Σε λίγες μέρες έχουμε και εκλογές. Λέω και εκλογές, γιατί αυτό που πραγματικά έχουμε στις 6 Μάη είναι μια ακόμα μάχη του ελληνικού λαού απέναντι στους δανειστές, στο νέο καθεστώς της τρόικας και στο πολιτικό σύστημα της χώρας το οποίο με αγωνία περιμένει το αποτέλεσμα των εκλογών.
Δεν μιλάμε απλά για την αύξηση ποσοστών κάποιου κόμματος ή για την τροποποίηση κάποιων εκλογικών συσχετισμών. Αλλά για το κατά πόσο θα νομιμοποιηθούν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις που υπογράφτηκαν τα τελευταία δυο χρόνια, το κατά πόσο θα συνεχιστεί η επιχείρηση μετατροπής της χώρας σε αποικία, κοινωνικής ισοπέδωσης, αρπαγής του δημόσιου πλούτου, βιασμού της δημοκρατίας.
Μιλάμε για το κατά πόσο η χώρα θα μετατραπεί σε μια κοινωνική έρημο εξαθλιωμένων ανέργων, φτωχών εργαζομένων των 400 ευρώ, εκατομμυρίων αποκλεισμένων από την υγεία, την ασφάλιση και την εκπαίδευση, υποσιτισμένων παιδιών και αυτοκτονημένων ή από την άλλη το κατά πόσο θα διεκδικήσουμε πίσω την χαμένη μας εθνική, οικογενειακή και ατομική αξιοπρέπεια, κατά πόσο θα επιλέξουμε έναν δρόμο διεξόδου από την κρίση ο οποίος παρότι δύσκολος δεν είναι αδιέξοδος και καταστροφικός όπως αυτός των μνημονίων.
Αν όλα τα παραπάνω αφορούν φυσικά και την περιοχή μας, υπάρχουν και άλλοι πιο ειδικοί λόγοι που μας καλούν να καταψηφίσουμε τα μνημονιακά κόμματα και να επιλέξουμε μια άλλη πορεία για αυτό τον τόπο. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ περισσότερο σε κάποια τοπικά ζητήματα αφού οι υπόλοιποι ομιλητές θα αναφερθούν αναλυτικά στο γενικότερο κλίμα.
Κωδικά:
α) Μιλάμε για μια περιφέρεια και ένα νομό που εν έτη 2012 δεν έχουν σιδηρόδρομο παρόλο που πριν τις προηγούμενες εκλογές όλοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την ανάγκη του.
β) Μια περιφέρεια και ένα νομό που θα γίνει Ειδική Οικονομική Ζώνη για να «επενδύουν» οι πολυεθνικές με ειδικά φορολογικά κίνητρα και βαλκο-ασιατικά μεροκάματα.
γ) Μια περιφέρεια και ένα νομό με την κεντρική οδική αρτηρία παραχωρημένη με μια ακόμα αποικιοκρατική σύμβαση στον εθνικό εργολάβο ΜΩΡΕΑ, που για να διασχίσεις λίγα χιλιόμετρα από την Κόρινθο ως τη Νεμέα πληρώνει το 12 λεπτά/ χλμ, ίσως η ακριβότερη χιλιομετρική χρέωση στον κόσμο.
δ) Μια περιφέρεια που έβαλε τεχνικό σύμβουλο στην διαχείριση των υδάτινων πόρων την υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ, μια εταιρεία που έχουν δεσμευτεί να ιδιωτικοποιήσουν και να την πάρει κάποιος από τους πολυεθνικούς κολοσσούς όπως η ΣΟΥΕΖ. Αυτή η πολυεθνική είναι που ευθύνεται για το ότι σε μια σειρά χώρες και περιοχές όπου αυτή διαχειρίζεται τα νερά οι άνθρωποι δεν έχουν νερό να πιούν και οι αγρότες νερό να καλλιεργήσουν. Σκεφτείτε έτσι το μέλλον του Αναβάλου και τις συνέπειες.
