Εδώ και αρκετό καιρό επί του μανδρότοιχου των Γυμνασίων Φιλιατρών και Γαργαλιάνων,πιθανόν και αλλού, είναι αναρτημένο ένα πανό που καταγγέλει την επαπειλούμενη,κατά τους εμπνευστές της διαμαρτυρίας,διάλυση της δημόσιας παιδείας μας.
Ως υποκινητές αυτής της διάλυσης καταγγέλονται η κυβέρνηση -η τρό'ι'κα- η Ε.Ε.,το Δ.Ν.Τ. Το καταγγελτικό κείμενο επί του ιλουστρασιόν υφάσματος υπογράφει το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών, η ΟΛΜΕ.
Πριν μπούμε όμως στην ουσία της υπόθεσης,την διάλυση της παιδείας,αξίζει να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά επί του κειμένου του πανό και του τρόπου αναγραφής του.Αμέσως προσέχει κανείς την ποικιλία χρωμάτων των λέξεων,που απαρτίζουν την πρόταση διαμαρτυρίας.Χρώματα που παραπέμπουν στα πολιτικά κόμματα που δρουν εν Ελλάδι και είναι υπεύθυνα για την όποια τύχη της παιδείας μας(πράσινο,κόκκινο,γαλάζιο).Το προφανές βέβαια είναι ότι οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές με την πολυχρωμία αυτή θέλουν να στείλουν προς τους αρμοδίους το μύνημα ότι η διαμαρτυρία τους έχει οικουμενικό χαρακτήρα και είναι πάνω και πέρα από κάθε κομματική γραμμή που παρεκλίνει από τη δική τους.
Φυσικά παραλήπτες του μυνήματος είναι και τα ξένα κέντρα που επιβουλεύονται την δόξα της σημερινής μας παιδείας και βάλθηκαν να την καταστρέψουν αφού αδυνατούν να κατανοήσουν και να αντιγράψουν...
Πέρα όμως απο τα παιχνίδια με τα χρώματα υπάρχει η ουσία και η ουσία φυσικά είναι η διάλυση της παιδείας.Και για τον πολύ κόσμο που πληρώνει πανάκριβα -ποικιλοτρόπως- την δημόσια δωρεάν παιδεία η διάλυση της έχει συντελεστεί συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια.Οπότε άδικα ανησυχεί η ΟΛΜΕ για κάτι που είναι ήδη νεκρό και φέρει και αυτή μερίδιο ευθύνης.Και αν τα συμπτώματα της παραπαιδείας των υποκινούμενων καταλήψεων από μαθητές των σχολείων,των εθιμικών πια απεργιών και της θεσμοθετημένης ήσσονος προσπάθειας εκ μέρους των διδασκόντων δεν αποδεικνύει  την συντελεσθείσα διάλυση της παιδείας,τότε όλοι οι Έλληνες,πλην της ΟΛΜΕ, ζουν στο δικό τους δωρεάν μα πανάκριβο κόσμο...
Υπάρχει βέβαια και μια μικρή-δυστυχώς- μερίδα εκπαιδευτικών που προσπαθεί να κρατήσει σε ένα υποφερτό επίπεδο τον πήχυ της εκπαίδευσης.Σε αυτόν,ο τίτλος του Δασκάλου είναι η ύψιστη τιμή,αλλά η προσπάθεια της πνίγεται από την πλειοψηφία και μοιάζει με βότσαλο σε ωκεανό λάσπης.
Βέβαια την μεγάλη ευθύνη ,διαχρονικά, για τον κατήφορο της παιδείας μας έχει η Πολιτεία που με την ανοχή της και με περίσεια ανικανότητα και υποκρισία, υπέθαλψε και εξέθρεψε τα παραπάνω χαρακτηριστικά.Ασφαλώς όχι μόνο στο χώρο της παιδείας.Ευθύνες φυσικά ως ένα σημείο έχουμε και ως γονείς, που ποτέ συντεταγμένα δεν διεκδικήσαμε για τα παιδιά μας το αυτονόητο από τους δασκάλους, περισσότερη δουλειά και δεν απαιτήσαμε από αυτά, το επίσης αυτονόητο, περισσότερο διάβασμα.Πιστέψαμε, δυστυχώς και εδώ, πως ξοδεύοντας λίγα ακόμη δανεικά θα επιφοιτούσαμε την γνώση παρακάμπτοντας τον δύσκολο δρόμο της προσπάθειας.Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγηθήκαμε.Λύτρωση από αυτό το αδιέξοδο μπορεί να δώσει η σκληρή αυτοκριτική μας και η επανεκίνηση μας ως κοινωνία με πίστη στο ρητό <<τα αγαθά κόποις κτώνται>>.Και οπωσδήποτε σε τίποτα δεν βοηθά η κινδυνολογία που σκοπίμως διαχέουν ορισμένοι, κατα κανόνα βολεμένοι του υπάρχοντος συστήματος, πως για όλα τα δεινά μας ευθύνονται οι ξένοι.Φαντάζει τουλάχιστον οξύμωρο, π.χ. η Φινλανδία,χώρα πρότυπο ως προς την παιδεία,σύμφωνα και με τον πρότινος πορφυρογέννητο πρωθυπουργό μας να εποφθαλμιά τα επιτεύγματα της αντίστοιχης δική μας και βάλθηκε να την καταστρέψει σε αγαστή συνεργασία μάλιστα με τους υπόλοιπους εταίρους μας που -τι σύμπτωση- απέχουν όλοι έτη φωτός στην εκπαίδευση από τα ισχύοντα εις το εδώ βασίλειο της ΟΛΜΕ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα ψέματα μαζί με το εύκολο χρήμα τελείωσαν.Κατά φυσική συνέπεια λοιπόν, απαιτείται περισσότερη προσπάθεια απ' όλους σε όλους τους τομείς.Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που μας προκαλεί να κερδίσουμε και όχι η διατήρηση εκβιαστικών ή χαριστικών <<κεκτημένων δικαιωμάτων>> διαφόρων φατριών που τουλάχιστον στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας είναι όχι μόνο επικίνδυνα αλλά απολύτως εθνοκτόνα.

Στασινός Χρονόπουλος,
Φιλιατρά