnb, για να έρθουν αντιμέτωποι με τρεις μασκοφόρους. Στην αμερικάνικης παραγωγής του 2025 ταινία, πρωταγωνιστούν οι Μαντελέιν Πετς, Γκάμπριελ Μπάσο, Έμα Χόρβαθ κα.
Το Κουκλόσπιτο της Γκάμπι: Η Ταινία
("Gabby's Dollhouse: The Movie") Μεταφορά της ομώνυμης σειράς κινουμένων σχεδίων με ζωντανή δράση, σε σκηνοθεσία Ράιαν Κρέγκο και σε αμερικάνικη παραγωγή του 2025. Μια παιδική ταινία, που προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά και ο τίτλος της τα λέει όλα.
Η Συμμορία του Σηκουάνα
("La belle équipe") Γερασμένη αν και πάντα γοητευτική, κυρίως λόγω του πρωταγωνιστή, θρυλικού Ζαν Γκαμπέν και με το ενδιαφέρον της, καθώς έχει συνδεθεί με την άνοδο και την πτώση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, η ταινία, που γύρισε το 1936 ο Ζιλιέν Ντιβιβιέ («Πεπέ Λε Μοκό») έρχεται να μας θυμίσει τις ανθρώπινες αδυναμίες που μπαίνουν εμπόδιο για έναν καλύτερο κόσμο. Πέντε φτωχοί εργάτες, που κερδίζουν στο λαχείο ένα μεγάλο ποσό, συμφωνούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα για να φτιάξουν ένα συνεταιριστικό εστιατόριο δίπλα στο ποτάμι. Ωστόσο, γρήγορα θα αρχίσουν οι τριβές μεταξύ τους. Επίσης, παίζουν οι Σαρλ Βανέλ, Ρεϊμόν Εμός και Μισέλ Σεϊρέλ.
Φωτογραφία από την ταινία «Harvest» - Πηγή Φωτογραφίας: Cinobo
ΑΠΕ-ΜΠΕ