ε) Μια περιφέρεια και ένας νομός που αντιλαμβάνονται την «ανάπτυξη» ως fast track επενδύσεις με μεγάλες τουριστικές μονάδες και γήπεδα γκολφ, όπως στην Ερμιονίδα, αγνοώντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
στ) Τέλος, ίσως το κυριότερο, μια περιφέρεια και ένας νομός με κακοπληρωμένους εργαζόμενους, με χρεωμένους μικρομεσαίους επιχειρηματίες έτοιμους να βάλουν λουκέτο, με αγρότες που εγκαταλείπουν την παραγωγή.
Όσον αφορά το τελευταίο, τους αγρότες, ο κ. Μανιάτης σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι η Αργολίδα ύστερα από την ολοκλήρωση του έργου του Ανάβαλου και αλλαγές στις καλλιέργειες μπορεί να γίνει Καλιφόρνια. Φίλες και φίλοι, πόσα ψέματα ακόμα θα ακούσουμε; Μέχρι να ολοκληρωθεί ο Ανάβαλος θα έχουν σταματήσει να καλλιεργούν οι αγρότες που ήδη έχουν πρόσβαση σε νερό. Με την κατρακύλα των τιμών βασικών αγροτικών προϊόντων πώς θα πληρώνει ο αγρότης το νερό, πώς θα καλλιεργεί το χωράφι του; Το τελευταίο ανοίγει ένα κομβικό ζήτημα, αυτό της παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας. Την 10ετία ’99-2008 το εμπορικό έλλειμμα της χώρας στις σχέσεις της μόνο με τις χώρες της ΕΕ έφτασε τα 167 δις ευρώ, ενώ το έλλειμμα αγροτικών προϊόντων και τροφίμων έφτασε τα χρόνια 2001-2010 τα 23 δις ευρώ. Πώς μπορεί μια τέτοια χώρα, χώρα που δεν παράγει, χώρα εισαγωγών, να επιβιώσει; Επομένως δεν χρειαζόμαστε γενικά μια «νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη» αλλά την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας αξιοποιώντας τις παραγωγικές δυνατότητές της και τις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού της, με τον πλούτο που παράγεται να πηγαίνει στους πραγματικούς παραγωγούς του. Αυτά δε μπορούν όμως να γίνουν με την απομύζηση του όποιου πλούτου παράγεται στην χώρα από το μηχανισμό του χρέους. Στο δίλημμα ή τα συμφέροντα των δανειστών ή οι ανάγκες της κοινωνίας, είμαστε σαφείς: Η κοινωνία και οι άνθρωποι είναι πάνω από τα συμφέροντα των τοκογλύφων.
Όλα τα παραπάνω ήταν που οδήγησαν εμένα και πολλούς άλλους υποψήφιους να συμμετέχουμε με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μάη, κατανοώντας ότι χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση απέναντι στο τροϊκανό καθεστώς, θεωρώντας το σαν μια λογική συνέχεια της συμμετοχής μας όλο το προηγούμενο διάστημα στις κοινωνικές αντιστάσεις. Αυτό που επιδιώκουμε δεν είναι να “εκπροσωπήσουμε” τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν. Αλλά να κινηθούμε ενωμένοι, ο ένας πλάι στον άλλο, με σεβασμό σε αυτά που σκέφτεται και λέει ο κόσμος, με υπομονή να συντεθούν απόψεις και να ενωθούμε στη δράση, με ανοιχτά αυτιά στην κριτική που κάνει και στην αριστερά, και στην οποία κριτική πολλές φορές δεν έχει άδικο, επιχειρώντας να είμαστε χρήσιμοι στο λαό και στην οργάνωσή του, γνωρίζοντας ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Φίλες και φίλοι, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε στις 6 Μάη να καταψηφιστούν τα κόμματα του μνημονίου και να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η 7η Μάη, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, θα είναι δύσκολη για όλους μας. Να προετοιμαστούμε λοιπόν για ένα μακρύ δρόμο, ένα δρόμο προς την συλλογική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μαζί με το λαό, δίπλα με τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται στις πλατείες, στις απεργίες, στα χαράτσια, στα κινήματα χωρίς μεσάζοντες, ο ένας πλάι στον άλλο, για ένα πλατύ μέτωπο για τη σωτηρία της χώρας και του λαού, για δημοκρατία, ανεξαρτησία, παραγωγική ανασυγκρότηση.
Δημήτρης Κοδέλας
υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας
